Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De oogst is groot

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De oogst is groot

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

U kent de uitdrukking wel: ‘God geeft getuigenis aan Zijn eigen werk’. Dan wordt alles zo gericht en geleid - tot in de kleinste dingen - dat Góds werk alleen overblijft. Onze belijdenis drukt dit zo kernachtig uit: dat ieder ‘schuldig is de tijd te verwachten dat hij van God geroepen wordt, opdat hij getuigenis hebbe van zijn roeping’ (NGB, art. 31).

Alle middelen, tijd en omstandigheden doet de Heere dan samenlopen om Zijn raad te dienen. Wij mensen kunnen het alleen maar onmogelijker maken, met goede bedoelingen misschien, door gemis aan ontdekking onszelf overschattend.

Maar dit eenzijdige Godswerk blijkt zeker ook in ‘de uitstoting in de oogst’. Dit ‘getuigenis geven’ is een wonderlijke zaak, allereerst om dit zelf te ervaren, maar ook om daar van dichtbij getuige te mogen zijn, zoals tijdens een vergadering van het curatorium. Het zou te wensen zijn dat ieder dat eens zou mogen meemaken. Dat zou heel wat fabels, om niet te zeggen laster, doen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Hoe God zorgt voor Zijn eigen werk. Hoe God roept en Zelf zorgt dat ook dit werk onwederstandelijk blijkt. Dat houdt niemand tegen. Dus ook geen curatorium. Maar ook hoe de Heere zorgt dat er niemand tussen zit; dat geen vlees zou roemen, van welke aard dit vlees ook zou mogen zijn. Ook hier geldt dat God een jaloers God is op Zijn eigen eer! Wanneer het eenzijdige werk Gods blijkt, vallen alle (kans)berekeningen en vleselijke overleggingen weg. Zouden we in deze dagen vooral hierom niet samen moeten bidden? ‘Heere, zorgt U toch voor Uw eigen Naam, voor de komst van het genaderijk van Uw Zoon, door het genademiddel van de Heilige Geest te geven’. Het gaat om de onderhouding van de dienst der verzoening, de prediking van het Woord. Want de oogst is zo groot en de arbeiders zijn werkelijk weinig. Vandaar de dringende oproep om op deze manier meer hiervoor te bidden dan er over te praten.

Onderscheidend

We laten samenvattend Spurgeon wat vertellen over zijn eigen ervaringen tijdens de toelating tot de opleiding van predikant: Het is hoogst verantwoordelijk werk, dat meer dan gewone zorg vereist. Wat spreekt een curatorium eigenlijk uit? Velt men het eindoordeel over iemands genadestaat of roeping? Dat zou wel zeer aanmatigend zijn. Men spreekt slechts uit dat men vrijmoedigheid heeft om deze persoon toe te laten tot de opleiding, met het gebed dat God tijdens de opleiding en de ambtsbediening zal tonen dat het Zijn eigen werk is. Dát spreekt men uit, niet meer en ook niet minder. Dan moeten wij er ook niets anders van (willen) maken. De opleiding tot dienaar des Woord is geen domineesfabriek. Wij kunnen niet máken wat God niet geeft. Dat willen we ook niet. We willen tijdens de opleiding liever ‘dominee-af’ maken.

De plicht ten opzichte van de kerk dwingt curatoren tot een scherp, onderscheidend oordeel. Een aanzienlijk aantal laat men met een gerust geweten weer vertrekken. Het valt zwaar om mensen te ontmoedigen en het hart is tot mildheid geneigd, maar de plicht ten opzichte van de kerk vereist dat curatoren eerlijk zeggen waar het op staat.

Een mens is een eerzuchtig wezen. Hij zou de preekstoel willen gebruiken om óp te klimmen, vast besloten om zich naar voren te dringen, om zich te onderscheiden. Dan wordt het ambt een platform waarop men zijn bekwaamheden ten toon kan spreiden. In die gevallen wil het curatorium duidelijk ‘nee’ zeggen. Want wij hebben niets om ons op te beroemen. De preekstoel is de plaats waar we voortdurend tot het besef worden gebracht dat we onbetekenend en nietswaardig zijn. Zou deze afsnijding en deze verootmoediging niet bij het voorbereidende werk Gods horen?

Geestelijk zwakken, instabiel in leer of leven, kunnen beter in de achterhoede blijven, zegt Spurgeon. Ze zijn zo wankel. Ook zij die van het ‘glacéhandschoengilde’ zijn, die niet tegen een stootje kunnen. Men kan weliswaar buitengewoon ijverig zijn, maar gebrek aan wijsheid blijkt soms ook een probleem te zijn. Sommigen kunnen veel praten, lang en ernstig, maar kunnen niets ‘baren’. Men zoekt de kansel, zonder goed te weten waarom eigenlijk.

Sommigen willen niet leren, weet Spurgeon, of zijn niet ontvankelijk voor enige vorm van begeleiding. Ze hebben een afkeer van zelfonderzoek en van iedere vorm van toetsing van bekering en roeping door de kerk. Men wil dominee zijn! Daarvoor hopen we in de kring der gemeenten bewaard te blijven.

Oppervlakkig?

Ik weet niet hoe het u vergaat wanneer u deze samenvatting van Spurgeons gedachten tot u laat doordringen. Vindt u hem in deze zaken oppervlakkig? Ik beslist niet... Laten we toch eendrachtig bidden om Góds getuigenis van Zijn eigen werk.

(wordt vervolgd)

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 augustus 2020

De Saambinder | 20 Pagina's

De oogst is groot

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 augustus 2020

De Saambinder | 20 Pagina's