Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van den Oever, een gedreven organisator

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van den Oever, een gedreven organisator

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

‘Daar zijn overeenkomsten tussen een levende haan en een leraar: de haan schijnt het ingeschapen te zijn om zowel bij dag als nacht de tijd aan te kondigen, waarom hij bij sommige volkeren genaamd wordt titaneüs (dat is zonnevogel). Inzonderheid wordt hij genoemd de morgenwekker. Ter middernacht, als alles in stille rust is, kraait de haan. Zo moet de leraar, als het nacht is voor de kerk, het licht der waarheid door duisternis wordt bedekt en het mensdom, ja zelfs de christen, in stille doch valse rust nederligt, dan moet een leraar waken, zijn stem laten horen om hen getrouw te waarschuwen’.

Dit is een citaat uit een van de preken van ds. C. van den Oever (1802-1877). Hij was een kleurrijke figuur, die veel tot stand heeft gebracht. Het was echter niet alles goud wat er blonk. Tijdens zijn arbeidzame leven hebben zich heel wat conflicten voorgedaan, waarbij hij niet altijd onschuldig was. Wie was deze negentiende eeuwse predikant? Vele boeken en artikelen zijn over hem geschreven. Bovendien zijn er in de loop van de jaren tientallen preken van hem uitgegeven. Het bovenstaande citaat is afkomstig uit de bundel ”Het dierbaar borglijden”. In veertig preken besteedde hij aandacht aan het lijden en sterven van de Heere Jezus.

Oefenaar

Cornelis van den Oever werd geboren in Valkenburg (Z.H.). Zijn ouders waren eenvoudige mensen die zich moesten inspannen om financieel rond te komen. Vader werkte als timmerman, moeder was naaister.

Cornelis moet een ondernemend mannetje geweest zijn. Bekend is dat hij in zijn jonge jaren diverse keren aan de verdrinkingsdood is ontsnapt. Nadat hij een keer uit het water was gehaald, bleef hij zelfs een paar uur bewusteloos. Ook in zijn privéleven heeft hij veel meegemaakt. Negen van de dertien kinderen die zijn vrouw en hij ontvangen hadden, zijn vroegtijdig overleden.

Na zijn bekering kon Van den Oever het in de Nederlandse Hervormde Kerk niet meer uithouden en hij sloot zich bij de Afgescheidenen aan. In 1837 verhuisde hij naar Rotterdam. In die stad gaf hij een groep mensen catechetisch onderwijs en las preken van oudvaders voor. Hij werd dus een, zoals men dat noemde, oefenaar. In die tijd was het echter niet toegestaan om op eigen houtje godsdienstige samenkomsten te houden waarbij meer dan twintig mensen aanwezig waren. Na allerlei ontwikkelingen werd hij in 1844 tot predikant bevestigd bij de Gereformeerde Gemeenten onder ’t Kruis. De gemeente in zijn woonplaats Rotterdam groeide sterk.

Conflicten

Helaas ontstond er ruim tien jaar later een conflict dat eindigde met de schorsing van de predikant. De aanleiding voor het geschil was dat hij zijn zoon Adrianus als predikant ‘opdrong’ aan de gemeente in Den Haag. Bepaald verheffend was dit hele gebeuren niet. Met als gevolg dat hij geschorst werd.

Deze tuchtmaatregel legde hij echter naast zich neer. Zijn Rotterdamse kerkenraad volgde hem. Maar steeds meer geraakte hij in een isolement en als gevolg van allerlei verwikkelingen moest hij omzien naar een nieuw kerkgebouw. Dat vond hij aan het Weenaplein. Na een ziekte van een half jaar overleed hij in december 1877.

Boezemsingel

Om de lijn kerkhistorisch even door te trekken: in 1898 nam ds. C. Pieneman een beroep aan naar een gemeente die door ds. Van den Oever was bediend. In 1901 hield ds. Pieneman de laatste dienst in de kerk aan het Weenaplein. De kerk moest namelijk worden afgebroken in verband met de aanleg van de Hofpleinlijn. Er was inmiddels een nieuwe kerk aan de Boezemsingel gebouwd. Het kerkgebouw was met de woorden van ds. Pieneman een ruim, doelmatig, alleszins voldoend kerkgebouw.

Ernstvolle prediking

Terugblikkend op ds. Van den Oever mogen we niet blijven steken in de problemen waarin hij verwikkeld was geraakt. Hij was een ijverige predikant die zijn ambt op serieuze wijze waarnam. Uit zijn nagelaten preken blijkt dat hij goed voorbereid de preekstoel op ging. Zijn preken werden onder meer gekenmerkt door allegorische uitleg. Het bovenvermelde citaat van de kraaiende haan is daar een voorbeeld van.

In zijn uitvoerige toepassingen sprak ds. Van den Oever de diverse groepen hoorders in de kerk aan. Onbekeerden waarschuwde hij indringend voor het gevaar: ‘O zondaars, zondaars! Bedenk dit toch eer het voor eeuwig te laat is; nog is het in het heden der genade. Ach, mocht de Heere Zich over u ontfermen, dan zou mijn ziel verblijd zijn over uw behoudenis’.

Bekeerden gaf hij onderwijs en troost. Bij hun vrees over de vraag of ze niet een gestolen Jezus hadden, hield hij hun voor: ‘Neen, mijn vrienden, gij hebt in u dezelfde geest, die in Jozef van Arimathea was. Ook gij begeert inwendig en bidt uitwendig tot God, de Richter van hemel en aarde, dat Hij u Zijn Zoon wil schenken uit genade’.

wordt vervolgd

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 maart 2023

De Saambinder | 24 Pagina's

Van den Oever, een gedreven organisator

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 maart 2023

De Saambinder | 24 Pagina's