De tabernakeldienst (270)

We weten dat het prachtig gekleurde voorhangsel of gordijn scheiding maakte tussen het heilige en het heilige der heligen. Tevens dat dit het volk van Israël en tegelijk ons aangeeft dat niemand in het hémelse heiligdom kan komen, tenzij wij in Christus worden aangezien. Toen Christus als Borg aan het kruis stierf, scheurde het voorhangsel in de tabernakel van boven naar beneden, als een bewijs dat Hij de weg naar God weer had gebaand. Vandaar is het dat Paulus de gelovigen aanspoort om door Christus tot God te gaan (Hebr. 10:19,20).

De vorige keer hebben we uw aandacht gevraagd voor Gods Woord dat u wijst op uw plicht en voorrecht om groei en toename in het geloof. Verdraag het van ons en leg het niet uit als een ongezond activisme als we Gods volk hierop wijzen, maar bezie het vanuit het Bijbelse principe om dichtbij Christus te leven, ja nog dichter dan ooit tevoren. Nogmaals, verdraag en geloof ons als we u in alle liefde en met ernst schrijven dat het doen van uw godsdienstplichten dood is, als zij niet verlevendigd en bezield zijn door het werk van Christus’ Geest. Zonder dit is er niet alleen geen groei in het geloof en geen dichtbij leven met Christus, maar ook een ongelovige stilstand óf nog droeviger: een achteruitgang in het geloof!

Ongelovige stilstand in het genade leven is bedroevend

Niemand zal het verschil ontkennen tussen het stilstaande vuile water in een regenton en het helder stromende water van een rivier. Niemand zal ontkennen dat de vrouw van Lot tegen het verbod van de Heere toch stilstond op haar vlucht, achterom zag naar haar huis en bezittingen in Sódom en een zoutpilaar werd (Gen. 19:17). Niemand zal in Gods Woord een passage aantreffen waarin de Heere de geestelijke wandelaars prijst die stilstaan op de weg naar Sion. Juist het tegendeel, zij worden door Zijn Woord aangespoord om als renners op de loopbaan zo snel mogelijk voort te gaan om de eindstreep te bereiken (1 Kor. 9:24,25). Om maar één doel voor ogen te hebben waartoe de Heere de gelovigen oproept zich niet bezig te houden met wat áchter hen ligt, maar juist te jagen naar de vólkomen gemeenschap van God in Christus in de hemel. Lees toch wat Paulus van zichzelf zegt en anderen oproept om van hetzelfde gevoelen te zijn als hij: Maar één ding doe ik, vergetende hetgeen dat achter is, en strekkende mij tot hetgeen dat voor is, jaag ik naar het wit tot de prijs der roeping Gods die van boven is in Christus Jezus (Fil. 3:14-16). Zonder geestelijke groei en gelovige haast op de pelgrimsweg is er een ongelovige stilstand. Zonder wind gaat een zeilschip niet vooruit, en zonder het smeken om de Noorden- en Zuidenwind van Gods Geest is er bij Gods volk geen inwendige vooruitgang te verwachten (Hoogl. 4:16). Alleen als zij door de wind worden voortgedreven die waait uit richting waar Christus woont, snellen zij voort als een wolk en als duiven tot haar vensters of duivenhuizen (Jes. 60:8).

Toch maken we nog onderscheid tussen een gelóvige stilstand en een óngelovige stilstand.

Een gelovige stilstand met geloofsgroei in Christus

Uit ontvangen reacties op ons schrijven over de tabernakeldienst zijn we vol vertrouwen dat er lezers onder ons zijn die op reis zijn naar het Vaderhuis en het Koninkrijk van hun Heere en Vader, hoewel het hen niet ontbreekt aan verzoekingen vanbinnen en vanbuiten. Dit kan ook niet anders, want Christus uw Voorloper en oudste Broeder werd ook verzocht, en heeft deze weg voor u gebaand en ingewijd met Zijn eigen bloed. Jezus is voor ú liever dan mensengunst, aardse genietingen en vooruitgang in het bedrijfsleven, omdat Hij uw Liefste is. Maar we weten ook dat hoe meer Jézus u liefheeft, hoe meer Hij u namens Zijn Vader liefdeskruisen oplegt om u dichter bij Hem te brengen. Is het niet een bijzonder gelovige stilstand en rust als Christus voor ontspanning zorgt en zegt: Komt gijlieden in een woeste plaats hier alleen, en rust een weinig? (Mark. 6:31). Was het geen bijzonder heilige stilstand toen Christus als Verbonds-God Zijn wolk- en vuurkolom boven het volk van Israël in de woestijn plaatste, zoals bij de legerplaats Elim waar twaalf waterfonteinen waren en zeventig palmbomen groeiden? Was dit voor de gelovige Israëlieten niet alleen een zeker pand van het aardse Kanaän, vloeiende van melk en honing, maar ook van hun zalige rust in het hemelse Kanaän? Zijn de Avondmaaltijden geen hoogtijdagen voor Gods volk waar zij gezegende rustplaatsen ontvangen? Hoe kernachtig beschrijft Bunyan in zijn boek: ’Christenreis naar de eeuwigheid’, hoe Christen rust vond in Paleis Lieflijkheid. Hij was toen de twee aan kettingen vastzittende leeuwen voorbij, en rende daarna vol blijdschap naar de poort van het Paleis. Tijdens zijn verblijf in het paleis zat hij tot zijn grote zielentroost gelovig stil en nam deel aan het Heilig Avondmaal. Het verblijf in Paleis Lieflijkheid was voor hem onvergetelijk. Vanuit dit Paleis kreeg Christen een gezicht op Immanuëls land, het einddoel van de reis, en spoedde gezwind verder. Wat een heerlijkheid om door genade iets te proeven van het avondmaal van de bruiloft van het Lam! Wat een liefde veroorzaakt dit tot Christus. Zulk een ruststand is een hoogtijdag in het leven van Gods volk, en een groeien in het geloof!

Een ongelovig stilstaan zonder geloofsgroei in Christus

Onthoud dat de weg van Gods volk naar de hemel niet alleen door de aardse woestijn loopt waar u dikwijls denkt van dorst en honger om te komen, maar waar ook gevaarlijke zijpaden zijn zoals aardsgezindheid, toejuichingen van mensen en ijdele eer. Deze paden kunnen redenen zijn van een óngelovig stilstaan zonder geloofsgroei in Christus. Moet u zich niet diep schamen als u aardse zaken zoals een prachtig huis met een goed onderhouden tuin, auto, landerijen, ereambten, boven Christus liefhebt? Och, begeer toch het rechte geloof in Christus, en u zou weten, dat de hemel de mooiste bloem is en Christus de Bloem van alle bloemen.

U staat ook ongelovig stil als u niet door Christus, de verse en levende Weg tot God gaat, maar via een wettische weg van deugden en plichten probeert God te behagen. U maakt dat het voorhangsel waarvoor we uw aandacht vragen hermetisch gesloten is! U roept een akelige duisternis en wroegende consciëntie op. De ware ootmoed wordt bij u niet gevonden, de liefdesvlam lijkt uitgeblust en de ijver om de Heere te dienen ontbreekt bij u. U oordeelt kritisch over iedereen behalve over uzelf. Hoewel u óngelovig stilstaat zonder geloofsgroei in Christus, wringt u zich in duizend bochten om uzelf en anderen de schijn van godzaligheid op te houden. Hoelang is deze zondige stilstand op u van toepassing? U bent te beklagen.

We stellen u de vraag wanneer u voor het laatst gemeenschap met Christus hebt beoefend, Zijn liefde hebt gesmaakt en in Zijn nabijheid bent geweest, zodat u een hemel op aarde had? Verlang toch vurig om opnieuw dichtbij Christus te leven en Hem als het Lam te volgen waar Het ook met u heengaat. Wanneer was u voor het laatst hartelijk bedroefd over uw zonde, zodat u dag en nacht tot de Heere smeekte om ontferming, tótdat Hij Zich over u ontfermde? Smeek toch om het levende geloof, om groei en vermeerdering van het geloof, het geloof dat op Christus is gericht! Zolang u niet treurt over Zijn afwezigheid, kunt u niet zeggen dat het levende geloof in beoefening is. Het ware geloof doet zoeken naar Jezus als Hij afwezig is! We kunnen niet geloven dat een kind van God tevreden kan zijn als hij de liefde van Christus ’s morgens, ’s middags en ’s avonds moet missen, en dat hij zo de nacht durft in te gaan. Ook al gebruikt u tere woorden in uw huiselijke of in uw ambtelijke gebeden, maar u voelt zelf wel aan dat de woorden niet in overeenstemming zijn met uw hartsgesteldheid. Uw hart moet u slaan als u Christus aan Zijn plaats laat. Sta toch naar het levende geloof, opdat u weer dicht bij uw Jezus mag zijn en u de wonden in Zijn handen, voeten en zijde ziet. U zult dan uw ongeloof recht betreuren en Hem dit ootmoedig meedelen.

De zekerheid van uw aandeel aan Christus is een bewijs dat het voorhangsel voor u is weggeschoven. U zult dan zonder Hem niet kunnen leven, en u houdt Christus met Jakob vast, totdat Hij u en uw gezinsleden en de lezers van De Wachter Sions heeft gezegend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen