Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een gerijpte korenschoof

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een gerijpte korenschoof

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

‘Let op de vrome en zie naar de oprechte, want het einde van die man zal vrede zijn’, zingt David. Hun einde was vrede; het was nog maar het begin. Maar hoe waren hun kinderjaren? Een serie over de jeugdjaren van zes Schotse predikanten. Vandaag deel 6: Thomas Halyburton.

Een kleine honderd kilometer ten noorden van Edinburgh ligt Dupplin. Het is niet eens een dorp, nauwelijks een buurtschap. Te midden van de stille vallei van het riviertje de Earn ligt daar een handvol huizen op een kluitje, met als middelpunt een groot landgoed. Zelfs noemen ze het daar een kasteel: ‘Dupplin Castle’.

Daar ergens in Dupplin werd op 25 december 1674 Thomas Halyburton geboren, de latere professor in de godgeleerdheid aan de universiteit van St. Andrews. Hij was de jongste in een gezin van elf kinderen. Zijn vader was predikant van de parochie van Dupplin en het naburige Aberdalgie. Van de elf kinderen werden er negen op jonge leeftijd door de dood weggenomen. Maar er was honing aan de roede, want van sommige kinderen was bekend dat ze een goede ruil hadden mogen doen.

Thomas mocht blijven leven, maar werd niet oud, 38 jaar. Op zijn sterfbed zei hij: ‘Ik ben als een korenschoof die ten volle rijp is om ingezameld te worden in de schuur’.

Verdorven natuur

In zijn jonge jaren begon Halyburton zijn persoonlijke herinneringen op te schrijven. Het resulteerde in het boek “Memoirs of the Rev. Thomas Halyburton”. Daarin beschreef hij dat hij niet als een rijpe korenschoof geboren werd, maar als een vijand van God en Goddelijke zaken: ‘Ik ben schuldig in de wereld gekomen’. Hij had bij zijn geboorte twee dingen meegebracht: een verdorven natuur en een boos hart.

Over zijn kinderjaren schreef Halyburton zelf: ‘Uiterlijk had ik een veelbelovende levenswandel, terwijl ik innerlijk een afkeer had van godsdienstige plichten’. In het leven van zijn ouders zag hij het geluk van het volk van God. Hij werd aangespoord in de wegen des Heeren te wandelen. Toch moest hij schrijven: ‘Ik heb mij in die tijd gewenteld in de zonden’. In de Nederlandstalige biografie over Thomas Halyburton, ”Een gerijpte korenschoof” (Houten, 1997) schreven J. Bout en N.J. Spaan over de jonge Thomas dat hij al vroeg te kampen had met een zwakke gezondheid: ‘De Heere houdt met Thomas Halyburton in geestelijk opzicht een zeer moeilijke weg. Bovendien wordt hij in zijn jonge jaren steeds bedreigd door de hevige vervolging in Schotland. Het zijn de middelen waardoor God hem brengt tot jarenlange krachtige overtuigingen’.

Naar Rotterdam

Toen Halyburton tien jaar was, kwam hij naar Nederland. Hij ging klassieke talen studeren aan de Erasmiaanse school te Rotterdam, de latere Illustere school. De opleiding was gehuisvest in het cellebroedersklooster aan de Wijde Broedersteeg. Daar liet hij zich kennen als een goed ‘classical’ leerling.

In zijn ”Memoires” schreef hij dat hij in die tijd dacht wel te kunnen rusten op deugden en plichten, op zijn gebeden en kerkgang. Totdat hij erachter kwam dat hij met al zijn godsdienstige verrichtingen meer zichzelf zocht dan de eer van God. ‘Het waren kooppenningen die voortkwamen uit de wortel van die verfoeilijke afgod zelfbedoeling’.

Toen Thomas meende ‘aan de oevers van de uiterste wanhoop’ te zijn gekomen, trad de Heere tussenbeide. ‘De Heere bracht mij van de Sinaï met zijn verschrikkelijke donderslagen tot de berg Sion, tot de Middelaar van het Nieuwe Testament. Hij openbaarde mij Christus in al Zijn heerlijkheid’. Iets later schreef hij: ‘Het geschiedde door een ontdekking van Hem zoals Hij geopenbaard wordt in het Woord. Hij sprak tot mij: ‘Het verderf is uit u, maar in Mij is uw hulp’. En zie, deze tijd was voor mij de tijd der minne’. In het Woord vond de jonge Halyburton de Christus der Schriften: ‘De klare en eenvoudige prediking van het Evangelie en de kracht van het bloed van de Middelaar is het beste en krachtigste middel om allerlei soorten van zondaren tot de Heere weder te brengen. Want het behaagt God door de dwaasheid der prediking verloren zondaren te zaligen’. Thomas Halyburton ligt begraven op het kerkhof van St. Andrews, naast Samuel Rutherford.

slot

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 17 oktober 2024

De Saambinder | 24 Pagina's

Een gerijpte korenschoof

Bekijk de hele uitgave van donderdag 17 oktober 2024

De Saambinder | 24 Pagina's