'Je moet het werk leuk vinden want anders is het een hele zware baan'

Na enkele jaren in de PvdAfractie van de gemeenteraad van Oostflakkee te hebben gezeten, werd Petra 't Hoen in de aanloop naar de laatste gemeenteraadsverkiezingen gevraagd om lijsttrekker van haar partij te worden. De verkiezingen waren voor de fractie succesvol en uiteindelijk werd zij in april 2006 geïnstalleerd als wethouder. Terugkijkend op andei half jaar wethouderschap kan zij constateren dat het een enerverende baan is. 'Je werk bestaat uit een enorme mix van activiteiten van urenlang lezen en praten met ambtenaren, organisaties en verenigingen. Waarbij je soms een standpunt in moet neinen waar niet altijd iedereen het mee eens is".

Voor Petra 'f Hoen, de enige vrouwelijke wethouder op het eiland, was het geen meisjesdroom om ooit nog eens ergens wethouder te worden. "Wel ben ik altijd breed geïn­ • teresseerd geweest, van commercieel tot non­profit. Dit zal wel de reden zijn geweest dat ik in het onderwijs terecht ben gekomen". Zij heeft jarenlang lesgegeven op scholen in het Rijnmondgebied en tot voor haar wethouderschap gaf zij les op de openbare basisschool Het Startblok te Oude­Tonge. Zij noemt haar brede belangstelling onontbeerlijk voor haar huidige fuhctie. "Doordatje met zoveel verschillende zaken omgaat, moet jouw algemene ontwikkeling niet teveel hiaten hebben".

Zware baan Een vereiste voor het wethou

Een vereiste voor het wethouderschap die zij heel belangrijk vindt is "dat je het werk leuk moet vinden, want anders is het een hele zware baan". Zij verduidelijkt dat ze het wethouder zijn dan ook 'heel leuk' vindt en dat de vele uren die het werk kost dit waard zijn. "Voor dingen die je met passie doet, geeft het niet als het wel eens zestig uur in de week is. Dan kun je dit ook heel lang volhouden".

Westlandgevoel

Hoewel Petra 't Hoen 'van de overkant' komt, voelt ze zich als tuinderdochter uit het Westland zeker ook verbonden met het Flakkeese platteland, waar ze naar wat 'omzwervingen' door het Rijnmondgebied terecht kwam. Voordat ze in Oude­Tonge kwam wonen, werkte ze in Rotterdam met allochtone kinderen, maar uiteindelijk wilde ze toch terug naar het platteland. Het Westland werd niets ineer omdat daar door de glastuinbouw zoveel veranderingen hadden plaatsgevonden dat er van het platteland van haar geboortegrond inaar weinig meer over was. Ze dacht het echte platteland terug te vinden in noordoost Groningen; het platteland was er inderdaad, maar werk was er niet. Uiteindelijk kwam ze bijna vijftien jaar geleden in Oude­Tonge terecht, vond er werk en woont er samen met haar gezin "heel plezierig. Ik vond hier het Westland vanuit mijn jeugd weer terug..."

Spanningsveld

Het overgrote deel van de dingen waar ze als wethouder verantwoordelijk voor is, zijn zaken uit de 'zachte sector'. Daarnaast is ze bestuurlijk ook verantwoordelijk voor de financiële zaken van de gemeente. Is dit geen vreemde combinatie? Volgens haar is dit de juiste verhouding want "de grootste zorg voor iemand die de 'zachte sector' in de portefeuille heeft is: hoe hou je je voorzieningen zo ii i stand

dat ze betaalbaar zijn voor de toekomst en tegelijkertijd ook recht doen aan de organisaties en mensen die erin werken. Dat is altijd een spanningsveld, maar het is wel goed dat het in één hand is". Het mooie van haar werk vindt ze dan ook het zoeken naar de balans in dit spanningsveld.

Meer verantwoording

Hoewel een deel van haar portefeuille 'zacht' wordt genoemde wil dit niet zeggen dat de afgelopen tijd voor bijvoorbeeld zorg en welzijn en sociale voorzieningen rustig is geweest en dat heeft Petra 't Hoen ook zo ervaren. Volgens haar gaat meer dan de helft van de gemeentebegroting over dat soort za"ken en daar liggen ook de grootste financiële risico's. "Dit realiseren veel mensen zich niet". Met de komst van de WMO en de modernisering van de WSW waarbij de gemeenten meer verantwoording krijgen in taken op die gebieden. Taken die volgens Petra goed door de vier gemeenten en het Binnenhof kunnen worden uitgevoerd, maar die wel veel aandacht, tijd en geld vragen. Tijdens het gesprek blijkt dat Petra 't Hoen enthousiast over haar portefeuille kan vertellen, vooral als het opkomen voor de sociaal zwakkeren aan de orde komt. Ze staat er clan ook niet negatief tegenover dat de gemeenten meer taken op het gebied van de WSW en de WWB hebben gekregen. "De gemeenten staan veel dichter bij de inensen dan de rijksoverheid en zijn dan ook beter in staat om maatwerk te leveren als het gaat over de vraag 'hoe kunnen we mensen op een goede manier in de maatschappij zoveel mogelijk aan het werk krijgen?'. Iedereen heeft het recht op arbeid en een zinvol bestaan want ook zij zijn nodig in de maatschappij en daar zouden zowel de overheid als het bedrijfsleven meer oog voor moeten krijgen".

WMO

De invoering van de WMO is het eerste waar ze zich als wethouder mee bezig heeft gehouden. Ze heeft er het afgelopen jaar wel positieve ervaringen mee gehad. Dit komt volgens haar doordat de zorgaanbieders op het eiland, na aanbesteding, vrijwel hetzelfde zijn gebleven en er zodoende voor de zorgvragers weinig verandering is. Wel verwacht ze het komende jaar meer problemen als de Operatie Herindicatie beslag zal krijgen als bijvoorbeeld de huishoudelijke hulp in een aantal gevallen zal worden teruggebracht van uitgebreide hulp naar 'poetshulp'. "Dat is voor ons als gemeenten, maar ook voor de aanbieders een punt van zorg". De veranderende wetgeving op het gebied van zorg en welzijn vraagt wel om een gezamenlijke aanpak van de gemeenten op het eiland. "De samenwerking is zo goed mogelijk. Er is wel een spanningsveld tussen de zaken die je lokaal wilt oppakken en die je gezamenlijk oppakt, maar het proces loopt goed".

Eilandelijke samenwerking

We vroegen Petra 't Hoen hoe

e s . , t t r t s t s t g r t e r r t r t het staat met de eilandelijke samenwerking. Zij geeft aan dat voor wat betreft de eilandelijke samenwerking ook hier gezocht moet worden naar een goede vorm van samenwerken. Volgens haar zijn er voorbeelden in het land waar regionale gemeenten gezamenlijk thema's oppakken en beleid maken zonder dat de eigenheid van de gemeenten verloren gaan. Dit zou dan als voorbeeld kunnen dienen voor de eilandelijke gemeenten. Want ze geeft aan dat he voor collegeleden moeilijk i om dingen die men gezamenlijk ­ eilandelijk ­ afspreek "niet alleen als hamerstuk in je eigen raad te laten passeren, want de raadsleden willen hier ook zeggenschap in hebben. Hierin ligt spanning want je kunt niet iets wat gezamenlijk ontwikkeld is voor ieder detail aanpassen". Zij is er dan ook een voorstander van om de raad "een duidelijker rol te laten spelen in een aantal eilandelijke processen". Voor haar hoeft er dan ook niet één eilandelijke gemeente te komen. "Er zijn nog genoeg andere vormen te vinden die ook werkbaar zijn. Dan zou het specialisme van de gemeente Oostflakkee anders kunnen zijn van die van bijvoorbeeld de gemeente Dirksland. Ook zo zou je de bestuurskracht kunnen versterken".

p e Interesse politiek Zoals meerdere lokale politic

e e r r g j j r s Zoals meerdere lokale politic moet ook Petra 't Hoen constateren dat de interesse van de inwoners van de gemeente voor 'de poUtiek' niet bijster groot is. Tijdens raads­ en commissievergaderingen zijn er doorgaans maar weinig belangstellenden aanwezig Maar het is haar wel opgevallen dat als mensen ergens persoonlijk bij betrokken zijn en hier ook een mening over hebben men wel belang heef om hun stem te laten horen "Tijdens participatieavonden komen er wel meer mensen en dan wordt er ook volop mee gediscussieerd. De inwoners hebben wel ideeën over hun leefomgeving".

s r t e e s r l t s n Wel is ze verontrust als ze de terughoudendheid bij de mensen constateert wannee het gaat over het niet gebruiken van sociale voorzieningen Zij denkt dat dit enerzijds he gevolg is van onwetendhe,id maar anderzijds ook voortkomt uit schaamtegevoel. "We weten dat zestig procent van de doelgroep geen gebruik maakt van de sociale voorzieningen, zoals bijzondere bijstand, maai; ook geen zorgtoeslag aanvraagt. Da is een groep mensen die nie klaagt en ogenschijnlijk tevreden is, maar mij wel iedere week aanspreekt of de Lidl a komt omdat men weet dat een dergelijke supermarkt in de eigen gemeente gewoon geld oplevert. Er is dus wel behoefte aan, maar men klopt niet zo vlug bij de gemeente aan".

n n Jeugd

n , e Er is veel wat Petra 't Hoen nog zou willen doen binnen haa werkgebied, maar ze weet da dit niet altijd mogelijk is vanwege de kleinschaligheid van de verschillende kernen. Als voorbeeld noemt zij he jeugdwerk. "Het is moei

lijk om hieraan op een goed niveau vorm te geven, omdat je hier een aantal dorpen hebt waar een grote afstand tussen zit. Hierdoor is het nauwelijks mogelijk om naar een ancler dorp te gaan. Je bent dan dus aangewezen op je eigen dorp, en als je dan niet behoort tot de jeugd die zich thuis voelt bij het kerkelijk jeugdwerk of zich aangetrokken voelt tot een sportvereniging is er niet zoveel te beleven". Clraag zou ze een soort inloop of jeugdhonk voor jongeren ontwikkeld zien worden. Maar ze weet ook wel dat dit niet zo gemakkelijk zal gaan. 'Je krijgt dan weer problemen inet geluidsoverlast omdat er geen geschikte accommodaties zijn. We zijn dan ook nog steeds op zoek naar een geschikte gelegenheid hiervoor. Ik mag toch wel hopen dat het niet alleen bij de JOP blijft in Oostflakkee".

Maar als portefeuillehouder financiën weet ze des te beter dat ook hier een fors prijskaartje aan zal hangen. Zij geeft overigens aan dat zij wel positief is ingesteld in haar oordeel over de 'jeugd van tegenwoordig'" binnen de gemeente Oostflakkee. Ze weet dat er wel kwalijke uitwassen zijn, maar ze wil dit stempel zeker niet op de jeugd drukken.

"Sommige gedragingen van de jeugd die door anderen als negatief beoordeeld worden, vind ik niet altijd negatief". Ze begrijpt de kritische jongeren wel, die soms 'schoppen' tegen de maatschappij en op zoek gaat naar eigen waarheden. Het is voor haar herkenbaar. "Ik kom ook uit de polder en ik had toen ook het gevoel 'ik moet de wereld in', want als ik hier blijf gebeurt er helemaal niks. Maar nu kom ik daar weer graag..." Zij vindt het een kenmerk van het kritisch 'jong zijn' "dat je je niet houdt aan de gevestigde orde en aan de standaardnormen". Toch wil dit niet zeggen dat zij 'sloopgedrag' goedkeurt. Hierover is zij slecht te spreken, zij vindt het "belachelijk" dat sommigen de verbinding leggen tussen verveling en dit gedrag. "Maar, ik ben net zo slecht te spreken over de mannen van zestig die met alcohol op achter het stuur gaan zetten. Dat ligt voor mij öp hetzelfde vlak. Dat is ook gedrag dat niet toelaatbaar is onze maatschappij".

Toekomst Voor de toekomst zou zij graag

Voor de toekomst zou zij graag "absoluut lagere drempels" voor het gemeentehuis zien, met een zorgloket waar veel gebruik van wordt gemaakt. Maai niet alleen een dergelijk loket ïn het gemeentehuis maar ook 'mobiel'. Zodat ambtenaren bij zorgvragers op bezoek gaan en zo ter plaatse kunnen zien wat er werkelijk nodig is en zo een totaalpakket kunnen aanbieden. Volgens haar werken die directe contacten beter, en zeker in het voordeel van de zorg­ of hulpbehoevenden. Verder zou ze ook graag onderzocht zien of het mogelijk is onT in het kader van het accommodatiebeleid voor de gemeente Oostflakkee de leegstand van de verschillende accommodaties terug

te brengen en daarmee het 'opbrengend vermogen' van de accommodaties naar boven te brengen.

Dat houdt de kernen leefbaar. "Misschien wel een idee voor het hele eiland".

Een gebrek aan nieuwe initiatieven kan haar niet worden verweten. "Dat is het lastigste van dit vak: ik heb elke dag weer tien nieuwe ideeën en je moet een enorm geduld hebben voor ze eventueel uitgevoerd kunnen worden. Maar je moet zorgen dat je je hand niet overspeelt, we zijn toch een kleine gemeente, de capaciteit en de financiën zijn dan vlug uitgeput. Ik vind het dan ook niet zo erg als er weer een aantal ideeën doorgeschrapt moeten worden...", aldus de ambitieuze, maar toch realistische wethouder Petra 't Hoen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen