Het graf

De dichter J.C. Bloem schreef het gedicht “Herinnering”. Op zijn grafsteen staat de laatste regel daarvan: Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij. En dat geldt voor ieder mens. De dood is een gevolg van de zonde: ‘Want gij zijt stof en gij zult tot stof wederkeren’ (Gen. 3:19).

De eeuwigheid wacht

Maar Gods Woord zegt ons meer. Het is niet voor altijd dood. Het is niet voorgoed voorbij. Zeker, het aardse leven, zoals wij dat kennen, komt niet meer terug. Maar de eeuwigheid wacht. En daarover is de Bijbel niet onduidelijk. Het is één van de twee: een eeuwig wel of een eeuwig wee. Paulus schrijft: ‘Want de bezoldiging der zonde is de dood, maar de genadegift Gods is het eeuwige leven door Jezus Christus, onzen Heere’ (Rom. 6:23).

Het graf heeft in Gods Woord niet altijd de letterlijke betekenis. Ik denk bijvoorbeeld aan de graven die genoemd worden in Ezechiël 37. De profeet ziet ‘in den geest’ een gezicht van de vallei der dorre doodsbeenderen. En nu moet hij de ballingen in Babel ervan overtuigen dat de Heere uit hen Zijn volk weer zal opbouwen. En dat gebeurt, wanneer het een verloren en hopeloze zaak is voor dat hoopje ellendigen in Babel. Dan staat de Heere op en Hij gaat spreken. Hij belooft hun weer terug te zullen brengen in Kanaän. Maar Hij zal nog meer doen: het zal ook een ander volk worden. Beter: een nieuw volk! Hij zal hun een nieuw hart geven en een nieuwe geest in het binnenste van hen.

Geopende graven

Wat ziet de profeet in het visioen? Het is een afgrijselijk gezicht. Want hij ziet niets anders dan overblijfselen van ontzielde lichamen, waarvan de wormen alle vlees hadden afgeknaagd: dorre doodsbeenderen! Hier worden we gewezen op de ontzaglijke gevolgen van de diepe val. De Heere komt nu tot Ezechiël met een wonderlijke vraag: ‘Mensenkind, zullen deze beenderen levend worden?’ Wie durft nog verwachting te hebben van al die botten? Niemand toch? Wil er ooit weer leven komen in die beenderen, dan mag er wel een nieuwe schepping plaatsvinden. Maar weet u wat hier zo opmerkelijk is? Dat de profeet die vraag niet ontkent, maar dat hij zegt: ‘Heere HEERE, Gij weet het’. Hij slaat het oog op de almacht des Heeren.

Wat onmogelijk is aan de kant van de mens, is mogelijk bij God. En zo krijgt de profeet de opdracht om te prediken tegen deze dorre beenderen. Hij moet in gehoorzaamheid het Woord brengen.

Het graf is hier dus in eerste instantie een beeld van de toestand van Israël in Babel. Maar de Heere zal uitkomst geven en hen doen terugkeren: ‘Zie, Ik zal uw graven openen en zal ulieden uit uw graven doen opkomen, o Mijn volk, en Ik zal u brengen in het land Israëls’.

In Gods Woord komen veel woorden voor in hun letterlijke betekenis, maar soms hebben die een figuurlijke betekenis. In dat geval is er sprake van beeldspraak. Zo’n woord wordt wel een metafoor genoemd. In deze rubriek een aantal voorbeelden daarvan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen