Jefta

‘Toen voeren de kinderen Israëls voort te doen dat kwaad was in de ogen des HEEREN, en dienden de Baäls en Astharoth, en de goden van Syrië, en de goden van Sidon en de goden van Moab en de goden der kinderen Ammons, mitsgaders de goden der Filistijnen; en zij verlie- ten den HEERE en dienden Hem niet’ (Richt. 10:6).

In deze woorden wordt de droeve toestand van Israël beschreven in de dagen die aan Jefta’s verlossing voorafgingen. Het dienen van de goden der heidenen gaat gepaard met verlating van de enige, waarachtige God. Hoe zou het anders kunnen! Het is wel de algemene leer van onze dagen: elk wat wils! Maar de Heere eist een enige plaats in land en kerk en huis en hart.

Hij alleen is God, en Hij verafschuwt en veroordeelt alle afgodendienst. In het bijzonder eist de Heere van Israël dat het Hem alleen als God kennen zou. Maar het volk is dieper gezonken dan de heidenen. De ontaarding van het beste is het aller gruwelijkste. Het verval van een volk, waaraan de Heere op bijzon- dere wijze Zich geopenbaard had, was onbeschrijflijk groot. Ook Nederland mocht zich aan die waar- heid spiegelen. Wie weet, het mocht tot bekering leiden!

Israël had het voorrecht zich weer door boete en berouw tot de God der vaderen te wenden. Maar het kwam daartoe alleen door de diepe weg van Gods toorn. ‘Zo ontstak de toorn des HEEREN tegen Israël, en Hij verkocht hen in de hand der Fi- listijnen en in de hand der kinderen Ammons’ (Richt. 10:7).

De onderdrukkingen van deze vijan- den was zo zwaar dat het Israël ‘zeer bange werd’. En toen riepen de kin- deren Israëls tot de Heere, zeggende: ‘Wij hebben tegen U gezondigd’. Deze belijdenis was meer dan een oppervlakkig besef dat er iets niet in orde is. Dit was vrucht van het recht kennen der zonde. Immers, Israël spreekt dat zelf uit: ‘Wij hebben tegen U gezondigd, zo omdat wij onze God hebben verlaten, als dat wij de Baäls gediend hebben’. De ontdekking der zonde werkt in ons een zeker bewustzijn van het bedreven kwaad. Hierin is het waarachtig wederkeren tot de Heere onderscheiden van de overtuiging der consciëntie, die de ware verne- dering mist, omdat zij de zonde niet als zonde kennen doet. Oprechte kennis der zonde is onmisbaar om als schuldenaar tot God de toe- vlucht te nemen.

Dat gold Israël als volk. Dat geldt ook ons diep gezonken land, dat meer en meer dreigt te vallen in de hand van Rome en revolutie. De oude vijanden zullen weer overheersen en doen reeds zeer hun drukkende kracht gevoelen. En dat in een land dat God eenmaal vrijmaakte door Zijn grote wonderen. Dat land weigerde de enige, ware God langer te dienen en boog zich voor de goden van deze lichtzinnige tijd. Geen christendom van ‘elk wat wils’ vermocht het volk te stuiten in de vaart ten verderve. Geen bondgenootschap met Rome kon wapenen leveren in de bange strijd. Integendeel, de coalitie werd een ramp. Zij ontzenuwde het gere- formeerde volksdeel.

wordt vervolgd

Uit: MEER DAN OVERWINNAARS ds. G.H. Kersten (uitg. De Banier, 1953)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen