De les van de besneeuwde esdoorn

Sinds enkele jaren hebben mijn vrouw en ik het genoegen om deze dagen ook bij te wonen. In meer dan één opzicht is dat een belevenis. Als je vroeger aan opa’s en oma’s dacht, dacht je aan oude mensen… Laten we maar niet ouder doen dan we zijn, want de tijd gaat snel genoeg. We houden het er maar op dat ouder worden een voorrecht is, zeker hier waar veel kleinkinderen zomaar op een afstand van een kleine duizend kilometer verderop kunnen wonen. Het is mooi om te zien dat zelfs grootouders de reis maken om zo’n morgen te kunnen meemaken.

De eerste sneeuw

Een korte meditatie gaat aan het morgenprogramma vooraf. Verder wordt het programma door de leerlingen met genoegen ingevuld. Vanmorgen bij het opstaan, scheen de zon op de vers gevallen - eerste - sneeuw van dit jaargetijde. Die sneeuw op de felgekleurde bladeren van een esdoorn in de tuin trok mijn aandacht. Het gaf een gezicht op iets wat de aanleiding vormde voor een kort openingswoord. Soms geeft de Heere dat ‘zomaar’, en dan mag je het met de nodige ernst doorgeven aan de aanwezige grootouders. Een impressie.

We moesten denken aan ouder worden. Het gekleurde blad aan de bomen was een prediking op zich. Het vallende blad al helemaal. Het zijn tekenen van onze vergankelijkheid. Onwillekeurig gingen de gedachten verder. De blanke, helderwitte sneeuw stak af bij het gekleurde blad. Waar mag je over mediteren vanmorgen? Ik dacht ineens aan Spreuken 16:31: ‘De grijsheid is een sierlijke kroon’. Daar kon ik wel mee beginnen, dacht ik.

In veel opzichten is de ouderdom een kroon. Te denken valt aan de kroon van levenservaring, of de kroon van levenswijsheid, of de kroon van het gelouterd zijn in en door de zorgen en moeiten die het leven kunnen stempelen. Maar, mogen we wel spreken over ‘een kroon’? Die is ons immers afgevallen in het paradijs? Elke kroon ligt toch afgevallen in het stof? Zie maar wat Jeremia erover schrijft in Klaagliederen 5:16: ‘De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben’.

Niet half citeren

Er staat echter in deze tekst nog wat achter: ‘Zij wordt op de weg der gerechtigheid gevonden’. We moeten dus altijd even doorlezen, geen halve teksten citeren, wat helaas weleens gebeurt. De grijsheid op zich is namelijk niet die kroon. Niet onze wijsheid, levenservaring en wat dies meer zij is die kroon. Het is slechts dán een kroon en een sieraad als het verbonden is aan een wandel op het pad der gerechtigheid. Charles Bridges beschrijft het kernachtig zo: ‘Plechtig verbindt de Heere de eer (van die kroon, HH) met Zijn eigen vreze’. Dát deed Jakob wachten op Jeshua’s zaligheid. Dat deed Zacharias en Elisabet beiden rechtvaardig zijn voor God en rechtvaardig wandelen in al de geboden en rechten des Heeren. En dat deed de oude Anna niet wijken uit de tempel, waar ze God met vasten en bidden diende nacht en dag. Kent u die wandel?

Ditmaal was het een ‘Van overzee’ voor ouderen. In de hoop dat jongeren het ook lezen, want we hebben allemaal hetzelfde nodig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen