Geboekstaafd

Het relaas van de Tsjechische priester en hoogleraar filosofie en sociologie aan de Karelsuniversiteit te Praag. Halík groeide op in het communistische Tsjecho-Slowakije en werd daar in het geheim als priester werd gewijd. Tijdens de Praagse Lente waaide de frisse wind van vrijheid in zijn land. Vrijheid en hoop inspireerden een nieuwe generatie intellectuelen. Toen Halík in Engeland tijdens een studieverlof las dat de Russische tanks Praag binnengevallen waren, besloot hij terug te gaan en solidair te zijn met zijn volk en kerk. Hij werd actief in de ondergrondse kerk en de dissidente politieke beweging en hield zich bezig met de vorming van studenten en jonge intellectuelen. Hij werd ervan overtuigd dat het leven als priester te midden van een seculiere omgeving niet alleen een tijdelijke noodsituatie is, maar een blijvende vorm van kerkelijke activiteit. Niet om zoveel mogelijk ‘zieltjes’ te winnen maar om solidair te zijn met mensen die ongelovig zijn en van de kerk vervreemd zijn. Al voor de vrijheid in Tsjechië werd al nagedacht over de vernieuwing van de samenleving, maar dat kon alleen wanneer de kerk ook aan haar eigen vernieuwing zou werken. De kerk had als opdracht te streven naar vergeving, verzoening en genezing.

Het viel Halík allemaal tegen: de vrijheid pakte ook de kerk in en er was geen behoefte aan verandering. Veertig jaar communisme had de kerk grondiger verwoest dan hij vermoedde. Halík werd door paus Johannes Paulus II benoemd tot adviseur van de Pauselijke Raad voor de Dialoog met Niet-Gelovigen. Zijn Salvator-kerk in Praag werd een plaats waar ook niet-gelovige of zoekende mensen zich welkom zouden weten. Deze groeide uit tot een belangrijke plaats voor de oecumenische en interreligieuze dialoog.

Halíks sterke punt werd de bezinning op God in een tijd van Zijn ervaren afwezigheid. Zijn pastorale ervaring in Tsjechië en discussies over onderzoek naar de Tsjechische religiositeit hebben hem ertoe aangezet zijn aandacht te richten op ‘zoekers’, waarvan het aantal in de kerken en daarbuiten groeit, terwijl het aantal ‘bewoners’ en mensen die zich volledig identificeren met de huidige vorm van de kerken en hun sociale praktijk, snel afneemt. Halík groeide uit tot een bekend theoloog die het christendom verwoordde in een nieuwe tijd. In deze tijd sterft misschien een bepaalde vorm van kerk en christendom, maar de dood gaat immers vooraf aan de opstanding, zo interpreteert hij de boodschap van het christendom van deze eeuw. Halík is soms te onkritisch in zijn waardering van de niet-christelijke religies. Toch biedt zijn boodschap om kerk te zijn in een seculiere tijd aansprekende handvatten waar we onze winst mee kunnen doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen