Extra kosten? (2)

In De Waarheidsvriend van 28 maart deed ik een poging via een ingezonden brief meer helderheid te verschaffen over de wijze waarop universiteiten bekostigd worden en daarmee het beeld te corrigeren dat er door universiteiten grof geld verdiend wordt aan academische promoties. Gelet op het naschrift van dr. Prosman bij mijn ingezonden brief mag mijn poging vooralsnog niet als bijzonder succesvol worden gekarakteriseerd. Prosman blijft zijn twijfels houden bij mijn betoog.

Zijn twijfels blijken echter te zijn gebaseerd op twee misverstanden. In de eerste plaats heb ik aangegeven dat de begeleiding van een promotie al snel € 30.000 tot € 50.000 aan personeelscapaciteit vergt. Prosman maakt daar € 30.000 tot € 40.000 per jaar van. Dat wordt voor een promotietraject dat doorgaans vier tot zes jaar duurt, inderdaad wel erg duur, maar dat heb ik dus ook niet beweerd.

In de tweede plaats geeft Prosman aan dat begeleiding van promoties toch tot de kerntaken van een hoogleraar en UHD behoren en dat ze daarvoor worden betaald. Dat is helemaal juist, maar de clou lijkt Prosman te ontgaan. Om de salarissen van die hoogleraren en UHD’s te betalen ontvangt een universiteit financiële middelen van de overheid. En de overheid verdeelt die middelen tussen de universiteiten onder meer aan de hand van het aantal gerealiseerde promoties. De door mij aangegeven begeleidingskosten zijn dus niet, zoals Prosman veronderstelt, extra kosten, maar dat zijn gewoon de salariskosten van de promotiebegeleiders.

Frank van der Duijn Schouten

decaan faculteit Religie en Theologie van de Vrije Universiteit

Reactie

Ik dank prof. Van der Duijn Schouten voor zijn reactie. Ten aanzien van de correcties: de eerste begrijp ik. De tweede betreft geen misverstand, maar is gewoon een meningsverschil. Van mijn kant denk ik dat Van der Duijn Schouten mij niet goed begrijpt. Er staat hier veel meer op het spel dan de bekostiging van promoties en dergelijke. Universiteiten – zoals ook andere instellingen in de samenleving – worden afgerekend op hun prestaties. Dat is bikkelhard en leidt ertoe dat velen onder een enorme prestatiedruk leven. Het gaat om kwantiteit, niet om kwaliteit. Dat is het neoliberale gedachtegoed, dat kennelijk als iets vanzelfsprekends en ook als iets goeds geaccepteerd wordt in plaats van dat het bekritiseerd wordt. Kennis heeft niets meer te maken met vorming van geest en persoon (Bildung). Kennis, zoals die wordt overgedragen in tal van onderwijsinstellingen, staat in het teken van efficiëntie, van output, van opbrengst en rendement. Het gaat niet goed als ook theologische faculteiten onder dat juk moeten buigen.

Ad Prosman, Amersfoort

Hiermee sluit de redactie de discussie over dit thema.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen