Een Lied In De Herberg

Vader moest dat eens horen… ‘Dood is dood’, zei hij altijd. Maar als je meneer Rips hoorde praten… Waarom kon hij dat toch niet vergeten?

‘Wat heb je toch?’ vroegen zijn kameraden opeens. ‘Je bent zo stil’. te doen,

‘Niks…’, antwoordde Hendrik. Hij probeerde mee te doen, maar het lukte niet echt. ‘Sterven is God ontmoeten’, was het steeds vanbinnen.

Op een avond liep Hendrik naar de brievenbus. Hij bracht een brief weg voor zijn moeder. Ze was over een paar dagen jarig. eer

Op de terugweg kwam hij langs het huis van meneer Rips. Hendrik wilde doorlopen, maar hij moest naar de donkergroen geverfde deur kijken. De klopper viel voordat hij er erg in had.

‘Hendrik’, zei meneer Rips verrast, ‘kom binnen, jongen. Heb je me iets te vertellen?’ schien:

‘Och nee, meneer Rips… Ja… toch… weet u misschien: wat moet ik doen om zalig te worden?’ stootte Hendrik er ineens uit. zerne terugging.

Het was laat voordat Hendrik naar de kazerne terugging. ‘Over twee weken heb ik verlof, dan ga ik naar huis’, zei hij bij het afscheid tegen meneer Rips. ‘Ik verlang ernaar om mijn ouders weer te zien en… vergeving te vragen… voor al het verdriet dat ik hen heb gedaan’.

‘Ze zullen er blij om zijn, Hendrik. Ik hoop ook nog eens naar Borssele te gaan. Ik heb er al zo vaak naar verlangd om de plaats terug te zien waar de eerste lichtstraal in mijn ziel is gevallen. Daar is nooit iets van gekomen, maar ik hoop het nu toch spoedig te doen’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen