Davids zwanenzang

Al in de klassieke oudheid bestond de mythe dat als een zwaan zijn sterven voelt aankomen, hij nog één keer in een wonderschoon gezang uitbarst. Het laatste lied of gedicht dat iemand in zijn leven componeert, wordt dan ook wel zijn zwanenzang genoemd. Er is alle reden voor om Psalm 72 Davids zwanenzang te noemen. Zowel het eerste als het laatste vers verplaatsen ons naar de laatste periode van Davids leven. David ligt op zijn sterfbed. In de stilte van

het paleis bidt David voor de jonge koning Sálomo. Hij bidt voor hen die na hem komen. Het is zinvol om aandacht te geven aan het gebed van deze vader voor degenen die na hem komen. Ook anno 2024.

In dit artikel vindt u enige uitleg over deze psalm, om ons vervolgens samen af te vragen wat deze zwanen zang leert aan ouders en andere opvoeders.

Gebed voor de koning

David bidt voor de jonge koning Sálomo. Als het gaat om de regering van Sálomo over het rijk, bidt David om vier zaken.

1. Allereerst bidt hij om letterlijke uitbreiding van het rijk. En Hij zal heersen van de zee tot aan de zee, en van de rivier tot aan de einden der aarde (vs. 8).

2. Vervolgens bidt hij om economische welvaart. Is er een handvol koren in het land op de hoogte der bergen, de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon; en die van de stad zullen bloeien als het kruid der aarde (vs. 16).

3. Ook bidt David om militaire macht. Hij zal de ellendigen des volks richten en den verdrukker verbrijzelen (vs. 4).

4. Verder lezen we een gebed om politieke macht. De koningen van Tarsis en de eilanden zullen geschenken aanbrengen. Ja, alle koningen zullen zich voor Hem nederbuigen (vs. 10,11).

Messiaans

Toch strekt Davids gebed verder dan zijn zoon Sálomo. Wie de psalm leest, komt allerlei uitdrukkingen tegen die niet van toepassing kunnen zijn op Sálomo. Denk alleen maar aan de woorden van vers 5: Zij zullen U vrezen, zolang de zon en maan zullen zijn, van geslacht tot geslacht. Alleen van Christus’ Koningschap geldt dat het duurt tot aan het einde der tijden. Alleen van Hem kan gezegd worden dat alle koningen der aarde zich voor Hem zullen buigen. Wat geldt van het 5 ^de vers geldt ook van andere verzen, zoals de verzen 7, 8, 11, 17 en 19. Psalm 72 is daarom méér dan een gebed voor Sálomo. Psalm 72 heeft Messiaanse trekken en wordt daarom ook wel een Messiaanse psalm genoemd. Je kunt vaak in plaats van de naam van Sálomo, de Naam Christus lezen. Mogelijk vraagt u zich af: is het wel correct om voor Christus te bidden? Moet het niet juist omgekeerd zijn? Is het niet veel meer noodzakelijk dat Christus voor óns bidt? Dat is zeker waar. Maar als wij in dit gebed op een aantal plaatsen de naam van Sálomo zien vervagen en de Naam van Chrístus zien schitteren, dan moeten we vooral denken aan het wérk van Christus. Wij bidden dus niet allereerst voor de Persóón van Christus, maar wij bidden of deze Koning wil doorgaan met Zijn wérk, én dat deze Koning in deze weg aan Zijn eer en heerlijkheid zal komen.

Christus’ Koninkrijk

Als Psalm 72 dan een Messiaanse Psalm is, en als het van Zijn regering geldt dat ze duurt totdat de maan niet meer zij, dan kan een bange vraag opkomen. De bange vraag van psalm 89: ‘Maar ach, mijn God, waar blijkt Uw trouw nu, waar Uw eer’. Er is in onze samenleving en in deze wereld zoveel dat in tegenspraak lijkt met Psalm 72. Dan wijs ik alleen maar op de twee beelden van vers 16 en 17 die David gebruikt om de onvruchtbaarheid van het mensenhart en de zonden van de samenleving te tekenen.

In vers 16 spreekt hij over die van de stad. De stad is in de Heilige Schrift dikwijls een symbool van verzet tegen God. Denk maar aan de allereerste stad: het is de stad van Kaïn, die hij bouwde toen hij afscheid van God en Zijn dienst had genomen (Gen. 4:16 en 17). Zo zouden er meer steden te noemen zijn. Maar kijk ook vandaag de dag eens rond in onze grote steden. Wie daar op een zaterdagmiddag door de straten loopt, ziet mensenmassa’s die zich van God hebben afgekeerd. De kerk is uit de grote steden vrijwel verdwenen, en de kerkgebouwen zijn soms letterlijk verpulverd tot puin en stof. Slechts met ontzaglijk veel inspanning lukt het soms om er weer een stekje van evangelisatie van de grond te krijgen. De stad: een teken van onvruchtbaarheid.

In vers 17 gebruikt David een ander beeld van onvruchtbaarheid. Hij spreekt over de hoogte der bergen. Wie ooit in de bergen is geweest en daar de sneeuw op de toppen heeft zien liggen, kan alleen maar tot de conclusie komen dat deze hoogten onvruchtbaar zijn (hoe indrukwekkend het gezicht er ook van is).

Maar let nu op Davids zwanenzang. Ondanks alles zingt David een lied over de stad en over de hoogte der bergen. Als het Woord van God als een handvol korrels op de hoogten der bergen wordt uitgestrooid (vers 16). Als de regen van Christus’ Geest neerdaalt als een regen op het nagras en als droppelen die de aarde bevochtigen (vers 6). Dan, ja dan zal het gelden: Is er een handvol koren in het land op de hoogte der bergen, de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon; en die van de stad zullen bloeien als het kruid der aarde (vers 15). En dan wordt ten volle waar: Zijn Naam zal zijn tot in eeuwigheid; zolang als er de zon is, zal Zijn naam van kind tot kind voortgeplant worden; alle heidenen zullen Hem welgelukzalig roemen (vers 16).

Lessen voor nu

Welke lessen voor nu zijn er te leren uit Davids zwanenzang?

1. Davids laatste gebed is niet voor zichzelf. Davids laatste gebed is voor zijn zoon en voor allen die na hem komen. Laten we er ons aan spiegelen. Hebben onze kinderen en kleinkinderen een plaats in ons dagelijks gebed? Zijn we begaan met hun toekomst? Hun tijdelijk leven? De eeuwige toekomst? Ook in dit verband klinkt het ons allen toe: Houdt sterk aan in het gebed, en waakt in hetzelve met dankzegging (Kol. 4:2).

Laten we in dit alles altijd beseffen dat wij en allen die na ons komen diep afhankelijk zijn van de bediening van de Heilige Geest. Dat geldt voor ál ons bidden. Wij weten niet te bidden gelijk het behoort (Rom. 8:26). Dat geldt óók voor ons gebed voor het nageslacht.

2. Er is alle reden tot moedeloosheid als we denken aan de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen. Ik noem alleen het woord uit 1 Petrus 5:8: Zijt nuchter en waakt; want uw tegenpartij, de duivel, gaat om als een briesende leeuw, zoekende wien hij zou mogen verslinden. In Openbaring 12:12 lezen we: Hierom, bedrijft vreugde, gij hemelen en gij die daarin woont. Wee dengenen die de aarde en de zee bewonen; want de duivel is tot u afgekomen, en heeft groten toorn, wetende dat hij een kleinen tijd heeft. En toch… Christus’ Koninkrijk staat vast. Zijn regering duurt zolang als er de zon is. Ook in het jaar onzes Heeren 2024 en welk jaar er verder ook komen mag. 3. Dat de regering van Christus zich ook uitstrekt over de laatste tijden, is niet onzeker. Het blijkt in deze Psalm ook uit iets anders. Lees Psalm 72 eens met het oog op de woorden Hij zal. Niet minder dan negen keer wordt er gezegd Hij zal. In totaal worden de woorden zal en zullen 28 keer gebruikt. Als David op zijn sterfbed ligt, beraamt Adónia met Joab en andere knechten van David een opstand en doen ze een greep naar de kroon van Sálomo. Dat leidt David echter niet af. Zijn geloof en vertrouwen worden er niet door geraakt. David gelooft wat hij bidt. Ook al ziet hij het tegendeel. Laat het een les zijn voor ons allen. Het geloof nu is een vaste grond der dingen die men hoopt, en een bewijs der zaken die men niet ziet. Want door hetzelve hebben de ouden getuigenis bekomen (Hebr. 11: 1,2). Ook in de donkere tijden die wij beleven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen