(On)deugd in de gehandicaptenzorg

Op z’n kop

Ik doe de deur van Cornés kamer open. Zijn kamer is kaal. Er staat een bed, een zitzak en een vergrendelde kledingkast. Op de muur zijn een paar felgekleurde auto’s geschilderd. Menig stagiaire of nieuwe collega kijkt verbaasd als ze deze kamer voor het eerst zien. Waarom is het zo leeg en kaal; er hangt nog geen gordijn? Het is toch geen gevangenis? We leggen uit dat Corné niet met te veel spullen om kan gaan en hij beter functioneert als niks hem in de weg staat. Echt begrijpen doen ze het pas als ze met Corné gaan werken. Als ze net iets te dicht bij hem gaan zitten en hij gooit lachend je drinken om, of hij gooit in een onvoorzien moment de net opgevouwen was weer op zijn kop.

Schaterlach

Als ik Cornés kamer binnenkom, word ik verwelkomd door een schaterlach en een paar ondeugende ogen die mij uitdagend aankijken. Daar zit hij, voor zijn zitzak met zijn rollator op zijn kop gegooid voor zich en zijn schoenen uitgeschopt tegen zijn kledingkast. Hij vindt het prachtig en moet zelf het hardst lachen. Hij gaat nog harder lachen als ik hem (met een flinke dosis humor) vermaan om zijn gedrag. Want dit mag natuurlijk ‘echt niet’!

Liefde

Ik werk met veel plezier in de gehandicaptenzorg. Schrijven van zorgplannen, bijwonen van overleggen, het hoort erbij. Maar wat ik het liefste doe, is toch het zorgen voor de mensen. Even wat extra aandacht geven aan het uiterlijk of eten, een extra knuffel, een positief woord. Het zorgen voor mensen die niet voor zichzelf kunnen zorgen, dat vormt je als mens. Als jongere ligt de wereld aan je voeten. Welke keuzes moet ik maken in het leven? De cliënten die ik mag verzorgen, laten mij zien dat grootse zaken niet het belangrijkste zijn. De cliënten zijn onbevangen en veroordelen je niet op wie je bent. Het zet je aan het denken. Maken we ons, ook als jongeren, niet vaak te druk om zaken die niet écht van belang zijn? Wat ik enorm waardeer in deze zorg, is dat alle onrust in de zorg niet merkbaar is en het gaat waar het écht om gaat; het geven en ontvangen van liefde en het zorgen voor elkaar. Dat werk betaalt zich dubbel uit: naast de bankrekening, zoveel meer in het ontvangen van liefde. Dubbel zo mooi en waardevol!

Tevreden

Nadat ik Corné van de grond geholpen heb en hem verzorgd heb, gaan we samen een rondje rondom de woning wandelen. Na deze verfrissende wandeling neem ik hem met een tevreden blik mee naar de woonkamer. Het is tijd voor koffie. Nu maar hopen dat we samen koffie kunnen drinken zonder dat de koffie niet in een ogenblik van tafel verdwijnt...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen