Homeopathie laat het lichaam zelf genezen

Homeopathie is afgeleid van het Griekse homoios (gelijksoortig) en pathos (het lijden). Het is een geneeswijze, die een ziektebeeld behandelt met een middel, dat bij de gezonde mens erop gelijkende ziekteverschijnselen veroorzaakt. Tegenwoordig geeft men de voorkeur aan de benaming homeotherapie, om aan te duiden dat het accent ligt op het beoefenen van een therapie en niet zo zeer op het opstellen van een geneeskundig model.

De grondlegger Hahnemann kwam tot de basisregel: Similia similibus curentur (= het gelijksoortige met het gelijksoortige genezen). Dat houdt in dat er bij een bepaald ziektebeeld moet worden gezocht naar een geneesmiddel dat gelijk is aan dat ziektebeeld. Bij het toedienen van zo'n geneesmiddel worden de antistoffen die in het lichaam van nature aanwezig zijn, geprikkeld en actief gemaakt om de ziekte van binnenuit te bestrijden De allopathie met haar farmaceutische geneesmiddelen onderdrukt de ziekte van buitenaf, waardoor de natuurlijk afweerstoffen passief blijven

Proeven

De homeopathische geneesmiddelen moeten niet in de gebruikelijke grote hoeveelheden toegediend worden, daar zij anders de ziekte zouden verergeren, maar in zeer kleine hoeveelheden, die nog net groot genoeg zijn om het afweerapparaat m het lichaam tot actie te brengen. Drie grondbeginselen vormen daarom het fundament der homeopathie:

• Onderzoek naar de werking der geneesmiddelen op de gezonde mens;

• toepassing van de regel „similia similibus curentur" op ziekten die door inwendige geneesmiddelen kunnen worden genezen;

• toediening van het geneesmiddel in zulk een kleine hoeveelheid, dat daardoor geen schadelijke werking kan worden veroorzaakt.

Bij het geneesmiddelenonderzoek is de geneesmiddelenproef op de gezonde mens het belangrijkste. Als men uitgaat van een zuivere substantie bij een volledig gezond persoon in gelijke omstandigheden is de proef volledig onschadelijk Nog altijd gaat men door met geneesmiddelenproeven. Zowel bekende als onbekende sunstraten worden onderzocht. Zo verkrijgt men een steeds duidelijker beeld van de symptomen die passen bij een bepaald middel. Bovendien breidt het homeopatische geneesmiddelenarsenaal zich steeds verder uit.

Similia-regel

De toepassing van de similia-regel is fundamenteel voor de homeopathie. Er moet een gelijkenis bestaan tussen het te behandelen ziektebeeld en het intoxicatiebeeld van het te kiezen middel. Het is bekend dat de verschijnselen die bij een acute arsenicumvergiftiging optreden grote overeenkomst vertonen met cholera-symptomen. Deze overeenkomst is zelfs zo sterk, dat de acute arsenicumvergiftiging en cholera zeer moeilijk te onderscheiden zijn. Op deze gelijkenis berust de aanwending van arsenicum bij cholera volgens de similia-regel, zij het in homeopathische verdunning.

Typerend voor het gebruik van homeopatische middelen is namelijk de uiterst kleine dosering van de werkzame bestanddelen die wordt toegepast. Dat is een gevolg van de opzet het lichaam met het geneesmiddel te prikkelen tot afweer. Hahnemann zag in de praktijk, dat het gelijkende middel bij normale dosering in de meeste gevallen verergering van de klachten te zien gaf. Daarom verlaagde hij langzamerhand de dosering door steeds verder te verdunnen en onderzocht het gevolg. Het bleek dat het gelijkende middel het beste werkte, wanneer het in een geringe dosis werd gegeven. Een te sterke dosis zou geen prikkel tot afweer geven, maar schade aan het lichaam kunnen toebrengen.

Verdunningen

Door de vorm waarin homeopatische middelen worden verkocht en toegediend is een overdosering praktisch onmogelijk. Bij het bereiden van homeopathische middelen gaat men uit van een „oertinctuur", die de werkzame bestanddelen van het geneesmiddel bevat. Van die oertinctuur maakt men - eenvoudig gezegd - verdunningen, meestal in trappen van 1 op 10. Dat verdunnen van de oertinctuur, officieel heet het potentiëren, wordt gecombineerd met uiterst zorgvuldig schudden.

Hoever de oertinctuur is verdund, wordt altijd op de verpakking van homeopathische middelen aangegeven. Men vindt op de verpakking de letter D gevolgd door een cijfer. Dat cijfer geeft aan hoe vaak verdund werd. D 1 betekent een concentratie van het werkzame middel van 1 op 10, D 2 een concentratie van 1 op 100, D 3 van 1 op 1000 enzovoort.

Als dosering aan een ziekbed kan men stellen dat de dosis zo gering moet zijn, dat bij de patiënt nog juist het afweermechanisme wordt gestimuleerd, maar er geen verergeringsverschijnselen worden opgewekt. Soms ziet men na het toedienen van het geneesmiddel, dat de klachten in ernst toenemen. Dit betekent dat men een goed geneesmiddel heeft gekozen, maar dat de dosis te hoog is. Men dient dan bij herhaling van de therapie lager te doseren (dus een hogere potentie). De lagere potenties (tot D6) zullen m het algemeen worden voorgeschreven bij acute ziekten. Bij chronische ziekten adviseert men de hogere potenties (tot D200).

In een aantal gevallen is behandeling met homeopatische middelen niet mogelijk vanwege de overheersende werking van allopathische geneesmiddelen. Het is daarom aan te bevelen dat bij het gebruik van hooggepotentieerde middelen te zorgen dat het lichaam ontdaan is van allopathische middelen die de afweerfunctie van het lichaam hebben verzwakt.

Diagnose

Voor het stellen van een diagnose zal een homeopaat meer tijd nodig hebben dan een aliopaat. De homeopaat spreekt over totaaldiagnostiek. Daarmee bedoelt hij dat men tracht een zo compleet mogelijk beeld van de patiënt te krijgen. Behalve de fysieke factoren zijn de psychische, somatische en sociale factoren belangrijk voor een goede diagnose. Men spreekt dan ook van een individuele diagnose en niet van een ziektediagnose. De homeopaat probeert uit een complex van symptomen een totaalbeeld van de patiënt te krijgen. Indien dit beeld bij een bepaald geneesmiddelenbeeld past (verkregen gegevens bij gezonde proefpersonen gesignaleerd), dan is dit het geschikte medicijn. Daarom noemt de homeopaat zijn patiënten naar een geneesmiddel. Hij spreekt bijvoorbeeld van een Belladonna-patiënt. Hij denkt meer aan het passende geneesmiddel dan aan de diagnose.

Voor de bereiding van homeopathische geneesmiddelen kunnen gebruikt worden: planten of plantaardige produkten, dieren of dierlijke produkten, delfstoffen en chemische verbindingen.

Er zijn ongeveer duizend regelmatig gebruikte homeopathische geneesmiddelen. Daarvan zijn er ongeveer 800 plantaardig. Van deze 800 worden er enige tientallen in grotere hoeveelheden gebruikt. Voorbeelden zijn: aconitum napellus (monnikskap), bryonia dioica (heggerank) en Crataegus oxyacantha (meidoorn). De planten worden in het wild gezocht, of, indien mogelijk, in ons land gekweekt. De verse planten worden in de fabriek verwerkt tot tinctuur, waarna de tinctuur weer verdund wordt. Dierlijk materiaal (bijv. honingbij) wordt bewerkt zoals de plantaardige stoffen. Bij delfstoffen en chemische verbindingen moet onderscheid gemaakt worden tussen oplosbare en onoplosbare stoffen. Oplosbare stoffen worden opgelost in water en alcohol. Onoplosbare stoffen worden verwreven met melksuiker.

De volgende dispenseervormen zijn mogelijk: diluties (vloeistoffen), trituraties (verwrijvingen), tabletten en globuli (korrels). Laatstgenoemde zijn poreuze suikerkorrels, die gedrenkt zijn in de desbetreffende dilutie. Bij chemische verbindingen mbt men dan ook niet denken aan de ingewikkelde synthetische produkten, die in de allopathische geneeskunde als geneesmiddel worden toegepast. Nog ahijd bestaan er rond de homeopathie veel misverstanden. Velen zien in de homeopathie een vorm van kruidengeneeskunde. Hoewel het merendeel van de homeopatische middelen op basis van planten wordt bereidt, gaan kruiden van een heel ander principe uit. Het uitgangspunt van homeopathie is de similiaregel, terwijl kruiden de ziekte meestal direkt bestrijden, eigenlijk dus op allopathische wijze. Daarom moeten homeopathie en kruiden niet met elkaar verward Worden omdat ze totaal verschillend werken.

Voordelen

Door de toenemende bezorgdheid over de hoge kosten van de gezondheidszorg, krijgt de laatste tijd nog een ander aspect van de homeopathie extra aandacht: de kosten liggen aanzienlijk lager dan bij andere geneeswijzen. De oorzaak ligt voor een deel in de lage prijs van de homeopathische middelen. Maar zeker zo belangrijk is, dat de homeopathische artsen hun patiënten minder vaak naar een specialist behoeven te sturen en vooral minder vaak in een ziekenhuis laten opnemen.
 
Als algeheel voordeel van de homeotherapie wordt veelal genoemd het feit dat de geneesmiddelen geen bijwerking hebben, bij juiste toepassing vaak een blijvende genezing geven en aanzienlijk goedkoper zijn dan allopathische medicijnen. Hierbij wordt door elke homeopaat opgemerkt dat Hahnemanns leer geen alternatief is voor de allopathie, doch een zinvolle aanvulling op de geneeskunde die aan de universiteiten wordt gedoceerd.
 
Kort samengevat kunnen we stellen dat de allopathie de ziekte van buitenaf bestrijdt met bijvoorbeeld chemische geneesmiddelen en dat de homeopathie het Uchaam zichzelf laat genezen. Ons lichaam is namelijk uitgerust met een natuurlijk afweermechanisme, dat door ons leefmilieu en voeding passief is geworden, waardoor ziektekiemen vaak ongestoord hun gang kunnen gaan. Ook het toedienen van allopathische geneesmiddelen laat dat afweermechanisme passief.
 
De homeopathie wil nu dat afweermechanisme weer actief maken. Gebleken is dat bij het toedienen van (genees)middelen met een zelfde beeld als dat van de ziekte, het afweermechanisme weer actief wordt en de ziekte te lijf gaat, zodat het lichaam zichzelf geneest. Bij sterke verdunning blijft het resultaat gelijk, zodat blijkt dat ons afweermechanisme maar een heel kleine prikkel nodig heeft om tot actie over te gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen