Een gezegend jaar

En toch was het over de hele linie een gezegend jaar. Het punt is namelijk dat we als mens geneigd om vooral de negatieve dingen in ons leven te onthouden. Niet voor niets sluit het rijtje genoemde termen vermoedelijk haarfijn aan bij de herinnering die veel lezers zullen hebben aan 2023. En missen er zaken, dan is de kans groot dat de ontbrekende dingen negatief van aard zijn.

Natuurlijk is er moeite en verdriet, dat mag nooit gebagatelliseerd worden. Maar even los daarvan: tellen we onze zegeningen ook nog? Dat we (hopelijk) gezond zijn gebleven afgelopen jaar? Een dak boven ons hoofd hebben, iedere dag eten op tafel, vaak zelfs in overvloed? Dat we op vakantie zijn geweest of leuke dingen konden doen? Dat we -ondanks het feit dat alles duurder wordtnog steeds de rekeningen kunnen betalen, en nu de dagen kouder zijn de kachel weer kunnen opstoken?

Denk in dat licht eens aan veel inwoners van Syrië, Oekraïne, Israël, Gaza, verschillende Afrikaanse landen en nog meer plekken op aarde. Daar hebben mensen te maken met geweld, hongersnood en onderdrukking.

Inderdaad, daar kunnen we weinig aan doen, maar het zet een en ander wel in het juiste perspectief. En dat perspectief blijkt nog altijd hard nodig, want in november stemde Nederland massaal op een partij die hulp aan bijvoorbeeld dat soort landen volledig wil stopzetten. 'Eigen volk eerst' klinkt dan opeens best egoïstisch, want we hebben het hier in algemene zin gewoon heel erg goed. Natuurlijk zijn de redenen om voor een partij te kiezen veel breder en zijn er ook nationaal gezien dingen om je zorgen over te maken, maar het is goed om ook dit soort zaken in het licht te zetten. Zeker voor christenen zou naastenliefde zwaar moeten wegen, juist ook omdat we beseffen dat we die zegeningen niet verdiend hebben.

We gaan op naar de kerstdagen en de jaarwisseling en dat is een tijd van bezinning. Maken we ons zorgen of we onze kinderen überhaupt wel eten kunnen geven?

Of toch vooral hoe uitgebreid het kerstdiner dit jaar zal zijn? Laten we eerlijk zijn: voor de meesten van ons is die tweede vraag veel relevanter dan de eerste. We maken ons vaak heel erg druk over dingen die uiteindelijk ver van ons bed zijn, die ons leven niet echt ‘raken’.

Hopelijk raakt het leed op de genoemde plaatsen wel onze harten, dichtbij en verder weg. Dat alleen is al een zegen van Boven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen