Op bezoek in het land van Guido de Brès
Kortgeleden bezocht ik de SGP-fractie van het Europees Parlement in Brussel. In het land van Guido de Brès, die hier zijn Confessio Belgica schreef, onze Nederlandse Geloofsbelijdenis.
Het werd een lange reis per auto. De laatste drie km naar de parkeergarage duurden net zo lang als de hele rit van Sliedrecht naar Brussel zelf! Ik werd door Bert-Jan Ruissen en zijn mensen hartelijk ontvangen. Diezelfde dag was er een Europese onderwijsconferentie van christelijke schoolleiders uit heel Europa. Dit Brussels Beraad heeft als voorzitter Pieter Moens, de bestuurder van het VGS en vergadert ieder jaar in samenwerking met de SGP. Na het welkom van Bert-Jan Ruissen luisterden we naar interessante lezingen, bijvoorbeeld over christelijke waarden en normen in Europa.
Schrik
Er was ook veel uitwisseling tussen de ongeveer 27 deelnemers over de situatie van de christelijke scholen in hun landen. Daar schrik je van. Het blijkt dat er in heel Europa een antichristelijke wind waait. In Zweden, Engeland en Duitsland is het nog erger dan in ons land. De uitspraak van de Finse politica mw. Räsänen over homoseksualiteit “God heeft de zondaar lief, maar haat de zonde”, roept overal in Europa enorme weerstand op. Dat zou je in het openbaar niet meer mogen zeggen. Een Duitse schoolleider vertelde dat er in zijn land een poster verschenen was met een afbeelding van een moeder met een kind in haar armen. Het onderschrift vermeldde dat het beste voor dat kind was dat er hoogstens nog één kind in het gezin bij zou komen. Niet meer dan twee kinderen, want… dat is slecht voor het klimaat. Een mens stoot immers CO 2 uit. Het is bijna niet te geloven!
Moedgevend
Wat is het dan bemoedigend om te horen dat er in al die verschillende landen mensen zijn die vast blijven houden aan de onfeilbaarheid van Gods Woord en dit ook uit willen dragen in hun scholen. We hoorden ook politici die in bewogenheid ons vertelden dat iedereen God zou moeten dienen! Een parlementariër uit Kroatië, collega van Bert-Jan Ruissen in de Europese ECR-fractie, hield ons indringend voor dat we echte christenen dienen te zijn en geen cultuurchristenen. Die cultuurchristenen zijn er wel in het Europees Parlement maar er gaat heel weinig van uit. Een echte christen gelooft in de opstanding van Christus! Hij gelooft alles wat in de Bijbel staat.
Door zijn gedrag en woorden moet hij, bij alle tegenwind, toch proberen mensen tot God te brengen! Zijn diepe ernst maakte indruk op de aanwezigen.
Eenzame positie
Tussendoor leidde Bert-Jan me rond naar de fractiekamers en de immense vergaderzalen. Ik raakte onder de indruk van het werk dat Bert-Jan met zijn mensen hier mag verrichten: gedegen politiek handwerk over landbouw en visserij, aandacht vragen voor christenvervolging en opkomen voor Bijbelse waarden en normen. Het is een eenzame positie. Eenzaam, maar … niet alleen. De HEERE weet ervan. En Zijn naam betekent “Ik ben er(bij)”. Laten we veel bidden voor onze mensen op deze eenzame posten.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 mei 2022
De Banier | 32 Pagina's
