De raad als lekenbestuur?

Aanleiding voor de opmerking is het interview dat vier raadsleden vorige week aan De Telegraaf gaven. Jeffrey Verlegh (D66), Thomas Kom (TOG), Ellen Nijssen (VVD) en Aat van Alphen (VKGO) stonden pontificaal in het dagblad en staken niet onder stoelen of banken dat ze zich niet serieus genomen voelden door het zittende college van B en W, of zelfs 'buitenspel gezet'. Het noopte Van Alphen, de man die namens VKGO het vertrouwen in het college en daarmee zijn toen nog eigen wethouder opzegde, tot de volgende opmerking: “Een gemeenteraad van lokale bakkers en melkboeren en gepensioneerde ambtenaren, dat lekenbestuur, kan alleen functioneren als wij door de professionals -de ambtenarij en het college- goed worden geïnformeerd.”

De gemeenteraad een lekenbestuur noemen klinkt op het eerste gezicht heel plausibel. De meeste raadsleden hebben immers van lang niet alle dossiers zelf veel kennis in huis. Ze doen het raadswerk erbij, naast hun reguliere baan. De niet-werkenden zijn over het algemeen gepensioneerd. Die hebben misschien wel iets meer tijd tot hun beschikking, maar ook die agenda’s lopen vaak al snel vol en ook zij hebben niet overal verstand van.

Toch is het tijd om eens een kritische noot te kraken over het al dan niet zijn van een lekenbestuur. Het is namelijk niet zo dat raadsleden liefdadigheidswerk aan het verrichten zijn. Er staat voor de eilandelijke raadsleden een vergoeding van 1.426,11 euro per maand tegenover ongeveer 16 uur werk per week. En ja, sommige raadsleden besteden meer tijd aan het raadswerk. Zeker leden van kleinere fracties, al hebben zij de mogelijkheid om naast steunfractieleden ook burgerraadsleden te benoemen.

De opmerking kwam echter van de fractievoorzitter van nota bene de grootste partij in de raad, de winnaar van de meest recente lokale verkiezingen. Die partij had zo’n 1,5 jaar lang zeven mensen ter beschikking die zich per persoon minstens zestien uur per week inzetten om de belangen te behartigen van hun kiezers. Zeven mensen (dat is dus nog zonder wethouder, steunfractie en partijachterban) die als het goed is weten wat er speelt op het eiland, die ongetwijfeld hun contacten hebben binnen de genoemde ambtenarij en natuurlijk met ‘de man in de straat’. Zeven mensen die twee dagen per week bezig zijn met stukken lezen, de maandelijkse raadsvergadering voorbereiden en bijwonen (en regelmatig ook andere bijeenkomsten) en de standpunten van de partij bepalen. Veel werk dus, maar ook best wat tijd beschikbaar. Raadsleden kunnen zich prima twee dagen per week ‘vrijmaken’ voor het raadswerk, de vergoeding is in dat licht zeer ruim. Terecht, want het is belangrijk werk.

Natuurlijk moeten raadsleden tijdig en goed worden geïnformeerd. In verreweg de meeste gevallen gebeurt dat ook. En zo niet, dan trek je meteen aan de bel. Situaties zoals de flexwoningen -de aanleiding voor Van Alphen om de stekker eruit te trekken- zijn echter uitzonderlijk, hoe graag hij ook anders wil doen geloven. Probleem was echter niet de hoeveelheid beschikbare informatie, maar het feit dat de gemeente daar een stevige inschattingsfout heeft gemaakt met mogelijk verstrekkende gevolgen.

Even uitzoomen: de vraag is hoeveel informatie je als partij nodig hebt om tot een afgewogen besluit te komen. Dat brengt ons bij het pijnpunt van de hele situatie. Er is bij de raadsleden misschien niet altijd voldoende kennis en kunde in huis. Er is echter wél voldoende tijd om informatie tot je te nemen, aanvullende informatie in te winnen, ruggenspraak te houden binnen de partij en vervolgens een standpunt in te nemen. Raadslid zijn is uiteindelijk een kwestie van belangen afwegen en knopen doorhakken, ook als het soms pijn doet. Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken.

Met de opmerking dat de raad een ‘lekenbestuur’ is, gaf Van Alphen niet alleen zichzelf, maar ook de andere raadsleden eigenlijk een brevet van onvermogen. Het is dan ook klinkklare onzin en je verschuilen achter terminologie om een besluit te rechtvaardigen dat vooralsnog op gevoel is gebaseerd en niet op de feiten. Bij een forse beschuldiging als ‘niet integer handelen’ hoort ook bewijs en dat ontbreekt vooralsnog.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen