Koningin Máxima op reis

Willem van Oranje ging voorop in de strijd tegen de bloedige vervolging van de aanhan- gers van de Reformatie. Een halve eeuw later was het menselijkerwijs gesproken aan zijn zoon Maurits te danken dat de Dordtse synode bijeenkwam die de remonstranten en hun leer veroordeelde. Ook nadien bleef de band met het Oran- jehuis sterk. De bekende drieslag God, Nederland en Oranje bracht dat tot uitdrukking. Wel werd in godsdienstig opzicht de afstand groter. Onder koning Willem I werden zelfs de Afgescheide- nen vervolgd.

Ds. I. Kievit

Koningin Wilhelmina voelde zich duidelijk verbonden met het protestantse volks- deel. Wilhelmina was ethisch-hervormd. Dat leek er nog een beetje op. Niettemin schreef de hervormde ds. I. Kievit nu bijna een eeuw geleden in het Gereformeerd Weekblad over de koninklijke familie dat wij het niet mogen verzwijgen ‘dat blijk- baar een leven naar de ordinantiën des Heeren, zoals dat in de Schrift en de belij- denis van de kerk onzer vaderen, waartoe het vorstelijk huis behoort, geboden wordt, niet wordt aanvaard’.

De koninginnen Juliana en Beatrix waren duidelijk vrijzinnig en dat moet helaas ook van de huidige koning gezegd worden. Vrijzinnig en ook randkerkelijk, zoals trou- wens de meeste vrijzinnigen zijn. Koningin Máxima kan als nominaal rooms-katholiek beschouwd worden. Hun kinderen zijn gedoopt maar of ze nog iets aan gods- dienst doen is twijfelachtig.

Begin september maakte Máxima een reis naar de Verenigde Staten. Daarbij had ze ook een gesprek met de gouverneur van Texas. Die staat in het zuiden van de VS heeft na de uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof zijn abortuswetgeving belangrijk aangescherpt.

Dat werd door onze koningin betreurd en zij liet dat de gouverneur duidelijk weten. Koningin Máxima staat ten volle achter de keuzevrijheid van vrouwen, zo beklem- toonde zij na afloop in een gesprek met de pers. Dat zegt helaas wel wat.

Samenbindende rol

In de huidige tijd hebben koningen maar een beperkte rol. Zij mengen zich niet in allerlei politieke discussies. Dat geldt ook voor hun echtgenotes en de eventuele troonopvolgers. Hun rol is primair een samenbindende. In hun toespraken gaat het er vooral om dat zij onder woorden brengen wat breed in de maatschap- pij leeft. Voor het doen en laten van de koning en de andere leden van het koninklijk huis dragen de ministers de politieke verantwoordelijkheid.

Kennelijk is het in het huidige Nederland zo dat het recht op abortus niet meer als een controversiële zaak wordt gezien waar het koningshuis buiten moet blijven. Het recht van de vrouw om haar ongebo- ren kind te laten weghalen, is inmiddels een zo breed gedragen waarde dat de koningin en de regerende koning dat in het openbaar kunnen verdedigen. Onze rege- ring, waarin zowel CDA als ChristenUnie zitting hebben, heeft daar geen moeite mee. Integendeel. Minister Schreinema- cher, die met de koningin meereisde, sprak zich op dezelfde manier uit.

Toch kunnen koning en koningin weten dat niet iedereen dat recht op abortus onderschrijft. De tegenstanders vormen voor hen kennelijk een marginale groep. ‘Die mensen lopen gewoon achter. Met hun opvattingen kun je geen rekening meer houden’.

Abortus geldt in Nederland zo langzamer- hand als een mensenrecht dat wereldwijd verdedigd moet worden. Dat is overigens niet het enige punt waarop de gerefor- meerde gezindte een pijnlijke afstand ervaart ten opzichte van ons koningshuis. Er is veel meer te noemen. Vorige maand spraken koning en koningin voor het eerst openlijk hun steun uit voor de Canal Parade in Amsterdam, het jaarlijkse homo- feest. Bijbels gezien, in onze ogen een afkeurenswaardig gebeuren, maar kenne- lijk niet voor onze vorst en vorstin.

Vervreemding

Er is zodoende sprake van een steeds verdergaande vervreemding tussen ons en het Oranjehuis. Zoals er in feite ook een vervreemding is van de hele Neder- landse samenleving. Met veel van wat daar tegenwoordig normaal gevonden wordt, kunnen en mogen wij niet meegaan. Veel van wat wij normaal vinden - kerkgang, bidden voor je eten, niet samenwonen maar trouwen - wordt in onze samenleving vreemd gevonden.

Overigens zal het duidelijk zijn dat de Bij- belse opdracht blijft om voorbede te doen ‘voor koningen en allen die in hoogheid zijn’ (1 Tim. 2:2). Ook geldt nog steeds dat we onderworpen moeten wezen aan de machten die over ons gesteld zijn, ‘want er is geen macht dan van God en de machten die er zijn, die zijn van God geordineerd’ (Rom. 13:1). Dat schreef de apostel Paulus ten tijde van de goddeloze en zedeloze Romeinse keizers. Die vermaning heeft ons ook in de huidige tijd beslist wat te zeggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen