De Bijbelcode: onthutsend boek

In “De Bijbelcode” zijn namelijk de moordaanslagen op Rabin, Sadat en de Kennedy’s terug te vinden. Nog vele andere gebeurtenissen uit het verleden waren in de verborgen code te vinden. De naam van Saddam Hoessein, de datum van de Golfoorlog en het beruchte wapen de Scuds, het is alles te lezen in de eeuwenlang verborgen code in de Bijbel. Zelfs kan de auteur zeggen dat in de jaren 2000-2006 Armageddon werkelijkheid zal worden.

Nog veel meer namen en feiten worden op een onthutsende manier meegedeeld. Het begint de lezer soms te duizelen. Zou de volledige verborgen tekst in Genesis 41:45, waar gesproken wordt over Jozefs Egyptische naam Zafnath Paäneach, luiden: ,,De code zal worden toegevoegd, u zult hem onthullen”. Zinspeling op de naam Jozef (Genesis 30:24) terwijl zijn nieuwe naam in het Hebreeuws betekent: onthuller van de code (blz. 96).

De sleutel

Hoe komt men aan deze tot dusver verborgen kennis? Antwoord: Dankzij de computer. Een Israëlische professor, internationaal bekend als wiskundige, ontwikkelde een gecomputeriseerd complex wiskundig model waarmee de code zich openbaarde. Hij bracht de totale oorspronkelijke Hebreeuwse tekst van de Thora, die uit 304.805 letters bestaat, achter elkaar zonder woordspaties in de computer. Hij experimenteerde met bepaalde verspringingen, bijvoorbeeld door steeds vier letters over te slaan of 35 tot sprongen van duizenden tekens. Hierdoor verdeelt de tekst zich steeds in rijen van bepaalde lengten, verticaal, horizontaal en diagonaal. Als een kruiswoordpuzzel vormen deze woorden een boodschap.

In de onmiddellijke nabijheid van de vindplaatsen ontdekte de computer nadere details. ,,De Bijbel lijkt nog het meest op een reusachtige kruiswoordpuzzel. Hij zit van voor tot achter vol woorden die in hun samenhang een verborgen verhaal vertellen” (blz. 24). De schrijver meent dat de bijbelcode wel eens de verzegelde boekrol zou kunnen zijn waarvan sprake is in Daniël 12 en Openbaring 5 (blz. 86). En in het laatste hoofdstuk lezen we: ,,De Bijbelcode is de geschiedenis van de mensheid zoals die meer dan drieduizend jaar geleden werd opgetekend. In één vers kunnen we verhalen uit het verleden en het heden vinden en over honderd jaar in de toekomst” (blz. 167).

Werk criterium?

Zijn deze dingen alzo? is de vraag die bij je opkomt als je van dit opzienbarende boek kennisneemt. Er is toch een aantal bezwaren in te brengen tegen deze vinding. Welke maatstaf gebruik je? Hoeveel letters spring je verder? In iedere willekeurige tekst waarin veel letters staan kun je verborgen boodschappen vinden of erin leggen. En dan: de auteur gaat ervan uit dat er maar één versie van het Oude Testament bestaat, maar er zijn diverse handschriften. Maar één letter kan al een heel verschil maken. En deskundigen hebben ontdekt dat de heer Drosnin nu eens modern en dan weer bijbels Hebreeuws leest. Soms leest hij de tekst van rechts naar links, zoals het Hebreeuws behoort gelezen te worden, maar soms ook van links naar rechts. Dat is nogal willekeurig.

Nuchter geconstateerd: zo kun je allerlei woorden en namen uit de ‘hoed’ van de tekst toveren. Maar heb je daarmee recht gedaan aan de waarheid? En kun je op grond daarvan zeggen: de Bijbel heeft een geheime code?

Er zou nog veel meer op te merken zijn. Bijvoorbeeld de gedachte dat de bijbelcode een verzameling mogelijkheden is. Elke voorspelde gebeurtenis lijkt te zijn gecodeerd met ten minste twee verschillende aflopen. De Bijbel moet in één keer door een en dezelfde geest zijn gecodeerd. Jesaja 45:7 zou het bewijs daarvoor zijn (blz. 97/98). Vreemd bijbelgebruik.

Verborgen

Bij het lezen van dit boek kwam steeds weer de vraag bij me op die ik ook reeds stelde bij het lezen van verschillende artikelen over dit onderwerp: Hoe lezen we de Bijbel en mogen we de Bijbel zo lezen?

Het is duidelijk dat de bijbelcode alleen gebroken kan worden door de computer en men moet die computer zeer deskundig weten te gebruiken. Niet de eerste de beste computergebruiker zal de code kunnen ontdekken. Jezus heeft gezegd: ,,Het geheim van het Koninkrijk is voor de wijzen en verstandigen verborgen en de kinderkens geopenbaard”. Maar als ik dit boek lees dan wordt het: het is voor iedere eenvoudige bijbellezer verborgen, maar het is aan enkele computerdeskundigen geopenbaard. De computer zou ons de Bijbel doen verstaan? We geloven nog altijd dat het de auteur van de Bijbel, de Heilige Geest, is Die ons inzicht geeft in Zijn Woord.

Geen rabbijn

In zijn inleiding zegt de auteur: ,,Ik ben geen rabbijn, priester of bijbelkenner. Ik heb geen geloof en maar één toetsingsmogelijkheid: de waarheid”. Uit niets blijkt dat hij, ondanks zijn verrassende decoderingsvondsten met betrekking tot allerlei feiten en personen, tot geloof is gekomen en de Bijbel heeft leren geloven als Gods betrouwbare Woord. Hij onderzocht de Bijbel uit journalistieke nieuwsgierigheid zoals journalisten uit zijn op de ontdekking van geheime documenten om daarmee een primeur te hebben.

Mogen we zo de Bijbel lezen? Heel dit code-gedoe valt onder Paulus’ waarschuwing, zowel aan Timótheüs als Titus in de pastorale brieven, om zich niet te begeven tot fabelen en oneindige geslachtsrekeningen (1 Timótheüs 1:4 en Titus 14:9). Die waarschuwing en dit verbod gelden ook voor vandaag met betrekking tot deze zaak.

Wie zo de Bijbel leest, gebruikt Gods heilig Woord als een puzzelboek, denkt dat het een kruiswoordraadsel is, of hanteert het als een spoorboekje. Maar dat is Gods bedoeling niet. Men gaat goochelen met de letters uit de Bijbel en dan voornamelijk uit de thora –waarom niet uit de Bijbel?

Inspiratie

Hoe handiger en vernuftiger men is, hoe meer men eruit haalt. Maar Paulus schreef (Romeinen 15:4) dat al wat geschreven is tot onze lering, is geschreven opdat wij in de weg der volharding en vertroosting der Schriften hoop zouden hebben. En in de fundamentele tekst voor de inspiratie of theopneustie van de Schrift (2 Timótheüs 3: 16) lezen we dat de van God ingegeven Schrift nuttig is tot lering, wederlegging, verbetering en onderwijzing die in de rechtvaardigheid is. Dat is wat anders dan de Bijbel decoderen, waarbij de menselijke vindingrijkheid belangrijker is dan het geloof in de God van de Bijbel.

Zou de Heere Zijn Woord drieduizend jaar lang verborgen hebben gehouden om het aan ongelovige computerfans te openbaren? Zou de Bijbel zo’n duister boek zijn? Een van de eigenschappen van de Heilige Schrift werd de duidelijkheid genoemd, ondanks alle moeilijke teksten die er ongetwijfeld in de Bijbel staan, maar dat is wat anders dan een verborgen code. Duidelijk tot zaligheid; geschreven door mensen opdat zij de weg der zaligheid zouden bewandelen. Daar liggen de bedoeling en betekenis van de Bijbel: Uw Woord kan, ofschoon ik alles mis, niet door zijn code, maar door zijn smaak en hart en zinnen strelen.

N.a.v. “De Bijbelcode”, door Michael Drosnin; uitg. Strengholt, Naarden, 1997; ISBN 90 6010 935 X; 244 blz. ƒ39,90.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen