Een klein gebaar

Een klein gebaar kan heel goed doen. Wij kregen onlangs de sleutels van ons huis. Toen we er aankwamen, hing er een zakje snoepsleutels met een kaartje van een gemeentelid uit de buurt en er stond een zakje stroopwafels met een klein briefje van de buren. Zo’n gebaar doet ontzettend goed; je voelt je welkom.

In de Waarheidsvriend schreef collega Ron van der Spoel onlangs een mooie column over zijn verhuiservaringen. Je vestigen in een nieuwe plaats is spannend. Je kent de omgeving en de mensen nog niet, je voelt je minder zeker. Hoe je dan welkom wordt geheten kan een geweldig verschil maken.

Ds. Van der Spoel maakte vervolgens de vergelijking met vluchtelingen. Als verhuizen binnen je eigen land al een heel ding is, hoe moet het dan zijn als je alles achter hebt moeten laten. Je komt in een vreemd land, met een taal en cultuur die je niet kent. Wat moet dat onzeker en ontheemd voelen! En wat kan een vriendelijk woord of een klein gebaar dan geweldig veel betekenen.

Christus spreekt over ‘een beker koud water’ te drinken geven aan een discipel van Hem (Mat. 10:42). Niet de grootte van de gift, maar het hart waarmee het gegeven wordt, de liefde tot Hem, is bepalend. Een klein gebaar kan niet alleen veel betekenen, het kan zelfs eeuwig loon geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen