Rachab, verloren en behouden

Rachab wordt een toonbeeld van opzoekende zondaarsliefde. Straks in Israël ingelijfd, mag ze Sions kind heten. Meer nog, haar naam staat onuitwisbaar gegrift in de heilige linie. Voormoeder Rachab, voorbode van de komende Verlosser.

Huis van een hoer

Iedereen in Jericho kent haar wel. Rachab, de waardin. Paulus noemt haar onomwonden Rachab, de hoer. Ze vindt haar levens- onderhoud in de zonde. Het valt niemand op als twee verspieders haar huis binnengaan. Hun echte opdracht is om te spione- ren. Vanaf de muur hebben ze uitzicht over de stad en de wijde omgeving. Vluchten bij gevaar is gemakkelijk.

De sleutelstad Jericho moet op Gods bevel als eerste ingenomen worden. Veldheer Jozua weet dat het land hem gegeven is, toch stuurt hij verspieders. Gods belofte sluit het gebruik van middelen niet uit. Ook de heidin Rachab mag als middel bijdragen aan de val van Jericho door de verspieders in bescherming te nemen. Men zou het niet verwacht hebben, maar de verovering van het beloofde land begint in een hoerenhuis.

Huis van barmhartigheid

Maar Rachabs huis wordt een huis van barmhartigheid. Barmhartig betekent letterlijk: warm hart. Haar heidense hart wordt geneigd tot de vreze van Gods Naam. Ingelicht over Gods grote daden door langstrekkende kooplieden, wordt ze uitgedreven tot de God van Israël, zweert haar afgoden af en breekt met haar zon- dige levenswijze. Gods Woord, sober over de details van haar bekering, laat Paulus schrijven: ‘Door het geloof is Rachab, de hoer, niet omgekomen met de ongehoor- zamen, als zij de verspieders met vrede had ontvangen’. Jakobus vult aan: ’En des- gelijks ook Rachab, de hoer, is zij niet uit de werken gerechtvaardigd geweest, als zij de gezondenen heeft ontvangen en door een andere weg uitgelaten?’ De noodleugen doet daar niets van af, al kan die niet goed- gekeurd worden.

Zij mag ervaren: ‘Mij, de grootste der zon- daren, is barmhartigheid geschied’. Zullen tollenaars en hoeren ons voorgaan? Jezus’ woord, ‘Ik moet heden in uw huis zijn’, wordt realiteit. Rachabs beruchte herberg wordt een huis van barmhartigheid.

Dat mogen de verspieders trouwens ook ervaren. Rachab herkent in hen Gods knechten en verbergt hen op het dak. Als het gevaar geweken is, laat ze hen langs het scharlaken snoer ontvluchten. ‘Zalig zijn de barmhartigen, want hun zal barmhartigheid geschieden’.

Huis van behoud

We weten hoe Jericho valt. Niet het wapen- geweld, maar God Zelf doet de sterke muren wankelen, Jericho’s onneembare vesting stort in. Geen mensenhand komt eraan te pas. Dan zijn Rachab en haar ouders, broers en familie al in de veilige haven. Zij vrezen niet, het bloedrode snoer uit het venster staat garant voor hun red- ding. Rachabs woning, fier afstekend tegen de steenhopen, wordt haar behouden huis. Zoals eenmaal de ark der behoudenis dat was voor Noach en de zijnen.

Huis van hoop

Advent betekent ‘verwachting’. Het huis van Rachab was voor oud Israël een teken van hoop. Dat mag Gods Woord nu zijn in de lege samenleving. ‘God zal Zijn waarheid nimmer krenken, maar eeuwig Zijn verbond gedenken’. Rachabs levensverhaal bewijst dat niemand hoeft te wanhopen. Dat was ook de waarschuwing van ds. B. Smijte- gelt: ‘De kwade wanhoop is een rechte moordenaar van de ziel. God wil niet dat de zondaar zal wanhopen aan Zijn genade. Hij doet zoveel beloften van Zijn lust om zondaren te zaligen, op elke bladzijde bijna van het Woord’ (preek over Jeremia 18:12a). De herberg van de voormoeder van de Messias, een huis van hoop. Wel ging aan Rachabs inlijving in Israël een tijd van beproeving vooraf. ‘Zij werd gedurende enige tijd buiten het leger gehouden’, zegt Matthew Henry, ‘teneinde gereinigd te worden van het heidense bijgeloof, waar- van zij afstand moest doen en toebereid te worden voor haar toelating als proseliet’. Uiteindelijk trouwt Rachab met Salmon, een rijke vorst uit Juda. ‘En Salmon gewon Boaz, en Boaz gewon Obed; en Obed gewon Isaï; en Isaï gewon David. Bethlehem wenkt al. En eeuwig bloeit de glorie- kroon op ’t hoofd van Davids grote Zoon’. De zangtijd genaakt.

We staan in de Adventsweken stil bij de voormoeders van Christus, vermeld in de eerste verzen van het Nieuwe Testament. In dat geslachtsregister vallen ze direct op: Thamar, Rachab, Ruth, Bathséba.

1 Thamar

2 Rachab

3 Ruth 4 Bathséba

4 Bathséba

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen