Een pakket aandacht

Geen enkel vogeltje laat zich horen op het industrieterrein van Swifterbant. Zo nu en dan zoeft een verdwaalde auto langs de lange loodsen die de strook asfalt aan beide kanten omgeven. Om de bedrijfsschuren staan ijzeren hekken. Sommige zijn gekroond met venijnige punten. Het is bijna de donkerste dag van het jaar.

Bij een van de loodsen staat een achttal auto’s geparkeerd. Daar is leven. Het krioelt op de oprit langs de schuur. Aan beide zijden van de rijweg staan houten fruitkisten, twee rijen dik. In de verte maakt de rij van kisten een slinger door de schuur. Het is de donderdag voor Kerst.

„Yes”, klinkt een oerkreet bij kist nummer 500. Een van de vrijwilligers zwiept de armen juichend in de lucht, omdat nu in elke krat een doosje pepermunt ligt. Een kartonnen berg grootverpakkingen verraadt het werk dat hij voor die prestatie heeft moeten verzetten. Verderop tussen de rijen kisten gromt een heftruck. Op de vork staat een kist met 2 kuub aardappelen. Vrijwilligers lopen af en aan om de plastic bak die ze bij zich dragen te vullen. Behoedzaam leggen ze hun vrachtje in de linkerhoek van de veilingkisten. Iedere kist krijgt ongeveer evenveel aardappels. De pallet winterpenen wacht al.

Een groene bestelbus stopt bij de loods. Mevrouw Jenny Lankman stapt uit. Ze voelt zich „bijna bezwaard” door het feit dat de wagen tot de nok toe is volgeladen. „Het is dat ik het niet voor mezelf vroeg.”

Mango’s

Als de deur openschuift, worden pallets met broccoli, rode druiven, mango’s, gele paprika en passievruchten zichtbaar. „Alles gekregen via een kameraad van een zoon van me”, lacht de 62-jarige Doornspijkse. „Die kameraad werkt op de veiling. Het doet me zo goed dat er mensen zijn die dit overhebben voor een ander.” Lankman, lid van de hersteld hervormde gemeente van Doornspijk, is aangehaakt bij het kerstpakketteninitiatief van Silvester Tamminga. De 32-jarige handelaar laat vanaf de heftruck een brul horen. „De druiven vallen aan de achterkant van de pallet af”, waarschuwt hij Jenny Lankman. Die duikt de bestelbus in om te voorkomen dat er meer doosjes een duikvlucht maken. Als de bus leeg is, stapt Tamminga met grote passen richting de kantine van zijn handelsbedrijf. De ondernemer koopt partijen overtollige spullen van bedrijven op. Voor bureaustoelen, gastanks en vrachtwagens zoekt hij een nieuwe bestemming. Dat doet de handelaar naar eigen zeggen niet alleen om zijn boterham te verdienen. „Ik wil een brug slaan tussen arm en rijk. Zo kon ik onlangs kerkstoelen opkopen en die voor een zachte prijs naar een gemeente in Afrika brengen.”

Zaaien

„De actie heeft voor mij meer met het einde van het jaar dan met Kerst te maken”, zegt Tamminga. „Het hele jaar ben ik druk geweest met kopen en verkopen. Ik heb een goed jaar gehad. Het is mooi om van die opbrengst uit te delen en de laatste dagen van het jaar te zorgen voor mensen die een beroerd jaar achter de rug hebben. Om zo te zaaien in mensenlevens.”

De pakketten zijn niet enkel bedoeld voor mensen die ieder dubbeltje moeten omdraaien. „Het gaat erom dat mensen zich gezien weten. Het is voor de vader die eronder lijdt dat zijn dochter wordt gepest. Voor de collega die thuiszit met een burn-out. Voor de ontheemde vluchteling in het azc. Ik droomde eens dat mijn loods vol kerstpakketten stond. Een van die dozen was groter dan de andere, maar ik wist niet voor wie die was.

De betekenis van de droom ken ik niet. Misschien is die er ook niet. Maar mijn loods staat nu wel vol pakketten.” De Vrije Evangelisatie Zwolle is de plek die Tamminga op zondag bezoekt. „Ik heb niet het gvoel dat ik dit moet doen om een goed christen te zijn. Ik heb de actie ook niet als christelijke actie opgezet. Niet door woorden, maar door daden wil ik de liefde van de Heere Jezus verspreiden.” In het kerstpakket is dan ook geen christelijke tekst te vinden. Wel een kaartje met: ”Fijne feestdagen. Wilt u opnieuw uw kratje laten vullen? Stuur dan gerust een mailtje.” Tamminga: „Als mensen reageren, hoop ik met hen te spreken over waaróm ze de inhoud van het kratje nodig hebben. En wat ik voor hen kan betekenen.”

Kick

Een personenauto draait het terrein op. De achterbank van de Volkwagen Golf is neergeklapt. De slager van Dronten heeft de wagen volgeladen met de eerste 130 rollades. Jantine Bons-Lankman –dochter van de bestelbusdame– kruipt achter het stuur vandaan en trekt de achterklep omhoog.

Waarom ze meedoet? „Kan ik daar lopend antwoord op geven?” vraagt ze, terwijl ze een kist vlees optilt. En dan: „Het geeft een kick dat je mensen blij kunt maken.” De actie was voor Bons het moment om „de kracht van sociale media te testen.” Ze verzamelde onder meer chocoladeletters, pepernoten, speelgoed, knuffels en boekjes. „Ik kreeg op Instagram berichtjes van volslagen vreemden. Aan de deur kwamen mensen met de vraag of ze mochten meedoen. En de postbode bracht vaker wel dan niet een pakket. Uiteindelijk had ik een Golf vol spullen. Dat je dan zo veel kunt uitdelen, geeft een goed gevoel.” De Lankmans nemen straks twintig pakketten mee. Een deel gaat naar de kerkenraad. Diakenen zullen die pakketten uitreiken aan behoeftigen in de gemeente. „Een ander deel van de pakketten is voor mensen van wie we zelf weten dat ze het kunnen gebruiken.” De kisten zitten vol. Nu moeten ze worden uitgedeeld. Gonda, het 22-jarige zusje van Silvester Tamminga, sjeest met 100 kilometer per uur in een bestelbus over smalle landweggetjes. Eindbestemming is zorgboerderij Groei-End.

van Lelystad. Daar hebben ze honderd kerstpakketten besteld. „Onze doelgroep leeft veelal van de bijstand”, weet Maik Wubs. Hij is mede-eigenaar van de zorgboerderij „En anders hebben ze het in ieder geval niet breed. Al onze 74 cliënten krijgen een pakket. De rest gaat naar connecties.” Hij is blij dat de begeleiders het pakket mogen overhandigen. „Je moet een relatie hebben voordat je iemand iets geeft. Mensen zijn trots dat ze het redden met wat ze hebben en willen niet dat een vreemde zich met hen bemoeit.”

Drie cliënten hebben zich ondertussen rondom de pakketten verzameld. Daan, een vijftiger met rode konen en een al even rode neus, glundert als hij een kist in handen krijgt gedrukt. „Bedankt. Ik sta er versteld van. Het komt goed van pas. Ik hou van vlees, maar het is mij te duur. Ik moet rondkomen van 70 euro per week. En daar moet ik ook m’n telefoontje en zo van betalen.” Wat hij met het pakket gaat doen? „In ieder geval niet weggeven”, buldert hij van de lach. „Dit is een liefdevol gebaar”, vindt Lotte. De gezette dertiger houdt tijdens de uitreiking de grijze roodstaartpapegaai op de zorgboerderij nauwlettend in de gaten. „Die kunnen wel 60 jaar worden. En hij is nu pas 20.” Zelf komt ze nu zestien jaar op de zorgboerderij. „We krijgen wel eens een tasje met chocola of zo, maar dit is mijn eerste pakket. Wat fijn dat het gezond is. Mensen hier letten niet altijd goed op hun voeding. Ik geef de spekjes in ieder geval aan mijn oma, want zelf moet ik op mijn suiker letten.”

Rollade

„Wortels en uien!” roept Liesbeth. „En nog een rollade ook! Ooh! Wat lief!” Achter het glas van haar bril stralen grote ogen. Het is jaren geleden dat ze een pakket kreeg, vertelt ze. „Toen mijn man nog werkte, kregen we er één met Kerst pakket. Dat werd op de tafel gezet. Er zaten leuke dingen in. Net als in dit pakket. Zo ontzettend lief.” De bestelbus gaat weer richting Swifterbant. Het schijnsel van de koplampen is te zien op het wegdek. De zon valt door de grauwe lucht. Zakt bijna achter de horizon. Maar net voordat ze dat doet, kleurt de lucht achter de zorgboerderij en windmolens feloranje.

DIT VERHAAL SPEELT ZICH AF IN DE AANLOOP NAAR KERST 2019. TAMMINGA HOOPT OOK DIT JAAR EEN ACTIE TE ORGANISEREN. HOE HIJ DAT, IN VERBAND MET DE CORONAMAATREGELEN, KAN DOEN IS BIJ HET TER PERSE GAAN VAN DEZE TERDEGE NOG ONDUIDE- LIJK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen