Draagkracht van de aarde

Deze dag viel dit jaar al op donder- dag 29 juli. Vier weken vroeger dan in 2020. Vanaf die dag eten we dus de natuurlijke rijkdom van de toe- komstige generaties op.

Deze datum symboliseert de uitputting van het ‘natuurlijk budget’ dat we jaarlijks beschikbaar hebben: we stoten meer koolstofdioxide uit dan onze bossen en onze oceanen kunnen absorberen, we halen meer vis uit de zee en kappen meer bomen dan er jaarlijks kunnen bijkomen. Vroeger was de natuur steeds in staat zich te herstellen en de menselijke con- sumptie te compenseren. Sinds het begin van de jaren 70 van de vorige eeuw werd een kritische drempel overschreden. Christenen kunnen hier niet zomaar wegduiken voor hun verantwoorde- lijkheid en net doen alsof het hen niet aangaat. Of erger: de schuld alleen bij de ander te zien.

Opdracht

Het is de opdracht van de mens om de aarde te bouwen en te bewaren (Gen. 1:28; 2:15). God heeft de mens de taak toevertrouwd om vruchtbaar te zijn en zich te vermenigvuldigen, om de aarde te onderwerpen en in cultuur te brengen. Uitputting van de aarde, ongebreidelde consumptie en geen rekening houden met toekomstige generaties, passen daar niet bij.

Ook onverschilligheid ten opzichte van de schepping past een christen niet. Die onverschilligheid is christenen weleens verweten. De nadruk op de verlos- sing van de ziel zou met zich meebrengen dat het lichaam en de natuur er eigenlijk niet toe doen. Een christen is toch niet gericht op het hier en nu, maar leeft toch in de verwachting van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde? Dan is zorg voor de schepping toch eigenlijk overbodig?

Genieten

Die zorg is echter niet overbodig. Het behoud van de ziel van de mens gaat weliswaar boven alles. Dat betekent echter niet dat het lichaam niet belangrijk is of dat de schepping ons niet aangaat! In Genesis 1:28 vinden we geen onbe- grensde vrijheid om Gods schepping naar believen te exploiteren. We mogen er als rentmeesters gebruik van maken. We mogen er zelfs van genieten, zegt Calvijn. De Schepper van hemel en aarde heeft veel goeds voor de mens in Zijn schepping gelegd. Aan het genieten daarvan zijn door de Schrift wel grenzen gesteld. Als we het genieten beschouwen als het hoogste doel in een mensenle- ven, dan haalt Gods Woord daar radicaal een streep door. Het Woord predikt ons afhankelijkheid, matigheid en nuchter- heid. Die begrippen zijn echter niet in een wet te vangen, die voor alle mensen en in alle omstandigheden zou kunnen gelden. Dan gaan we met wat God gegeven heeft krampachtig om en wordt het al gauw een juk waar we onderdoor moeten.

Dan wordt ook het biefstukje, waar we zo van kunnen genieten, al gauw gezien als overvloed. Dan worden we van die angstige mensen, zoals Calvijn die in zijn Institutie tekent: Fijn linnen moet plaats maken voor grof vlas. Weg met tafella- kens en zakdoeken. En gewoon water in plaats van wijn.

Spiegel

Gods schepping is het waard om zuinig op te zijn. Als rentmeesters dienen we daar zorgvuldig mee om te gaan. Hier ligt - let- terlijk en figuurlijk- een schone opgave voor ons allemaal. De zorg voor het goed omgaan met schaarse grondstoffen, ener- gie, zuiver water, een gezonde lucht en een schone, vruchtbare bodem is ons aller verantwoordelijkheid. De jaarlijks vroeger bereikte Earth Overshoot Day moge voor iedereen een spiegel zijn om eigen gedrag in het licht van onze verantwoordelijkheid tegenover God en de naaste onder de loep te nemen.

We kunnen hier als christenen niet voor weglopen. Ook niet met de gedachte dat het nu eenmaal zo gaat en dat alles uit- loopt op het einde van deze bedeling. De apostel Johannes zag op Patmos de vierde engel zijn fiool (schaal) van de toorn van God uitgieten op de zon. Het gevolg: de mensen werden verhit met grote hitte en lasterden de Naam van God. Maar het bleef zonder resultaat: zij bekeerden zich niet om Hem heerlijkheid te geven.

Hebben we zo Gods hand al gezien in de opwarming van de aarde en heeft het ons tot inkeer gebracht, ook als het gaat om het op een verantwoorde wijze omgaan met de schepping? De tere vreze Gods maakt soms bevreesd om zelfs maar een grassprietje plat te trappen. Dat onbedui- dende grassprietje behoort namelijk ook bij Gods schepping.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen