Benzinestress

Voor de een is een auto een noodzakelijk ding, een handig middel om van A naar B te komen. Anderen poetsen hun ‘heilige koe’ minimaal 1 keer per week, balen van elk miniem krasje en hebben het liefst iedere paar jaar een gloednieuw exemplaar van hun favoriete merk voor de deur staan.

Ik zwerf ergens tussen de beide uitersten. Je zult mij niet horen klagen over wat er voor de deur staat, integendeel. De collega’s die (al dan niet noodgedwongen) per fiets naar het werk komen een beetje plagen, dat doe ik ook graag. Vooral in de winter bezig ik graag opmerkingen als ‘gelukkig deden de stuur- en stoelverwarming het goed’ en ‘oh, waait het dan?’.

De elektrische auto’s en bijbehorende laadpalen zijn deze week in het nieuws. Het geval wil dat het ‘wagenpark’ van deze krant inmiddels volledig elektrisch is. Elektrisch rijdt ‘buutengeweun’, dat kan ik verzekeren. Van laadstress heb ik gelukkig nog geen last gehad, wel van benzinestress. En dat avontuur vergeet ik vermoedelijk nooit meer.

Een aantal jaar geleden waren we op vakantie in Italië en daarna ging het nog voor een paar dagen naar de Alpen. Ik ben graag in de bergen, maar die bewuste middag zweetten we met z’n vijven peentjes. Deze eigenwijze chauffeur dacht met een tank waar nog iets minder dan een kwart aan benzine in zat, de oversteek nog wel te kunnen maken. De veredelde geitenpaadjes aan de Italiaanse kant werden ineens een stuk spannender toen -veel eerder dan gepland- het benzinemetertje begon te branden en daarna te knipperen.

Juist op tijd waren we ‘boven’, want de tank was zo goed als leeg. En we waren er nog niet, want het dichtstbijzijnde tankstation lag namelijk in het dal. Dat had een serveerster van een restaurant op de berg in haar beste Engels duidelijk gemaakt. Naast en achter mij stegen in stilte de nodige schietgebedjes omhoog, en die werden verhoord. We hadden vermoedelijk geen paar kilometer meer kunnen rijden toen het tankstation opdoemde.

Dat wordt wat met een elektrische auto, zou je kunnen denken. En het klopt dat dit zeker bij langere afstanden best wat stress kan opleveren. Er zit echter maar 1 ding op: rustig rijden en op tijd bijladen. Als ik iets heb geleerd van het bergavontuur is dat het wel. En dat bidden helpt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen