Jefta

Wanneer een land buigt voor de goden van deze tijd, voert dat steeds verder af van de handhaving van de beginselen. Gods dag en Naam liggen vertreden. Afgoderij en paapse stoutigheden, waartegen onze vaderen toornden, steken steeds stouter de kop op. En wij dragen het, koel en gelaten. Geen heilige gloed en ijver vervult onze harten, geen smart wordt schier gevoeld. Men verkondigt luid een verdraagzaamheid in zaken die Gods eer raken. Eens was het anders. De Unie van Utrecht, die door het onvermoeid pogen van Graaf Jan van Nassau tot stand kwam, is daarvan het bewijs. De Hervormde Unie, die stond tegenover de Roomse Unie van Atrecht, beoogde de neerwerping van Rome in deze gewesten. De strijd was de heilige kamp der Hervorming. Er werd gestreden om de rotsvaste beginselen der Reformatie als onomstotelijk fundament voor kerk en staat neer te leggen. Goed en bloed hebben de vaderen daarvoor geofferd. Vergelijk het volk van nu bij dat uit de dagen van toen. O, God doe ons ontwaken.

Hij ontdekke ons onze zonden, Hij doe ze ons zien, Zijn Geest overrede ons ervan. Voorwaar wij zouden met Israël uitroepen: ‘Wij hebben tegen U gezondigd, zowel omdat wij onze God hebben verlaten, als omdat wij de Baäls gediend hebben’. In die schuldbelijdenis zou de weg liggen ter genezing van de breuk die geslagen is. O, volk en vorstenhuis, op uw knieën voor God. Belijdenis kome er, eer het te laat is. Wat men ook verzinne, alles blijft onvruchtbaar. Eén weg leidt ter behoudenis: Wij moeten tot God terug! Weg met de slappe, halfslachtige coalitiepolitiek. Weg met het dekken der ellenden, met aanpassen aan de wereld. Gods eer en recht roepen! Dat wij ons leerden buigen in het stof.

Elk zondaar heeft die ontdekking van zonde en ongerechtigheid nodig. Wij hebben God beledigd door de zonde. Het zal gekend moeten worden, door de werking van de Heilige Geest, hoe groot onze zonden en ellenden zijn, of nimmer zal de genade der verzoening ons deel worden. Is er een waarheid die meer toegestemd en nochtans minder beleefd wordt dan deze? Eén der oorzaken van de donkerheid en dodigheid in Gods Kerk ligt in het gemis van de rechte kennis der zonde. Deels wordt de leer der ellende bespot, kennis der ellende wordt door velen onnodig geacht. Immers, zij zijn toch bondelingen? Zij hebben de wereld toch nooit zo goddeloos gediend? Waartoe dan die diepe ellendekennis? Alsof niet Paulus, de vrome farizeeër, zich als de grootste der zondaren moest leren kennen. Voorwaar, satan had geen groter winst kunnen maken om zielen te misleiden dan door de noodzakelijkheid van de waarachtige kennis der zonde weg te cijferen. Geblinddoekt, met een verwachting van de hemel, wandelen velen ter helle heen.

Maar meer nog. Onder Gods volk mist ge meer en meer die diepe ontdekking, die zelfkennis, dat verloren gaan buiten Christus. De schade is onnoemelijk groot. God komt niet aan Zijn eer. Voor Christus is schier geen plaats. Wat ontbreekt is de diepe, waarachtige kennis der zonde. Zie hoe God Zijn volk ertoe brengen wil. Hij doet de bitterheid van de bewandelde weg aan Israël gevoelen. God stoot Zijn schuldbelijdend volk niet af.

wordt vervolgd

Uit: MEER DAN OVERWINNAARS ds. G.H. Kersten (uitg. De Banier, 1953)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen