Het voorgaan in de bidstond

De preek die hij wilde houden aan de vooravond van de Generale Synode van 2001 was klaar. ‘De tekst was dui- delijk’, zegt de emeritus-predikant van Zeist. ‘Die middag kwam echter het ontstellende bericht dat er in Amerika een aanslag was gepleegd op de twee beeldbepalende torens van New York. Iedereen was verbijsterd. Wereldwijd was de spanning voelbaar. Deze aanslag had iets apocalyptisch. Ook al was het al halverwege de middag, het was me direct duidelijk dat ik voor de bidstond een andere tekst moest kiezen. Een die aansloot bij de bijzondere omstandigheden waarin we verkeerden’.

De Alfa en de Omega

Al fietsend door de bossen rond Zeist overdacht ds. Van Eckeveld die middag de tekst uit Openbaring 1 vers 8: ‘Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde, zegt de Heere, Die is, en Die was, en Die komen zal, de Almachtige’. Over deze tekst preekte hij op de avond van die bewogen dag tijdens de bidstond in de Westerkerk te Utrecht.

In de preek stelde ds. Van Eckeveld zijn hoorders de vraag: ‘Horen wij, aan de voor- avond van onze Generale Synode, wel de voetstappen van Koning Jezus, Die dwars door alles heen, door een weg van bloed en tranen, de weg zal banen naar de dag van Zijn toekomst? Zijn we dan bereid om Hem te ontmoeten? (…) De wereld staat in brand. Ook in het kerkelijke leven kunnen er zaken zijn die ons de moed benemen, maar onze tekst wekt ons aan de vooravond van de synodevergadering op om naar boven te kijken. Jozef leeft nog’. Nu, ruim twintig jaar later, zegt de voormalige preses van zeven Generale Synodes: ‘Die avond van 11 september 2001 is voor mij onvergetelijk geweest, tot op de dag van vandaag’.

Zijn leiding is onmisbaar

Het gebruik om op de avond voorafgaand aan de Generale Synode een bidstond te houden, noemt ds. Van Eckeveld ‘belang- rijk en noodzakelijk’. ‘Het is nodig dat de afgevaardigden en de gemeenten Gods aangezicht zoeken voordat de vergade- ring begint. Tijdens de Generale Synode kunnen wij mensen niets zonder de hulp van de Koning van de Kerk. Zijn leiding is onmisbaar’.

De gebruikelijke bidstond vindt plaats onder verantwoordelijkheid van de roepende kerk en wordt doorgaans ook gehouden in het kerkgebouw van die gemeente. Het is overigens niet noodzakelijk om vast te houden aan die locatie. In 2001 was de gemeente van Hendrik-Ido-Ambacht de roepende kerk, maar om praktische redenen werd toen de bidstond gehouden in Utrecht, waar ook de volgende dagen de synode bijeen zou komen. Bij de laatstgehouden Generale Synode was Aagtekerke de roepende kerk, maar vanwege de afstand werd de dienst gehouden in Barendrecht. Daar wordt ook dit jaar de bidstond gehouden, terwijl Gouda de gemeente is die de Generale Synode bijeenroept.

Grote betrokkenheid

Ds. Van Eckeveld benadrukt dat bij de bid- stond als het ware het gehele kerkverband samenkomt om de Heere om Zijn hulp en leiding te vragen. ‘Het heeft me altijd verwonderd dat niet alleen de afgevaar- digden voor de synode, maar ook veruit de meeste predikanten, veel ambtsdragers en een groot aantal gemeenteleden tijdens die dienst aanwezig zijn. Daaruit spreekt betrokkenheid en het besef dat we als synode afhankelijk zijn van de Heere. Het is ook iets waarop je de volgende dagen, als de Generale Synode vergadert, mag terug- zien. Je kunt moed scheppen uit de grote betrokkenheid van de broeders en vanuit de gemeenten’.

Met waardering en weemoed denkt ds. Van Eckeveld terug aan de synodepreken van zijn voorganger als preses van de Generale Synode, ds. A.F. Honkoop. ‘Bij hem hoorde je altijd doorklinken dat de synode- leden in alles van de Heere afhankelijk zijn. Hij wees steeds weer op Christus, Die voor Zijn Kerk alles heeft volbracht, Die voor Zijn Kerk bidt en dat alleen van Hem het goede valt te verwachten. De boodschap van ds. Honkoop was keer op keer: Christus houdt Zijn Kerk in stand, wat de boze ook probeert uit te richten’.

Zeven synodepreken

Ds. Van Eckeveld ziet het als een groot voorrecht dat hij in totaal zeven keer een synodepreek heeft mogen houden. ‘Wie ben ik, vraag je je dan af. Je voelt de verantwoordelijkheid wegen. Je beseft dat er een vergadering gehouden staat te worden waar belangrijke en soms heel moeilijke zaken aan de orde komen. Dan is het heel bijzonder als je als de mond van de gemeenten de Heere mag vragen om hulp en wijsheid én dat je ook de woorden van de Koning van de Kerk mag naspreken’.

(Volgende week het laatste deel in deze serie over de komende Generale Synode.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen