Vrolijk over een verwijt

Dit geluid wint aan kracht. Bij steeds meer mensen ontstaat het (schrik)beeld dat christelijke ouders en leraren kinderen of leerlingen systematisch beïnvloeden zodat zij hun religie kritiekloos aanvaarden. Dat voedt angst – en ook vijandschap: alles wat ingaat tegen verdere uitbreiding van de menselijke autonomie moet immers verdwijnen. Rechtsom, of (meestal) linksom.

Zo’n beetje elke christelijke opvoeder weet dat het verwijt van indoctrinatie lariekoek is. Zulke sneren aan ons adres missen elke grond. (Was het maar zo simpel, denkt deze vader van vijf eigenzinnige lievelingen op zwakke momenten…)

Makkelijk is het wel om de aanklacht om te draaien: wij indoctrineren? Dat doen jullie, seculieren, ook. En niet zo’n beetje. Dominante mainstreamopvattingen over bijvoorbeeld homoseksualiteit worden, gepusht door bakken overheidssubsidie, klaslokalen en huiskamers ingepompt.

Maar zo eenvoudig wil ik me er niet van af maken. Jijbakken is verleidelijk, maar on-Bijbels. De geuzen kozen ervoor hun scheldnaam als eretitel te voeren. Zo kunnen wij het indoctrinatieframe ook benutten. Dat past perfect bij de tweede betekenis van het begrip cliché – dat in dit nummer centraal staat.

Naast ‘gemeenplaats’ kan dat (dixit Van Dale) ook zijn een ‘drukvorm voor platen met negatieve tekening’. Ofwel: precies het tegenovergestelde van de afbeelding die op papier moet komen. Vrij vertaald naar het indoctrinatieverwijt: hoe harder de buitenwereld ons ervan beschuldigt onze kinderen en leerlingen te hersenspoelen met een achterhaalde, achterlijke leer – hoe tevredener we kunnen zijn.

Kennelijk valt het op dat wij ons kroost niet aan hun lot overlaten, maar dat hun eeuwige bestemming ons zwaar weegt. De levensweg is geen keuzemenu met gelijkwaardige opties. Kiezen is niet vrijblijvend. Twee bestemmingen zijn er slechts en er is maar één Weg ten leven.

Op de smalle weg kunnen wij onze kinderen niet zetten, laat staan er naar toe dwingen. God Zelf trekt Zijn kinderen uit de duisternis van hun zondaarsbestaan tot Zijn wonderbaar licht. Bid daarom. Voor ons nageslacht én voor onze seculiere landgenoten.

Hoogste tijd dus om God centraal te (blijven) stellen. Thuis, op school en in het publieke domein. Juist als dat ergernis oproept, of verzet. ‘Zalig zijt gij wanneer u de mensen haten (..) en smaden (…) om des Zoons des mensen wil. Verblijdt u in die dag en zijt vrolijk; want zie, uw loon is groot in de hemel’ (Lukas 6: 22-23).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen