Roepstemmen

Toen migranten Europa bestormden, brak voor de Europese Unie ‘het uur U’ aan. De eerste vraag is dan: wat te doen? Moeten wij christelijke gastvrijheid betonen? Of moeten we juist onze Joods-Christelijke waarden verdedigen? Merkel zei het eerste, Orban het tweede. Wie had er nu gelijk? De Oost-Duitse domineesdochter of de man van de Reformatus-kerk?

Op een dieper vlak ligt de vraag: wat wil de HEERE zeggen? Dat is een achterliggende vraag die wij als Christenen stellen. Hoor de roepstem: Keer om, Europa! Paulus haalt in I Corinthe 14 vers 21 de profetie uit Jesaja 28 aan en zegt: In de wet staat geschreven: ‘Door mensen die een andere taal spreken en door andere lippen zal Ik spreken tot dit volk en ook dan zullen zij niet naar Mij luisteren, zegt de Heere’.

Sprake gods?

Wat een roepstem is, weten wij bij een sterfgeval: ‘De Heere heilige deze roepstem aan ons hart’. Kan ik zelf God ontmoeten? Maar breder, bij de Duitse inval in 1940 schreef ds. O. Noordmans: De Heere spreekt. En de Heiland Zelf zei: jullie voorspellen het weer, maar waarom duiden jullie deze tijd niet? (Lukas 12 vers 56) Maar, zegt u, God roept toch alleen door het Woord? Sola scriptura!

Mogen we wel bij het gebeuren beginnen? Begin je dan niet aan de verkeerde kant? Maar ja, de Heilige Schrift gaat niet direct over zaken als de Europese Unie (EU). En de wereld kent de Schrift helemaal niet meer. De EU spreekt in haar preambule wel van klassieke wortels (en religieuze), maar niet van Christelijke. Welnu, dan moet er een andere taal komen. Dat zegt I Corinthe 14 vers 21: Als jullie geen klare taal meer verstaan, moet Ik rare taal spreken. Nog concreter: als seculier D66 het ‘gratie Gods’ uit de aanhef van wetten wil schrappen als onbegrijpelijk, versta je dan wel… ‘sharia’! Als u de kerken sluit, moet Ik moskeeën zenden.

Tongentaal?

Maar is zo’n toepassing geen inlegkunde? Terug naar de tekst en de context. Het gaat in de Corinthe-brief inderdaad over iets anders: over tongentaal. Over wat Paulus daarvan vond. Wel, zegt hij, dat is en blijft een geestesgave en ik spreek die zelf, maar de gave der profetie gaat vóór alles. IJvert daar naar! Want profetie sticht de gemeente en dat doe ik liever. En dàn citeert Paulus de Schrift: In de wet staat geschreven: ‘Door mensen die een andere taal spreken en door andere lippen zal Ik spreken tot dit volk en ook dan zullen zij niet naar Mij luisteren, zegt de Heere’. Dus: als ze de taal van Kanaän niet meer verstaan, moet Ik andere taal spreken.

De heilige stad belegerd

Paulus citeert hier uit de wet, zo staat er. Welk Schriftwoord citeert hij dan? Terug naar het Oude Testament! Jesaja 28. Daar lezen we dat Jeruzalem wordt belegerd, maar de stad blijft feestvieren. Zelfs profeten en priesters bedrinken zich; zij waggelen en lallen. En ze zeggen van Jesaja: moet hij ons leren, die wettische man?! Gebod op gebod, regel op regel. En dan antwoord Jesaja fel (vers 12): Voorwaar … in een vreemde tongval zal tot dit volk spreken, Hij die gezegd heeft: Dit is de rust. Maar zij wilden niet horen. Daar waarschuwde Mozes al voor in Deuteronomium 28 vers 49! Moest Jesaja soms daaraan denken bij dat lallen? Als leidslieden lallen zal God volken zenden met onverstaanbare taal. Dan komen de Assyriërs; dan staat Sanherib voor de poort van Jeruzalem!

In griekenland?

Maar past dit oude profetenwoord over Jeruzalem wel in het Nieuwtestamentische Corinthe? De kerk is toch Israël niet?! Trouwens, in het Romeinse Rijk heerste vrede. Dat bij de Eufraat Parthen dreigden, merkten ze in Europa niet.

Maar Corinthe is een havenstad en daar komt men dus wel vreemde kooplui tegen; geen vijanden, maar toch onverstaanbaar. En de prostitutie tiert er zo, dat de apostel daar al de gemeente van Christus moet waarschuwen: uw lichaam een tempel (hoofdstuk 6). Hierna, in hoofdstuk 15, citeert Paulus weer spotters uit Jesaja 22 (vers 13): Laat ons eten en drinken, want morgen sterven wij. Dat is diezelfde ondergangsroes. In elk geval waagt de apostel het om Mozes en de Profeten van ver vóór Christus toe te passen op het hier en nu. Theologen noemen dat ‘re-contextualiseren’. Mag dat?

Urgent!

Mogen wij dat nu ook? Je mag een tekst toch nooit uit zijn verband rukken? Dat is riskant, ja, maar het mag en moet. IJvert naar de beste gaven, allermeest dat gij moogt profeteren, zegt Paulus in het begin al.

En hij eindigt ermee, dat twee of drie spreken en dat anderen oordelen. Anders dan de Schriftprofetie moet ‘gemeenteprofetie’ dus getoetst worden: is het in overeenstemming met de hele Schrift en in de Geest van Christus? Dan hoort u die roepstem toch ook? Vindt u het ook urgent om licht te krijgen over dit gebeuren? Uw Woord is een lamp voor mijn voet. Een tijdloze preek is een lamp zonder pad; een sociologische analyse is een pad zonder lamp. Wij hunkeren naar licht op ons pad.

Dreiging

Helpt het appèl? Het eindigt met: en ook alzo zullen zij Mij niet horen. Klare taal of rare taal, ze gaan gewoon door. Maar wacht eens even: in Romeinen 10 citeert Paulus Deuteronomium 32: Ik zal tot jaloersheid verwekken door wat geen volk is. En hoe past hij dat toe?

Romeinen 11: Door hun val is de zaligheid de heidenen geworden om … hen tot jaloersheid te verwekken. Of ik enigszins mijn vlees tot jaloersheid verwekken en enigen uit hen behouden zou. Mochten Europa en Israël elkaar zó nog eens vinden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen