Individualisering

De autonomie van het individu staat daarbij hoog in het vaandel. Vooral via de belastingwetgeving wordt geprobeerd om het individualiseringsproces krachtig te stimuleren. Het belastingtarief voor een gezin ligt veel hoger dan voor twee werkende ouders. Het marginale tarief komt zelfs boven 90 procent uit. Dat betekent dat een vader in een gezin waarbij moeder niet werkt, van de extra euro die hij of zijn verdient in sommige gevallen ruim 90 procent moet afdragen aan de belasting of sociale lasten. Een tweeverdiener, een echtpaar dus waarbij de man en de vrouw allebei werken heeft een veel lager tarief. Het laat zich verstaan dat hierdoor meer en meer moeders ook gaan werken en dat de verschillen in de samenleving toenemen.

Dat brengt bij een ander punt van dertien jaar liberaal beleid. Voor het overgrote deel van onze samenleving geldt dat mensen het best wel goed hebben in financieel opzicht. Voor ongeveer 60 procent van de mensen geldt dat ze er de achterliggende jaren, soms flink, op vooruit zijn gegaan. Vooral mensen met een eigen huis, circa 60 procent van de volwassen mensen, hebben het heel goed gehad. Onze premier kan dus met een gerust hart zeggen dat we in een gaaf land wonen want voor 60 procent van de mensen is dat ook zo. Er is echter ook een andere kant van de samenleving. We noemen dat de onderkant van de samenleving. Het zijn de mensen die geen eigen huis hebben en vaak een minder betaalde baan. Of soms ook geen baan. Die groepen zijn er in de achterliggende tijd bepaald niet op vooruitgegaan. Dat verklaart ook de toename van daklozen en het beroep op de voedselbanken. Daarnaast is er een grote groep mensen die bijvoorbeeld door de toeslagen in de problemen zijn gekomen. Kortom, er zijn ook grote groepen mensen die niet hebben kunnen meeprofiteren van de welvaart van de achterliggende jaren. En dat bevordert wel het ongenoegen in de samenleving. Het is niet voor niets dat de partij van de heer Wilders de grootste is geworden. Hier wordt een stuk onvrede zichtbaar die leeft in een groot deel van de samenleving. Mensen voelen zich tekort gedaan.

Daar komt nog iets bij. Er zijn sectoren waar het ook heel erg mager voor is geworden. We denken dan vooral een de ouderen. Gelukkig is de gezondheidszorg nog redelijk op peil en hebben we in dit land goede zorg voor mensen. In de ouderenzorg en de zorg voor mensen met psychische problemen liggen de zaken echter totaal anders. Vooral onder Rutte 2 is heel diep in de ouderenzorg ingegrepen. We weten allemaal wel dat de verzorgingstehuizen werden gesloten. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat dit heeft kunnen plaatsvinden. In een land met een toenemende vergrijzing, heeft men de hulp voor ouderen verder bekort. Er moet echt wat misgegaan zijn in de hoofden van beleidsmakers in die tijd. Men deed wel een beroep op participatie, maar een kind begrijpt dat je oudere en zieke mensen niet goed kunt laten participeren. Het is nog een knellende vraag hoe de problemen van de ouderen in de toekomst worden opgelost.

Kortom, we hebben in de achterliggende jaren een sterk liberaal beleid gehad. Het heeft voor grote delen van de samenleving best goede resultaten opgeleverd. Maar er zijn ook groepen waarvoor het minder goed heeft uitgewerkt. Laten we hopen dat er weer iets meer een overheid komt die echt als een schild voor de zwakken wil functioneren. Het aanpakken van het doorgeslagen emancipatiestreven zal daarbij belangrijk zijn. Laten we hopen dat de nieuwe regering gemeenschap en hulpbetoon onder elkaar weer op nummer één zet. Ons land heeft het na dertien liberale jaren erg nodig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen