Over besturen met een SGP’er
Wethouder Arnoud Proos aan het woord
Na de gemeenteraadsverkiezingen dit voorjaar kwam in Vlaardingen een bijzondere coalitie van zes partijen tot stand. Daarin zitten liberale, rechtse, linkse en christelijke partijen. Namens de combinatie van ChristenUnie en SGP is Arnoud Proos lid van het College van Burgemeester en Wethouders. In dit vraaggesprek vertelt hij iets over zijn eerste ervaringen in de Vlaardingse politiek.
Arnoud, sinds dit voorjaar ben je wethouder in de gemeente Vlaardingen namens ChristenUnie-SGP. Wat speelt er momenteel vooral in de gemeentepolitiek? Wat zijn actuele zaken in jouw portefeuille waarvoor je je stevig inzet?
Vlaardingen komt uit een moeilijke positie. Er is de afgelopen jaren veel bestuurlijke onrust geweest, veel wisselingen van bestuurders en veel financiële problemen. Bij de start van het nieuwe college is het huishoudboekje weer op orde en kan er voorzichtig geïnvesteerd worden in de stad.
Tegelijk kent Vlaardingen relatief veel armoede en kwetsbare gezinnen. Als wethouder armoedebeleid heb ik hier de komende jaren een flinke opgave.
De huidige coalitie in Vlaardingen bestaat uit zes partijen: VVD, GroenLinks, VV2000/Leefbaar Vlaardingen, CDA, D66 en ChristenUnie-SGP. Best veel partijen. Misschien wel lastig balanceren? Mogelijk zitten er ook voordelen aan?
Je ziet in meer gemeenten dat er steeds meer partijen nodig zijn om tot een meerderheid te komen. Een of twee machtsblokken zie je nauwelijks meer.
En het hoeft niet tot instabiliteit te leiden, is ook mijn persoonlijke ervaring uit mijn vorige collegeperiode. Politiek is niet alleen iets van inhoud of proces, maar ook van mensen. Het is heel belangrijk om daarop te investeren. Tijdens coalitievorming, maar ook als een college en een coalitie aan de slag zijn.
Je moet voortdurend kijken of iedereen comfortabel is, en je moet heel goed weten wat de gevoelige punten zijn voor iedereen.
Op landelijk niveau zou een dergelijke coalitie een haast onmogelijke combinatie zijn. Waarom kan het lokaal wel?
Als lokale overheid ben je ervoor verantwoordelijk dat mensen op een prettige en veilige manier kunnen wonen. Een heleboel wensen hierin zijn gemeenschappelijk. Alle partijen willen dat de straatlantarens branden. En dat het huisvuil tegen redelijke kosten opgehaald wordt. En dat het aantal woninginbraken omlaag gaat. Verder wordt er lokaal vaak gekeken: bij welke partijen vinden we genoeg vertrouwen en stabiliteit?
De ChristenUnie-SGP in Vlaardingen staat qua betrouwbaarheid en stabiliteit gelukkig hoog aangeschreven. Het was dus een partij die men er graag bij wilde in het college. Hoewel onze fractie maar twee zetels heeft in een raad van 35 zetels, is ons een volwaardige positie en volwaardige wethouderspositie gegund. Dat is iets om heel dankbaar voor te zijn.
Nu hoor ik wel eens het verwijt dat de SGP erop uit is om christelijke waarden en normen via coalitievorming aan de meerderheid op te leggen. De principes van de partij zijn in beton gegoten en daarom zou het lastig onderhandelen zijn met SGP’ers. Klopt dit?
Met ons is het juist heel goed onderhandelen. Als het goed is, zijn christenen namelijk niet uit op macht of machtsbehoud. Wel zijn er principes. Maar het is juist prettig dat die duidelijk zijn. Van ons mag eerlijkheid en duidelijkheid verwacht worden, en juist dat biedt veel ruimte voor andere partijen om hun eigen punten in te brengen.
Hoe schrijft de lokale pers over de Vlaardingse coalitie in het algemeen? En over deelname van ChristenUnie-SGP aan de coalitie in het bijzonder?
Het vertrouwen in de Vlaardingse politiek is helaas erg laag. De opkomst bij de lokale verkiezingen was ook zeer laag. Er is veel gebeurd de afgelopen jaren. Met name het verwijt dat de politiek meer met zichzelf bezig was, in plaats van met de stad, heb ik vaak gehoord. Men is dus kritisch op het nieuwe college: wat gaan het de komende jaren doen?
Voor mijzelf is het een uitdaging om zichtbaar te zijn. Niet alleen met leuke plaatjes op social media, maar echt in de wijken en bij inwoners. Ik geniet er wel van om tussendoor ergens een Turkse pizza te gaan eten, en dan gelijk in gesprek te gaan met de eigenaren, hoe ze hun wijk ervaren. Vaak hoor je heel veel op die manier. Of mensen die mailen met een klacht over hun uitkering, op de koffie uit te nodigen. Dat is echt belangrijk. Er is weinig aandacht geweest in het bijzonder over het toetreden van de Christen- Unie-SGP in het college. En dat is mooi, het laat zien dat we als een normale partij gezien worden.
De SGP wordt nogal eens gezien als een buitenbeentje in de politiek vanwege een aantal uitgesproken standpunten. Met name de combinatie ‘geloof en politiek’ wordt vreemd of curieus gevonden. Wat is er dan toch zo aantrekkelijk aan besturen met de SGP, in jouw geval ChristenUnie-SGP? Wat krijg je terug van andere partijen, van jouw coalitiepartners bijvoorbeeld?
Veel scherpe standpunten liggen toch vooral in de landelijke arena. Daar gaat het over medisch-ethische thema’s, over bijzonder onderwijs, etc. Maar tegelijk is het mooi dat onze raadsleden hun bijdragen aan het debat in de raad verrijken vanuit onze Bron, de Bijbel. Dat is ons uitgangspunt en ons bestaansrecht. Als kleine fractie kunnen we niet veel eisen, maar tegelijk worden we echt gerespecteerd.
In het college vervangen mijn collega’s mij als ik uitnodigingen op zondag heb. Ze weten dat dat echt een rustdag is voor mij, die ik aan God en gezin besteden wil. Daar wordt niet over geklaagd en daar ben ik blij mee. Wat ze terug mogen verwachten, is oprechtheid en stabiliteit. Daar moeten we dan ook op ‘leveren.’
Wat wordt lastiger door coalitiedeelname? Gaat het dan om de inbreng vanuit het christelijk geloof? Of zit de moeite op een ander vlak? En heeft niet elke partij wel een of meer ‘stekelige punten’ of moeilijk overbrugbare verschillen met andere partijen?
Coalitiedeelname is altijd lastiger. Vanuit de oppositie kan je allerlei dingen vinden die anders en beter moeten. In een coalitie moet iedereen water bij de wijn doen, en dingen verdedigen die je zelf niet zou hebben bedacht.
Het is wel heel belangrijk om te weten: wat zijn nu echt mijn kernpunten? En wat is een rode lijn voor mij? Daar moet je ook je achterban goed bij betrekken. Met twee van de 35 zetels snapt iedereen dat je geen machtsbasis hebt om alle winkeliers zondagsrust te gunnen. Het gaat dan meer om kleine stappen in de goede richting bij zaken die je belangrijk vindt. Dat kan ook zijn met de aanpak van drank en drugs.
Dilemma’s komen soms ook onverwachts, bijvoorbeeld met een nieuwe vluchtelingenpiek. Welke keuzes maak je dan?
Als het gaat over het dragen van bestuurlijke verantwoordelijkheid, vinden sommige SGP-leden dat we zijn geroepen om te getuigen, niet om samen te werken met andere partijen? Wat is jouw reactie?
Dat dilemma begrijp ik heel goed. Volgens mij is het allebei belangrijk. Als we echte christenen zijn, dan is getuigen toch een onderdeel van ons leven? Volgens mij moeten we biddend zoeken naar ruimte en mogelijkheden om dat te doen. De Bijbel biedt zoveel wijsheid voor een zoekende wereld. Tegelijk zien we met elkaar de polarisatie in de samenleving heel snel toenemen en ook is er meer politieke instabiliteit. Dan zijn er christelijke bestuurders nodig die op een betrouwbare en stabiele manier samen met anderen leiding geven.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 december 2022
Zicht | 104 Pagina's
