Luisteren naar de bevolking

Neem de ontwikkeling van het centrum van Ouddorp. De gemeente deelde deze week de uitkomsten van een enquête hierover. De voorzieningen worden gewaardeerd, wat meer ruimte voor terrassen mag en een ruime meerderheid is voor de kerkring 's zomers dicht. Op andere punten wordt het een stuk lastiger. Een beetje gechargeerd, maar ongeveer de helft van de Ouddorpers die de enquête invulde, wil graag dat met name de kerkring bereikbaar blijft met de auto. Maar bijna evenveel mensen zien graag een autoluw centrum waarbij drie straten het hele jaar voor een deel van de dag worden afgesloten. Tja, naar wie luister je dan als gemeente?

Een ander actueel voorbeeld is de huisvesting van arbeidsmigranten op het eiland. Ik hoef u vast niet te herinneren aan de recente schandalige vertoning in Melissant. Maar even los daarvan: veel inwoners van Goeree-Overflakkee hebben het beste voor met de boeren op het eiland. Een petitie tegen het omvormen van landbouwgrond naar natuur kreeg in no time duizend handtekeningen. Diezelfde boeren hebben de arbeidsmigranten keihard nodig om hun bedrijf te runnen en deze mensen moeten ergens wonen. Centreren op enkele grootschalige locaties op het eiland waardoor reguliere woningen vrijkomen, redeneert de gemeente. Maar zodra er concrete plannen liggen, zoals bij Melissant, wil niemand een dergelijke woonwijk ook maar in de buurt van zijn of haar achtertuin. En ook bij nieuwbouwprojecten zie je vaak dezelfde reflex. Iedereen wil dat er meer woningen gebouwd worden, maar graag wel ergens anders. Niet bij mij in de buurt, want overlast, uitzicht, drukte, parkeren, en nog veel meer redenen om iets niet te willen.

Het valt ook echt niet mee om nu de beslissingen te moeten nemen in een steeds meer gepolariseerde samenleving. Niet alleen landelijk, maar ook lokaal is die beweging zichtbaar. Alles wat de gemeente wil, is bij voorbaat niet in de haak. De meeste recente bouwprojecten worden met name op social media verdacht gemaakt met (tot nu toe) ongefundeerde beschuldigingen van vriendjespolitiek en allerlei andere onfrisse verwikkelingen die het daglicht niet kunnen verdragen. En dat gebeurt tot de gemeenteraad aan toe. Het enige wat hiermee wordt bereikt is dat mensen zich nog verder terugtrekken in de loopgraven van hun eigen gelijk.

Het is dan niet zo gek dat politici huiverig zijn om besluiten te nemen die bij lang niet iedereen in goede aarde zullen vallen en dat de gemeente voor elk project een inloopavond organiseert om mensen maar 'inspraak' te geven. De roep om referenda klinkt de laatste tijd weer regelmatig.

Niet per se op het eiland, maar dat zou zomaar een kwestie van tijd kunnen zijn. Wat we vergeten is dat we elke vier jaar een 'referendum' hebben, ook wel gemeenteraadsverkiezingen genoemd. Dan presenteren partijen hun (nieuwe) plannen en idealen.

Als je je even verdiept, is het vrij gemakkelijk te voorspellen hoe partijen zullen besluiten bij de grote kwesties. Niet alleen over al dan niet een koopzondag, die vrij gemakkelijk in te vullen is, maar ook over grote (bouw) projecten en visies op natuur en wegen, om er maar een paar te noemen. Er is maar 1 echte regel: de meerderheid beslist. De rest is open voor debat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen