Buitenland

Venezuela

Opgaan, blinken en verzinken blijkt nu eenmaal het lot van iedere volksmenner te zijn en de president van de Latijns-Amerikaanse republiek Venezuela, Pérez Jimenez, heeft opnieuw het bewijs voor deze stelling geleverd. Als zovele andere dictatoren vóór hem was hij vijf jaar geleden aan de macht gekomen, gebruik makend van de benarde omstandigheden, waarin zijn land zich bevond. Er was toen een goede voedingsbodem voor zijn dictatuur en, ook weer als iedere andere dictator, slaagde hij er aanvankelijk zeer goed in, de sympathie van het volk te winnen. Hij legde wegen aan, gebouwen verrezen uit de grond en hij dreef handel met het buitenland. Ondanks dat alles was hij echter op de duur niet in staat, de sociale toestand te verbeteren. De grote tegenstellingen bleven bestaan en — wat nog erger is — een vrije meningsuiting duldde hij niet, want politieke vrijheid achtte hij niet verenigbaar met zijn dictatoriale systeem. De ontevredenheid nam gaandeweg toe, eerst onder de intellectuelen, later ook onder de arbeiders. Tenslotte kreeg Jimenez ook de Roomse Kerk tegen zich en dat betekent in een uitgesproken Rooms land het begin van het einde.

In december heeft Jimenez de — van zijn standpunt onvergeeflijke — fout gemaakt, een schijnverkiezing te houden om de bevolking zogenaamd zelf tè laten beslissen over zijn beleid; een tegencandidaat was er niet. Wel sprak de grote meerderheid zich vóór hem uit, doch zijn positie was wankel geworden.

De staatsgreep op Nieuwjaarsdag mislukte, maar de onrust nam toe, ook al door het feit dat Jimenez hoge officieren en Roomse geestelijke gevangen liet nemen. Later zijn er straatgevechten voorgekomen en werd een algemene staking uitgeroepen. Er is in Venezuela nogal wat bloed gevloeid, maar tenslotte moest de president de wijk nemen naar de Dominicaanse republiek. Vóór zijn vlucht liet hij nog een groot aantal gevangenen In him cellen vermoorden.

Er is nu een militaire junta gevormd om de regering over te nemen; deze bestaat uit een aantal hoge officieren en twee burgers.

In het buitenland is enige vrees, dat het nieuwe régime zal overgaan tot nationalisatie van de olieraffinaderijen in Venezuela, hetgeen een ramp voor de wereld zou betekenen. Amerika zal de nieuwe regering erkennen, hoewel het altijd Jimenez de hand boven het hoofd heeft gehouden.

Vermeld dient nog te worden dat de vroegere Argentijnse dictator Péron, (groot vriend van Jimenez!) verblijf hield in Venezuela. Vandaar uit probeerde hij, door Jimenez gesteund, nog aktles op touw te zetten om zijn positie in Argentinië te heroveren. Hieraan is dus ook een einde gekomen en in Argentinië is men zeer verheugd over de val van Jimenez. De Argentiniërs hebben zelfs uitlevering van Péron verzocht, maar dat zou in strijd zijn met alle Zuid-Amerikaanse gebruiken.

Pact van Bagdad

De raad van ministers van de vijf landen van het pact van Bagdad is maandag In de Turkse hoofdstad Ankara bijeengekomen voor een belangrijke conferentie. De Amerikaanse minister Foster Dulles is daarbij voor de eerste keer als waarnemer aanwezig.

Het pact van Bagdad is indertijd (1953) gesloten om een verdedigingslinie te vormen tegen communistische expansie. Aanvankelijk was het de bedoeling, het hele Midden-Oosten voor het plan te winnen, maar deze poging is niet gelukt. Van Russische zijde, maar ook door landen als Egypte en Saoedi- Arabië, werd het pact van Bagdad altijd voorgesteld als een instrument van het Westen om z'n invloed in het Midden-Oosten te bewaren.

Om deze reden hield Amerika zich altijd enigszins afzijdig van het pact. Daarom is thans de aanwezigheid van Dulles zo belangrijk. (Engeland is al lid van het pact van Bagdad).

Zo heeft Amerika ook hier dubbel spel gespeeld. Enerzijds wilde het geen lid worden van het pact om Nasser en Saoed en andere figuren in het Midden- Oosten niet tegen zich In het harnas te jagen, anderzijds wil het wél de politieke koers van het pact bepalen. Het is voor ieder duidelijk dat de kwestie van de Amerikaanse toetreding louter een administratieve aangelegenheid is. Amerika heeft immers wel zitting in allerlei commissies; die door het pact zijn ingesteld!

Volgens de leden heeft het pact meer economische dan politieke betekenis. Het economische aspect betreft echter niet meer en niet minder dan de Amerikaanse en Engelse hulp, zodat de politieke strekking nogal doorzichtig is. Op de vergadering te Ankara zal wor

Op de vergadering te Ankara zal worden gesproken o.a. over de Griekse en de Turkse aanspraken op het eiland Cyprus. De Engelsen willen voorlopig Cyprus zelfbestuur verlenen, dat dan later aan Griekenland en Turkije zou moeten worden overgedragen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen