Herinneringen aan het oude ziekenhuis

Een korte terugblik over de verpleging in vroeger tijden:

Verpleging van patiënten waarbij de technische mogelijkheden van nu nog niet ontwikkeld waren. Een tijd waarin nog weinig veranderingen en vernieuwingen plaatsvonden, maar waarin het welzijn van de patient het belangrijkste doel was.

De herinnering uit een periode waarbij vaak bedrust werd voorgeschreven. Het ziekenhuisbed was nog niet verstelbaar. Geen hoog-laag mechanisme en geen verstelbaar hoofdeinde. Een 'stalen verpleegster' bestond nog niet en de verpleegstersruggen kregen het vaak zwaar te verduren. Bij het ontslag van een patiënt moesten de kussens, dekens en matras naar buiten. Alles moest geklopt en gelucht worden.

De herinnering aan een tijd waarvan de opnameduur heel lang kon zijn. Zo lag bijvoorbeeld een patiënt met een hartinfarct wel zes weken in het ziekenhuis en kreeg de eerste weken alleen maar pap te eten. Hij mocht zelf helemaal niets doen en moest getild worden.

De herinnering aan een tijd zonder afdeling speciale zorg of enige vorm van bewaking. Patiënten met hersenletsel, operatiepatiënten, hartpatiënten enz. lagen gewoon op zaal tussen de andere patiënten in.

De herinnering aan een tijd dat er nog geen centrale zuurstofvoorziening was aangesloten. De zusters moesten zelf losse zuurstofcilinders voor de patiënten aan- en afvoeren. De herinnering aan vertrouwde overbekende ziekenhuisgeuren zoals ether, lysol, kamferspiritus enzovoorts. De herinnering aan een periode dat er nog

De herinnering aan een periode dat er nog klassepatiënten waren (tweede klas). De patiënt had een kamer alleen en was bevoorrecht om drie maal daags bezoek te mogen ontvangen. Het bezoek kreeg koffie of thee uit speciaal 'klasseservies', dit alles keurig geserveerd op een presenteerblad met kleedje. Op het bed van de klassepatiënt prijkten lakens en slopen die voorzien waren van een kanten- of broderie tussenzetsel.

De herinnering aan het 'soepje' vooraf, wat 's morgens om 11 uur door de zusters werd rondgebracht.

De herinnering aan het bezoek dat voor de patiënt eieren meebracht, die 's middags op de afdeling werden gekookt. Een geklutst eitje was er voor degene die aan het herstellen was van een maagzweer of maagoperatie. Al deze vormen van verzorging, verpleging en gewoontes en nog vele anderen zijn samen met het 'oude Bethesda' verleden tijd, doch de herinneringen zullen altijd blijven.

Tenslotte nog een herinnering uit de tijd dat het streng verboden was om bezoek op de zusterkamer te ontvangen. Destijds zag een verloofde toch kans om ongezien via de brandtrap van het ziekenhuis de kamer van zijn geliefd zustertje te bereiken. Bij de naderende voetstappen van de directrice verdween de insluiper vliegensvlug onder het bed. Over deze heldendaad wordt nu, na 35 jaar, nog steeds nagepraat. Vanwege de risico's van e.v. controle wenste niemand van de zusters met een dergelijk bezoek geconfronteerd te worden. Al met al voor die tijd een sensationeel, maar toch wel leuk incident. De insluiper en het zustertje van toen zijn nog altijd onze vrienden!

K.A-BteD.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen