Bazig Brussel botst met Bijbel

Brusselse Waarden Vastgesteld

De waarden waarop de EU gegrond is, zien er nog best aansprekend uit. Het is wel in andere verwoording dan in de Bijbel, zoals daar bijvoorbeeld de vruchten van de Geest worden benoemd: liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. In eigen dogma’s worden de waarden van de Unie opgenoemd in artikel 2 van het EU-Verdrag: eerbied voor menselijke waardigheid, vrijheid, democratie, gelijkheid, rechtstaat en natuurlijk: eerbiediging van mensenrechten.

Nageleefd in samenlevingen die zich kenmerken door pluralisme, nondiscriminatie, verdraagzaamheid, rechtvaardigheid, solidariteit en gelijkheid van mannen en vrouwen. Het Handvest van Grondrechten van de EU zet in met menselijke waardigheid en recht op leven in artikel 2 en ook vrijheid van godsdienst is geborgd in artikel 10.

Dit is het waardenmandaat van waaruit en waarbinnen de drie hoofdinstellingen van de Europese Unie in Brussel hun werk zouden moeten doen. De Europese Raad vertegenwoordigt de regeringen van de 27 lidstaten, stemt beleid af en stelt EU-wetgeving vast. Een taak van de Europese Commissie is om, politiek onafhankelijk, met initiatieven te komen voor voorstellen tot nieuwe wetgeving en uitvoering van bestaande regels. Het Europees Parlement houdt toezicht op de Europese instellingen en oefent democratische controle uit.

Botsende Werkelijkheid

In de praktijk zien we een verontrustend ander beeld. Vooral op ethisch terrein zien we een Brussel dat met een extra progressief waardenpakket zijn mandaat met een ongekende gedrevenheid oprekt en overschrijdt. Op verre afstand van de burger wordt er door de Europese instellingen in toenemende mate vanuit een links-liberaal gezichtspunt invulling gegeven aan voorstellen en beleid, strategieën en resoluties, wetgeving en verdragen. Het Europees Parlement en de Europese Commissie lopen hierbij voorop. De Europese Raad is nogal eens een vertrager of blokkeerder van deze progressieve dadendrang. Dat komt vooral door het vetorecht van landen.

Bazig In Europa

Voorbeelden van deze onrustbarende en bevoegdheidoverschrijdende eigen interpretatie van de waarden van het EU-Verdrag volgen elkaar in snel tempo op. Ik noem er enkele. Neem het door het EP aangenomen wetsvoorstel voor een Europees ouderschapscertificaat. Dit certificaat vervangt geen nationale documenten maar kan wel in hun plaats worden gebruikt en zal in alle EU-talen beschikbaar zijn. Volgens het wetsontwerp moeten EU-lidstaten ouderschap erkennen dat door een ander EU-land is ingesteld. Regeringen zullen hun nationale regels over ouderschap niet hoeven te wijzigen, zoals het aanvaarden van draagmoederschap, maar ze zouden ouderschap moeten accepteren dat door een ander EU-land is vastgesteld, ongeacht de manier waarop het kind is verwekt, geboren of het soort gezin waaruit het komt.

Ook de recente oproep van het EP om abortus als een Europees mensenrecht op te nemen in het EU-Verdrag. Net als ouderschap en draagmoederschap heeft de EU hierover niets te zeggen, maar de lidstaten. Het recht op leven zou hiermee verschuiven van ongeboren kind naar de zelfbeschikking van de moeder. Waarbij het woord ‘moeder’ liefst wordt vervangen door ‘vrouwen’, of zelfs door ‘mensen met een baarmoeder’. Vaders vallen sowieso buiten beeld in deze strijd voor en uitleg van gelijkheid en zelfbeschikking. Dan hebben we nog het initiatief van de Europese Commissie om, vaag geformuleerde, ‘haatzaaiende uitlatingen’ toe te voegen aan de lijst met EU-misdrijven in artikel 83 van het EU-Verdrag. Gelukkig blijft dit Commissievoorstel hangen in de Raad. Als de Raad dit voorstel zou vaststellen, dan kan de Commissie het rechtskader voor haatzaaiing uitbreiden en zomaar een christelijk gezichtspunt of geluid over huwelijk, seksualiteit of lhbti kunnen criminaliseren. De vasthoudende gedrevenheid van de Finse openbaar aanklaagster tegen mevrouw Räsänen toont ons het gevaar van mogelijke vervolging van christenen zonneklaar. Moeiteloos zouden we de lijst van oproepen van het Parlement en initiatieven van de Commissie op dit gebied kunnen uitbreiden. Ik noem nog slechts de Strategie voor Gendergelijkheid, waar zelfs in de doelstelling verwezen wordt naar ‘vrouwen en mannen, meisjes en jongens: in al hun verscheidenheid’. En de lhbtiq-strategie. De Europese Commissie zegt daarin een Europese Unie voor ogen te hebben ‘waar diversiteit gekoesterd wordt als onderdeel van onze collectieve rijkdom. Een Unie waar je kunt zijn wie je bent en kunt houden van wie je wilt’. Tegelijkertijd wordt een lidstaat als Hongarije juridisch aangeklaagd vanwege zijn voorbeeldwaardige kinderbeschermingswet. Deze vrijwaart schoolkinderen van lessen over lhbti-zaken en geeft ouders hier de vrijheid.

Bazig Wereldwijd

Maar niet alleen in Europa baast de EU. Ook op wereldwijde schaal wil de EU de progressieve interpretatie van zijn waarden tot norm stellen. Grotendeels buiten het zicht van het EP en betrokken landen heeft de Europese Commissie met vertegenwoordigers van een groep van 79 Afrikaanse en Caribische landen (de ACS-landen) een twintigjarig bindend verdrag ‘onderhandeld’. Deze zogenoemde ‘Partnerschapsovereenkomst’ dringt binnen in bijna elk gebied van het openbare en privéleven in de EU en de ACS-landen. Het probeert sociale, seksuele, gender- en culturele normen in ACS-landen te veranderen door abortus en seksuele voorlichting verplicht te stellen.

Tot slot noem ik nog de brandende ijver van de EU als belangrijkste voortrekker in de VN-Mensenrechtenraad bij deze zelfde agenda. Na een schimmig steekspel van zes weken werd in de Mensenrechtenraad in Genève begin april gestemd over een door een progressieve visie op seksualiteit vervuilde tekst van een resolutie over de Rechten van het Kind. Ook was er een resolutie die intersekse als nieuwe nondiscriminatiecategorie wilde vaststellen, in plaats van wat het is: een medische conditie. Ontwikkelingslanden zijn nauwelijks en soms helemaal niet bestand tegen de massief uitgeoefende druk van de EU op dit gebied.

Wat U Kunt Doen

Al met al maakt dit duidelijk dat Brussel geremd moet worden. Dat doen wij met Christian Council International. Maar we kunnen het effectieve, waarde(n)volle, christelijk geluid van Bert-Jan Ruissen niet missen aan het front. Alle zeilen moeten daarvoor bijgezet worden. Ik vraag u om op 6 juni tenminste 5 mensen op te wekken om voor dit geluid te gaan stemmen.

Henk Jan van Schothorst is oprichter en directeur van Christian Council International (CCI). Deze organisatie richt zich erop om beleid te beïnvloeden op internationaal niveau. Zo mag hij inspreken bij de Verenigde Naties (VN), de Europese Unie (EU), de Afrikaanse Unie (AU), de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking (OVSE) en in lidstaten. Eerder werkte hij onder andere als stafmedewerker van de Eurofractie van de SGP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen