Aandacht vanuit de gemeente

U maakt samen moeilijke tijden door. Ik begrijp dat er slechts een half jaar tijd zit tussen de diagnose bij uw man en de vaststelling dat hij ‘uitbehandeld is’. Dan heeft u samen in korte tijd veel te verwerken. Waardevol is het dat u daarin niet alleen staat, maar (naast allicht familie) dat er een gemeente is die juist in deze tijden om u beiden heen staat.

U schrijft dat uw man echter geen aandacht of steun vanuit de gemeente wenst, terwijl u daar zelf wel aan hecht. Het pastoraat vanuit de gemeente richt zich in geval van ziekte op degene die ziek is, maar, wanneer het goed is, is er ook pastorale zorg voor het gezin eromheen, in dit geval op u als zijn echtgenote. U staat aan de zijlijn. Waar de dokters aangeven dat zij niets meer kunnen doen, geldt dat voor u nog niet, in die zin dat de mantelzorg voor u nog zal doorgaan; wellicht met hulp vanuit professionele hoek. Voor u als mantelzorger en echtgenote die mee lijdt, is aandacht vanuit de gemeente zeker geen overbodige luxe.

Waarom uw man geen aandacht wil vanuit de gemeente, dat weet ik niet, en wellicht is uw man daar ook niet open over naar u toe. Zijn er zaken vanuit het verleden die zich binnen de gemeente hebben afgespeeld, waardoor er sprake is van een bepaalde beschadiging tussen de gemeente en uw man? Een oude wond die nu opspeelt?

Wat wel duidelijk is: u hebt het goede voor met uw man, dat blijkt al wel uit uw vraag. Nu lichamelijk niet veel meer voor uw man gedaan kan worden, mag juist de nadruk komen te liggen op de geestelijke zorg. Daarom hecht u er waarde aan dat er ook pastoraal omzien is naar uw man. Maar ook voor uw eigen gemoedsrust vindt u het belangrijk dat hij pastoraal bijgestaan wordt. Is het voor uw man duidelijk dat u dat zelf ook belangrijk vindt?

Als uw man bij zijn standpunt blijft, kunt u uiteindelijk niet anders dan dat te accepteren. En tegelijkertijd mag u dan ook aan uzelf denken en pastoraal bezoek voor uzelf vragen. Een mantelzorger kan zichzelf zomaar al teveel ‘wegcijferen’ tijdens het ziekbed en sterfbed van de zieke.

Dat is goed te begrijpen, maar juist daarom is het nodig dat er ook naar uzelf omgezien wordt. Bespreek dit ook met uw man. Dat u zelf bemoedigd mag worden met het Evangelie van het volbrachte werk van Christus Jezus. Hij is de Levende en de toegang tot de God van het Leven. Hij is de Geneesheer, die de dood verslagen heeft en kan genezen door de grenzen van de dood heen, om voor eeuwig genezen, vrij en vol aanbidding te leven in Gods Koninkrijk! En wellicht mag u, zelf pastoraal bemoedigd, zo ook zelf uw man geestelijk terzijde staan.

Hebt u een pastorale vraag voor deze rubriek?

Mail naar agdobbe@dewekker.com.

U blijft anoniem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen