Zijn de bijlslagen Bijbels?

Het is goed om onszelf die vraag te stellen. Allerlei bevindingen die niet Bijbels onderbouwd kunnen worden, moeten we terzijde schui- ven. Zeker mogen we kritisch vragen: ‘Is dit wel naar de Schrift?’ Zo’n vraag moet kunnen lijden.

In de eerste plaats valt het op dat er bij iedere bijlslag door Boston naar Bijbeltek- sten wordt verwezen, of dat de teksten letterlijk worden geciteerd. Naast de praktische voorbeelden wordt het geheel onderbouwd met Bijbelse voorbeelden. Het is inderdaad wel waar dat men in de Bijbel geen Schriftgedeelte vindt waar de bijlslagen op rij behandeld worden zoals Boston dat hier doet. Zo is de Bijbel ook niet bedoeld. We vinden ook nergens de teksten over de verkiezing, over geloof, over het verbond, op rij behandeld. Maar dat wil nog niet zeggen dat de leer daarom niet Bijbels is.

Wie het dogma scherp wil krijgen, zal een overzicht moeten hebben van het geheel van de Bijbel met betrekking tot het onderwerp. Het grote geheel maakt ons duidelijk wat we onder het dogma moeten verstaan. Wie de bevinding scherp wil hebben, zal dus een overzicht moeten hebben van het geheel van de Heilige Schrift. Het grote geheel maakt duidelijk hoe de Heere werkt. De ene geschiedenis vult de andere aan. In de geschiedenis van de Kananese vrouw wordt weer een ander aspect belicht dan in de geschiedenis van de Samaritaanse vrouw. Maar beide geschiedenissen leren ons wat nodig is.

Nuttig tot lering

Wie een tekst uit de Bijbel isoleert, komt tot een verkeerde zienswijze. Iedere ketter heeft zijn letter! Het is juist Bijbels om vast te houden aan: ‘Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onder- wijzing die in de rechtvaardigheid is; opdat de mens Gods volmaakt zij, tot alle goed werk volmaaktelijk toegerust’. Het valt op dat Boston in deze bijlslagen een aantal Bijbelse noties samenbrengt. Daardoor is het een Bijbels harmonieus geheel. Het gaat in de bijlslagen om het werk van de Heilige Geest. Boston begint de bijlsla- gen met: ‘Wanneer de Geest des Heeren in een persoon begint te werken om hem tot Christus te brengen, dan vindt Hij hem…’. Velen nemen bij de beschrijving van de bevinding een uitgangspunt in de mens zelf. Uit pragmatisme wordt het werk van de Geest ondergeschikt gemaakt aan de ervaring van de mens. Het is voluit Bijbels om het uitgangspunt van de zaligheid niet te leggen in de zondaar, maar in God Drie-enig. Dan komt men tot andere, Bij- belse gezichtspunten. Boston beschrijft hier niet wat ons welgevallig is, maar hoe Gods Geest werkt. En dat is vanuit de Bijbel te onderbouwen.

Functie van de wet

Het gaat in de bijlslagen namelijk over de functie van de wet. Boston schrijft: ‘De prediking van de wet is hoogstnoodzakelijk. Hij die wil enten, moet wel het snoei- mes gebruiken’.

Simpeler kan het toch niet gezegd worden? De ontdekkende functie van de wet is voluit Bijbels. Zo begint het Oude Testament. Het eerste ouderpaar, Adam en Eva, wordt door de Rechter ter verantwoording geroepen, eer er al over de moe- derbelofte gesproken wordt. Zo begint ook het Nieuwe Testament. Aan de komst van Christus is de wegbereider voorafge- gaan. Het werk van de wegbereider wordt door de evangelisten helder omschreven. Johannes predikte de wet. Dat is een duidelijke Bijbelse lijn, die we door heel de Schrift terugvinden. Als de mens niet sterft door de wet, dan blijft hij zichzelf handhaven, hoe vroom hij ook is. Dat ster- ven door de wet Bijbels is, zal iedereen toch moeten toegeven.

Het gaat in de bijlslagen uiteindelijk over de vereniging met Christus. Het is voluit Bijbels om te leren dat dit gebeurt in een weg van sterven. Het zijn Jezus’ eigen woorden: ‘Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal om Mijnent- wil, die zal hetzelve vinden’ (Matth. 16:25). Deze woorden spreekt Jezus tot Zijn discipelen. Zij hadden een zekere kennis van Christus. In ditzelfde hoofdstuk staat de belijdenis van Petrus beschreven en de daaropvolgende zaligspreking. Maar het stervensproces gaat door. Het is glashel- der dat dit sterven een proces is.

Ten slotte, het gaat in de bijlslagen over de weerstand van de zondaar. Hij geeft het maar niet op. Hij probeert door de werken zalig te worden. Hij wil in leven blijven. In de bovenstaande tekst, over ‘het verlie- zen van het leven’, lezen we ook niet ‘wie zijn leven verliezen wil’, maar ‘zo wie zijn leven verliezen zal’. Jezus zegt: ‘Gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven hebt’. We moeten wel heel ver van de Schrift ver- vreemd zijn om te denken dat de bijlslagen onbijbels zouden zijn.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen