Boekennieuws

In het boek ”Van acrobaat tot Sioniet” gaat het over diverse gezinsleden van de familie De Deugd, in het bijzonder over Arie de Deugd (1896-1973). Deze Arie had het samen met drie broers ver geschopt in de wereld van de artiesten. Maar de Heere greep in en daarover gaat het vooral in dit boek: Gods vrije genade waardoor acrobaten tot Sionieten zijn gemaakt.

De schrijver van dit boekje is B. Hooghwerff, die al heel wat heeft samengesteld op kerkhistorisch gebied. In deze pennenvrucht begint hij iets te vertellen over de ledeboerianen in Dordrecht en Zwijndrecht. In die plaatsen ontstonden in de negentiende eeuw namelijk ledeboeriaanse gezelschappen. Over zijn bezoeken aldaar heeft Ledeboer zelf iets geschreven. Zo was hij in 1863 ook bij de ernstig zieke Leendert de Deugd geweest in Zwijndrecht, die na dit bezoek nog drie maanden geleefd heeft. Hij werd slechts 44 jaar en liet zijn vrouw met zes kinderen achter. Zoon Hendrik (1855-1923) trouwde met Maria Vogel, bij wie hij veertien kinderen kreeg. Vanuit Zwijndrecht kwam dit gezin via Ridderkerk te wonen in Dordrecht. Aan de godsdienst deden ze niet veel, al werden de kinderen wel Hervormd gedoopt en was er een Bijbel in huis.

De zoons van deze Hendrik zochten hun vermaak in de wereld. Ze waren erg lenig en oefenden net zo lang tot ze acrobatische toeren konden uithalen. Na verloop van tijd wisten ze daarmee groot succes te behalen in binnen- en buitenland.

Aanvankelijk noemden deze broers zich de Zeelandia Brothers. Ook op zondag traden ze wel op, bijvoorbeeld in 1908 in Kunstmin in Dordrecht. In 1909 reisden ze met een circusgezelschap naar onder meer België, Frankrijk en Italië. Ze rekenden met God noch gebod. Toch zou er aan het optreden van ‘The 4 Powerboys’ (Arie, Nico, Bas en Hein) een einde komen. De Heere greep in, middellijkerwijs door ingrijpende sterfgevallen in 1921, namelijk van hun moeder en van broer Hein kort daarna. Hein waarschuwde zijn broers op zijn sterfbed: ‘We zijn helemaal verkeerd bezig’. In 1923 overleed hun vader. Verder in 1925 hun ongehuwd gebleven zus Maaike en in 1926 de getrouwde zus Johanna. Verschillende broers gingen toen bij ds. J. van Vliet naar de kerk.

Voor Arie de Deugd is die prediking gezegend. En over deze Arie gaat het in het verdere van dit boek, waarin ook veel interessante zaken betreffende de kleine kerkgeschiedenis van Dordrecht vermeld staan: over ds. J. van Vliet (aanvankelijk oefenaar), over de (Oud) Gereformeerde Gemeente aan de Museumstraat, de Gereformeerde Gemeente aan het Kasperspad, over ds. D.L. Aangeenbrug, de scheuring in 1953, enzovoort. Arie de Deugd is na 1953 samen met L. Rietveld vele jaren ouderling geweest in de Gereformeerde Gemeente in Nederland te Dordrecht. De familie De Deugd woonde toen in Dubbeldam, waarheen ze in verband met hun tuinderij verhuisden. Ze bleven echter kerken in Dordrecht.

Zeker voor kerkmensen uit Dordrecht is dit een interessante geschiedenis en natuurlijk ook voor nazaten van de familie De Deugd. Een voor velen van ons nog bekende persoon is de in het boek genoemde Hendrik de Deugd (1934-1998), een zoon van Nico. Binnen de Gereformeerde Gemeenten stond H. de Deugd aan de basis van het Kerkelijk Bureau in Woerden als administrateur. Hij diende de gemeente te Zeist als ouderling.

Hoofdpersoon Arie de Deugd overleed in 1973. Op de begrafenis spraken ds. F. Mallan en ds. G. van de Breevaart. Ds. Mallan sprak over Psalm 42 en zei onder meer: ‘De Deugd is toneelspeler geweest in de wereld, maar niet in de godsdienst’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen