De zonde van de vrouw van Lot

De laatste jaren van haar leven had ze met haar man in Sodom gewoond. Ach, het was daar niet alles, maar er was toch ook wel veel wat haar aansprak. Het heidendom met zijn goden en goederen beviel haar wel. Dat beviel haar beter dan die God van Abram en van haar man. Die God Die gezegd had dat ze Ur moesten verlaten en waarop ze gegaan waren. En zij moest mee…

‘Abram toog heen’ (Gen. 12:4). En Lot was met hem gegaan. Lot geloofde ook het Woord van de God Die tot Abram had gesproken. Daarvoor had hij al zijn zekerheden in Ur opgegeven. De belofte van God over een land, een volk en een Zaad deed hen gaan. Ze dwaalden door woestijnen. Ze vertoefden in Egypte. Er was honger en een- zaamheid. Het viel allemaal niet mee. Maar gelukkig was er een wending gekomen. De laatste jaren had Lot afscheid genomen van Abram en ze woonden al weer heel wat jaren in de stad, in Sodom. Haar dochters hadden er allebei een man gevonden. Niet álles in Sodom was even aangenaam, maar met wat schikken en plooien kon ze er wel leven. Zo leefde ze daar met haar man. Ach, haar man, Lot. Ja, die kon af en toe niet slapen. Hij kwelde zijn rechtvaardige ziel. Ze had hem moed ingesproken. Ze waren nu toch verlost van die stem die had gezegd dat ze weg moesten uit hun land en hun maagschap. Die stem van die God waarvan Abram zei dat het de enige en ware God was. Maar, in Sodom waren ook goden. Goden die beter aansloten bij wat ze zelf graag had. Ze wilde rust en een beetje welvaart.

Toen waren die mannen gekomen, hemelse mannen. En weer moesten ze weg, zoals jaren geleden, toen ze weg moesten uit Ur. Weer die eenzaamheid. Weer dat Woord van die God, waar Abram over had gesproken. Die God waar haar man ook zo vaak over sprak. Ach, eigenlijk wilde ze niet. Het was toch goed in Sodom. Zeker, er waren ook dingen die ze niet kon goedpraten. Haar dochters hadden mannen met zulke andere gewoonten. Maar toch, je kon er wel leven, in Sodom. En toch moesten ze weg. De mannen uit de hemel namen hen mee. Alles lieten ze achter. Het huis, het bezit, de dieren… alles. Wat jammer. Nog één keer keek ze om. Wat zou ze graag in Sodom blijven. En ze werd een zoutpilaar.

Eeuwen later zegt de Heere Jezus: ‘Gedenk aan de vrouw van Lot’. Op weg naar de verlossing kwam ze eeuwig om. Haar hart bleef in Sodom achter. Het leven als een vreemdeling kende ze niet en ze begeerde het ook niet. En zo kwam ze voor eeuwig om. Een waarschuwing, opdat wij niet in dezelfde ongelovigheid zouden vallen. Gedenk aan de vrouw van Lot.

In de rubriek Goed Begrepen leggen ds. J. Schipper en ds. W. Visscher wekelijks een geloofsbegrip uit. De rubriek is vooral bedoeld voor jongvolwassenen, in de leeftijd van ongeveer 20 tot 40 jaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen