Vergelijking met de oude en nieuwe aardappelverplegingsmethodiek

In het -vervolg van het artikel uit het Landbouwverslag- van Zeeuwsch-Vlaanders 1956 over de moderne aardappelverpleging op het bedrijf van de heer Ramondt te Sluiskil, wordt in vergelijking gemaakt tussen deze nieuwe verpleging en de oude verplegingsmethodiek.

Bij het aardappelbed op het bedrijf van de heei* Ramondt zien we:

Ie dat de knollen hoog in 't bed zitten;

2e dat ze zich midden in de losse grond bevinden;

3e dat er alleen in 't midden onder de knollen vaste grond voorkomt;

4e dat de laag losse grond doorloopt tot in de bodem van de voor;

5e dat de wortels zich overwegend gevormd hebben in de losse laag;

6e dat de knollen aanmerkelijk hoger liggen dan de bodem van de voor, waardoor een zeer goede ontwateringsmogelijkheid geschapen is;

7e dat de knollen gerooid kunnen worden zonder met het mes van de rooier in de vaste grond te komen. Bij de oude verplegingsmethodiek

Bij de oude verplegingsmethodiek daarentegen is in het be4 veel vaste grond aanwezig. De knolli^ zitten hier midden in. Alleen boven de knollen is de grond los. De zijkanten zijn erg vast. De knollen liggen slecht ontwaterd, waardoor meer gevaar voor rot. Deze aardappelen zijn alleen maar te rooien met een werpradrooier.

De struktuur van de grond heeft invloed op de knolvorm. Ieder weet, dat op de vooreinde de meeste misvormde knollen voorkomen. We hebben ook kunnencontroleren, dat knollen, gegroeid in een los bed, mooier van vorm zijn dan in een bed met normale bewerking. Dit heeft ongetwijfeld invloed op de handelswaarde van zo'n partij.

Hoe groot is de invloed van deze nieuwe verplegingsmethodiek op de rooibaarheid ?

Deze is heel groot. De aardappels worden gerooid met een zakkenrooier en dit gaat heel goed. Niet alleen, dat de aardappelen praktisch kluitvrij in do zak komen, doch voor het afrapen en fijnwrijven van de kluiten op de leesketting van de rooier is slechts 1 man nodig. Deze heeft het dan nog heus niet lastig. De snelheid, waarmede gereden wordt, dus uiteindelijk de capaciteit, wordt niet bepaald door de man aan de leesketting, doch door de man, die aan de zakken staat. Deze man heeft zodanig de handen vol met lege zakken aanhaken en volle afhaken, dat de capaciteit van deze man bepalend is voor de snelheid, waarmede gereden wordt. Ter verduidelijking zij nog opgemerkt, dat het verwijderen van het loof geschiedt door een looftrekker, die onder de trekker bevestigd is.

In het afgelopen jaar weiden do bedden op een bepaalde strook uit een oogpunt van onderzoek minder intensief bewerkt. De gevolgen waren bij het rooien duidelijk merkbaar. Het zakkenrooien was nog wel uitvoerbaar, maar inplaats van 1 man waren er 3 a 4 man nodig aan de leesketting om de kluiten enigszins te verwijderen of fijn te maken. Tevens moest er langzamer gereden worden.

Zou de bewerking van deze bedden nog minder zijn geweest of nog minder geslaagd zijn, dan in genoemd geval, dan is zakl5;enrooien niet meer mogelijk en zal men zijn toevlucht moeten nemen tot een werpradrooier. Immers met een voorraadrooier kan men dan geen goed werk meer leveren, daar de knollen dan geheel tussen de kluiten komen te hggen en zeer moeilijk op te rapen zijn.

Heeft deze bewerking- of verplegingsmethode ook invloed op de opbrengst, de sortering en de phytophthora-aantasting in de knol.

In het afgelopen jaar werd oen proofgenomen. In een modern verpleegd aardappelveld werd een stiook volgens de ouderwetse methode behandeld. Dit is echter niet helemaal geslaagd. Deze strook kwam uiteindelijk aanmerkelijk gunstiger voor de dag dan de aardappelen elders, die volgens de oude methode behandeld waren. Zodoende kan niet beschikt worden over gegevens, die de verschillen duidelijk kunnen aantonen tussen beide methoden.

De proef leverde de volgende op: cijfers

Bew. Rel. Sort, in % % door kw.

bedden opbr. 135 35/45 35 aang. knollen

Bxtens. 100 2,6 19,8 77,6 8,7

Iritens. 103,6 2,9 17,4 79,7 3,0

We mogen hieruit slechts concluderen dat er een tendens aanwezig is van enige meeropbrengst, iets grovere sortering en iets minder door phytophthora aangetaste knollen. Dat bij deze nieuwe verplegingswijze

Dat bij deze nieuwe verplegingswijze de knollen minder aangetast worden door phytophthora en er minder rot optreedt, werd echter reeds meerdere malen waargenomen in de patijk, hoewel dit in deze proef niet duidelijk tot uiting kwam.

Is ook op andere gronden deze methode met succes toe te passen ?

De grond op het bedrijf van de heer Ramondt varieert van 30-40% afslibbaar. Hier is het goed uitvoerbaar. Dus ook op overeenkomstige gronden elders. Op de lichtere gronden zal het nog gemakkelijker zijn om dit resultaat te bereiken, terwijl het op de zwaardere gronden wel moeilijker is, doch m het geheel niet onmogelijk. Dit werd door enkele gevallen op zware grond tussen 50 en 60% afslibbaar in 1956 reeds bewezen.

Ondanks vele pogingen in de richting van de nieuwe verplegingswijze moesten echter in het afgelopen jaar nog vele mislukkingen geboekt worden, ook op lichte gronden. De zakken- of voorraadrooiers moest meermalen aan de kant gezet worden wegens de vele kluiten, om vervangen te worden door de werpradrooier.

Dit kan veroorzaakt worden door diverse factoren:

1. De struktvmr van de grond is in de afgelopen jaren bedorven door te nat bewerken.

2. In het voorjaar wordt te diep geëgd waardoor de struktuur bedorven wordt en kluiten gevormd worden.

3. De aardappelen worden te diep gepoot. 4. De bedden worden aangedrukt met

4. De bedden worden aangedrukt met een rol, z.g. om de knol vast te leggen. Dit is echter funest.

5. Men begint te laat met het sohoffelaparaat te rijden.

6. Per behandeling wordt veel te diep geschoffeld waardoor structuurbederf, schillen en kluitvorming ontstaan. 7. Men legt de aardappels dikwijls nog

7. Men legt de aardappels dikwijls nog af voor de opkomst. Het gevolg is, dat de stolonen lager gevormd worden en de nieuwe knollen dieper in het bed komen.

8. De rijenafstand is meestal slechts 60 cm. Dit is te weinig, er is dan boven in het bed te weinig ruimte voor de knollen.

9. De voren liggen niet bedekt met losse grond, zodat deze uitdrogen, waardoor een volgende bewerking niet meer of althans niet goed meer uitvoerbaar is.

10. De spoorbreedte van de trekkers is dikwijls onvoldoende. Meestal staan de wielen slechts over 2 bedden heen, zodat om de andere rij een wielspoor voor komt. Dit heeft tot gevolg, dat er naar verhouding te weinig losse grond is om de vereiste bedden te vormen.

11. Het komt voor, dat de moederknol die oorspronkelijk midden in de losse grond gepoot is, later in de vaste grond blijkt te zitten. De losse grond is dan vast geworden. Dit is een bewijs, dat de structuur van deze grond niet goed is.

De struktuur van de grond is in alle opzichten een zeer belangrijk punt. Meestal is deze zeer wankel en door een kleine bewerkingsfout wordt deze dan totaal bedorven.

Elke grondbewerkings- en verplegingsmethode moet er dan ook op gericht zijn de goede struktuur te behouden. Dat men hierbij niet alleen op de grond, maar ook in de grond moet kijken, ligt voor de hand.

Tenslotte nog de volgende opmerking. Iemand, die op dit gebied gaat experimenteren, zal ongetwijfeld tegenvallers moeten incasseren. Het gewenste resultaat wordt lang niet altijd direct bereikt Daarom de moed niet opgeven, maar volhouden. Volgend jaar weer proberen.

In deze zaak zit perspectief en zij verdient daarom allerwege belangstel- Ing.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen