Uit: Het levenslied van Robert

Het verlangen naar thuis wordt nog groter als de reizigers in Hamburg aankomen. Hier vandaan zullen zij per schip naar Schotland reizen.

Andrew en Robert maken een wandeling en lopen een winkel binnen om een krant te kopen. ‘We moeten ons nu weer in onze eigen landstreek gaan verdiepen,’ vindt Andrew en hij geeft een stuk van de krant aan Robert.

‘Moet je nou eens horen,’ roept Robert. ‘Er staat hier dat er in Schotland een opwekking onder de christenen plaats heeft gehad. Ook Dundee is hierbij betrokken.’

Er staan tranen in zijn ogen. ‘Zou het ook in onze gemeenten zo mogen zijn, Andrew? Het is wel heel opmerkelijk, dat toen wij de blijde Boodschap aan het oude Bondsvolk brachten, de Heere in ons eigen land met Zijn Geest werkte. Nu verlang ik nog meer naar mijn gemeente.’ Andrew knikt ernstig. ‘Laten we samen ervoor danken en bidden,’ zegt hij eenvoudig.

Bij de haven van Dundee staat een groep mensen te wachten. De gure novemberwind deert hen niet. Ze turen naar het steeds groter wordende schip, dat hun geliefde predikant Robert McCheyne aan boord heeft. Als eindelijk de boot is aangemeerd, kan de koster van de Sint Peter’s niet langer wachten. Hij rent de loopplank op om zijn dominee als eerste te begroeten. De andere vrienden doen het wat kalmer aan, en dan gaat het in optocht naar de pastorie, waar Elisa de soep klaar heeft. Ze kan haar ogen bijna niet van het vertrouwde gezicht van haar broer afhouden. Eindelijk is hij weer thuis! Robert loopt meteen naar zijn geliefde studeerkamer. Vanavond zal hij de gemeente weer ontmoeten in de wekelijkse bidstond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen