Terug in de schoolbanken

De overheid zet nu echt in op een leven lang leren. Zo komen er regionale mobiliteitscentra om mensen die werkloos zijn te begeleiden naar een sector waarin grote tekorten zijn”, legt coach Jannie van der Mark uit. „Er wordt heel gericht gekeken naar wat iemand kan en welke opleiding hij of zij kan gaan volgen. Momenteel verdwijnen er vooral veel banen in de horeca en de evenementenindustrie. Ook in andere sectoren vallen ontslagen. Je wilt natuurlijk niet dat deze mensen langdurig werkloos blijven, maar dat zij bijvoorbeeld als zelfstandige aan de slag gaan of omgeschoold worden.”

WIL IK DAT WEL?

De zorg is een van de sectoren waar een groot personeelstekort is en waar de overheid via omscholing meer handen aan het bed wil krijgen. Hoewel Nelleke Hoogendijk uit Krimpen aan den IJssel een achtergrond heeft in de administratie en verkoop, koos ze onlangs bewust voor een opleiding tot Verzorgende IG. „Mijn man heeft een hartafwijking en tobt de laatste jaren meer met zijn gezondheid. Ik begon me af te vragen: wat als hij zonder werk komt te zitten? Moet ik niet iets gaan doen?” vertelt Nelleke, die tot dan toe thuisbleef om voor hun vijf kinderen te zorgen. Via Agathos werd ze hulp in de huishouding. „Al snel vroegen ze: kun je niet in de zorg komen werken? Dat vond ik nogal wat, met een opleiding ernaast. En wilde ik dat wel? Toch heb ik besloten om het te gaan proberen, mits ze er thuis allemaal achter stonden.”

THUISSTUDIE

Dat laatste herkent de Doetinchemse Janice Ebbers. „Als ik stage heb, koken de kinderen om de beurt en mijn man helpt ook meer in het huishouden.” Zij koos er juist voor om de zorgsector te verlaten en het onderwijs in te gaan, waar overigens ook een groot tekort aan personeel is. „De onregelmatige diensten als kraamverzorgster waren niet te combineren met een gezin. Ik zocht bewust naar iets dat bij mijn gezin paste. Een deeltijdopleiding zag ik niet zitten, met twee dagen naar school.” Een thuisstudie via de NTI bood uitkomst en vorig jaar startte ze met de opleiding tot onderwijsassistent. Tegelijk met haar zoon trouwens, die de voltijdopleiding onderwijsassistent volgt aan het Hoornbeeck College. ,,De lesstof is hetzelfde, maar het wordt heel anders bevraagd. Ik moet echt ouderwets stampen, hij mag meer in zijn eigen woorden doen, maar de opdrachten zijn hetzelfde.”

PITTIGE COMBINATIE

Loopbaancoach Jannie kwam zelf ook op een bijzondere manier bij haar huidige baan terecht. „Mijn man overleed op jonge leeftijd en ik begon bij de RMU met het invoeren van de nieuwe leden, daarna heb ik achter de balie gewerkt. De uitdaging was na verloop van tijd weg. Door mijn hbo-studie Personeel en arbeid mocht ik juridische zaken oppakken en volgde ik een aanvullende opleiding arbeidsrecht.” Inmiddels kwamen er steeds meer vragen binnen bij de christelijke vakbond over loopbaancoaching. Ook die opleiding volgde ze. „Uit ervaring weet ik hoe intensief

het kan zijn om een opleiding te combineren met je gezin en daarnaast ook nog eens te werken. Dat kost vooral in het begin veel energie. Het is bijzonder om als loopbaancoach een stukje met iemand mee te lopen en denken op zijn of haar levensweg. Er komt zo veel ter sprake over privé en werk, maar ook zeker de vraag: wat wil de Heere met mijn leven, wat is Zijn plan?”

PERSOONLIJKHEIDSTEST

„Uiteindelijk is er maar Eén Die je weg bepaalt”, beaamt de 24-jarige Lukas Ebbers uit Enschede (en nee, geen familie van Janice). „Ik wist: God zorgt voor mij en daarom kon ik de stap zetten en mijn vastigheid loslaten. Ik had een vaste baan, een inkomen, een auto. De stap om terug de schoolbanken in te gaan, was daardoor echt moeilijk.” Hij is nog jong, maar heeft al in een tiental bedrijven en winkels gewerkt. De opleiding tot verkoopspecialist vond hij leuk én praktisch, omdat daarin altijd werk was. Van brillenwinkel tot speelgoedwinkel: het was leuk, tot hij de producten kende en ontdekte dat hij er eigenlijk geen klik mee had. Een tussenstop bij de hbo-opleiding social work pakte verkeerd uit. „De overstap naar het hbo, een totaal andere sector en een andere manier van opleiden was voor mij te veel.” Anderhalf jaar werkte Lukas in een elektronicazaak, waar hij het op zich redelijk naar zijn zin had, voordat hij toch tot de conclusie kwam: zo kan het niet langer. „Ik zocht hulp bij een lifestyle- en jobcoach, had diverse gesprekken en deed een persoonlijkheidstest. Daaruit kwam dat ik alles leuk vond en dat was mijn probleem.”

WOEKEREN MET TALENTEN

Jannie: „Er is tegenwoordig steeds meer aandacht voor gelukkig zijn in je werk. Dat brengt ook een stuk onrust met zich mee. ”Sta in je kracht” is de trend geworden, ook voor jongeren. Dat klinkt alsof je in je werk altijd volmaaktheid vindt. Ik denk zeker dat je moet kijken naar de talenten die God je gaf en daarmee woekeren, maar niet alles is maakbaar.” Haar uitgangspunt is dat je je werk 70 procent leuk moet vinden en dat 30 procent minder leuk kan zijn. „Elke baan heeft minder leuke kanten. Maar als je merkt dat je onder die 70 procent zit, maak dit dan bespreekbaar met je leidinggevende. Geef aan dat je meer uitdaging nodig hebt of dat je meer tijd nodig hebt om je taken te kunnen doen. Werkgevers hebben ook de verantwoordelijkheid om te blijven kijken: hoe zet ik mijn medewerkers effectief in, hoe voorzie ik in hun persoonlijke behoeften en hoe voorkom ik uitval?”

OPGEVEN VAN ZEKERHEDEN

Lukas zat duidelijk onder de 70 procent-lijn. Zijn coach raadde hem aan te zoeken naar iets waar hij echt een klik mee had. „Ik vond veel dingen leuk, maar niet voor de lange termijn. Het enige dat mijn hele leven al een grote rol speelt, is muziek. Ik besloot om dan maar mee te kijken met een muziekdocent. Het was fantastisch! Bij muziek moet iedereen echt meedoen in de les, anders werkt het niet. Heel anders dan bij wiskunde bijvoorbeeld.” Sinds zijn elfde speelt hij trompet, hij had zelfs enige tijd een eigen koperensemble, trad op in kerken en bij koren en nam een aantal cd’s op. Nu volgt hij de voltijdopleiding muziekdocent aan het ArtEZ Conservatorium. Waarom hij dan pas jaren later van zijn hobby zijn beroep maakte? „Muziek was het meest gevoelige in mijn leven, dat hield ik voor mezelf. Maar nu voel ik: ik moet dit delen. Het opgeven van mijn zekerheden voelde als drie stappen achteruit doen. Mijn verloofde heeft me echt gepusht om deze stap te zetten en mijn hart te volgen. Nu mag ik de hele dag muziek maken, dat is mijn lust en mijn leven. Straks mag ik dat doorgeven aan mijn leerlingen, een nieuwe generatie, om de muziek uiteindelijk te kunnen gebruiken tot eer van God.”

LEVENSERVARING

„Ik heb absoluut geen spijt van deze stap”, zegt Janice stellig. „Kinderen helpen die ergens moeite mee hebben of juist verrijking nodig hebben, geeft me veel voldoening en energie. Als collega voel ik me ook gewaardeerd en ze vinden allemaal dat ik zelfdiscipline heb door thuisonderwijs te volgen. Misschien had ik dit wel eerder willen doen, maar de gezinssituatie was er toen niet naar. We hebben pleegkinderen en ik gaf leiding aan de jeugdvereniging. Nu zie ik dat juist de cursussen die ik heb gevolgd voor de pleegzorg en de ervaring die ik heb opgedaan, mij veel heeft gebracht dat ik nu in praktijk kan brengen.”

HET JUISTE MOMENT?

Nelleke: „De opleiding en het werk neemt veel tijd in beslag, maar we lossen dat thuis samen op. Mijn man kookt nu bijna elke dag en ik heb geleerd om in het huishouden niet te krap te kijken. Wel voelde ik me in het begin schuldig omdat ik de mantelzorg voor mijn hulpbehoevende ouders deels overdroeg aan Agathos, zodat ik andere hulpbehoevende ouderen kon gaan helpen. Nu zie ik mijn ouders nog steeds vaak, hoor. Of ik dit eerder had willen doen? Nee, op mijn zeventiende was ik echt niet geschikt voor dit werk, toen was ik veel te onzeker. Later waren de kinderen er. Maar als je wacht tot het moment waarop zoiets het beste uitkomt, komt er nooit van. Ik ben nog steeds blij met deze stap, al moest ik wel erg wennen aan het weer naar school gaan. Mijn klasgenoten zijn net zo oud als mijn kinderen! Ik vind het fijn om mezelf te blijven ontwikkelen en nieuwe dingen te leren. En werken in de zorg bleek echt heel leuk te zijn!”

SOLLICITEREN IS ZWAAR

Investeren in jezelf is nodig, maar soms ook moeilijk, geeft loopbaancoach Jannie aan. „Het zijn grote stappen die je doet en je kunt veel vragen hebben. Bijvoorbeeld als je geen uitdaging meer hebt, je werk te zwaar is, het niet klikt met collega’s, verveling toeslaat of je baan op de tocht staat. Dan kan het helpen om contact op te nemen met een loopbaancoach. Samen kun je zoeken naar: Wie ben ik eigenlijk? Wat zijn mijn sterke kanten en belemmeringen? Wat geeft energie en wat kost energie? Heb ik vrijheid nodig in mijn baan of zoek ik meer verdieping?” Ze plaatst meteen een kanttekening. „Ik bezorg mensen geen nieuwe baan, maar ik help hen wel om inzicht te krijgen in zichzelf en een bij hen passende baan of opleiding te vinden. Soms vindt iemand al tijdens het traject een andere baan, maar ik begeleid nu ook iemand die na anderhalf jaar nog steeds zoekende is. In sommige sectoren ligt het werk voor het oprapen, in bijvoorbeeld artistieke beroepen is dat lastiger. Solliciteren is zwaar werk, hoor.”

VIJFTIGPLUSSERS

Ook voor het oudere deel van werkend Nederland is er zeker hoop, ondanks de huidige omstandigheden op de arbeidsmarkt, denkt Jannie. Nelleke en Janice zijn daar goede voorbeelden van. „Ik zeg niet dat het gemakkelijk is als vijftigplusser, je moet er misschien nog harder voor knokken dan een jongere. Maar zeker in sectoren waar tekorten zijn, zien bedrijven steeds meer de waarde in van de ervaring die een oudere werknemer meebrengt. En ja, de technologie verandert en hoe ouder je wordt, hoe meer het kost om daarin mee te gaan. Juist daarom moet bijscholen en omscholen normaal worden.”

CHECK

HOE WEET JE OF JE OP JE HUIDIGE WERKPLEK ‘GOED’ ZIT EN WANNEER WORDT HET TIJD VOOR EEN VOLGENDE STAP? EEN CHECKLIST:

 Ik ga over het algemeen met plezier naar mijn werk, in elk geval volgens de 70-30-regel.

 Ik heb geen (grote) problemen met mijn collega’s of leidinggevende.

 Ik haal voldoening uit mijn taken.

 Ik heb voldoende tijd voor mijn taken.

 Wat ik doe, past bij mijn kwaliteiten en kunnen.

 Ik heb voldoende doorgroeimogelijkheden.

 Ik voel me gewaardeerd.

 Ik kan de ontwikkelingen binnen mijn functie goed bijbenen.

 Als ik thuiskom uit mijn werk, heb ik voldoende energie over voor mijn privéleven.

 Ik lig ’s nachts niet of nauwelijks wakker van mijn werk.

Heb je veel aangevinkt? Dan zit je zeker op je plek. Heb je niet zo veel aangevinkt? Dien niet meteen je ontslag in, maar ga wel het gesprek met je leidinggevende aan over de knelpunten. Vraag aan familie of vrienden wat volgens hen bij jou past en waar je goed in bent. Doe een aantal beroepentesten en kijk wat daaruit komt. Welke vacatures spreken je aan en ontdek je daar een patroon in? Praat eens met iemand die in een voor jou aansprekende branche werkt en kijk een dagje mee. Een (loopbaan)coach kan je helpen om meer inzicht te krijgen in jezelf en je werk. Samen zoek je naar de juiste oplossing: een verandering in jezelf, een verandering binnen je huidige functie of zelfs een verandering van baan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen