De boer op met de veearts

„Heb jij geen partner?” De veehouder staart me enigszins verbouwereerd aan. „Dát had ik nu niet verwacht.” Er klinkt onverholen verbazing door in zijn stem. Ik schiet in de lach. Het is de laatste tijd een veelgestelde vraag. Niet dat de boeren dit onderwerp tijdens mijn eerste bedrijfsvisite meteen aansnijden, maar omdat ik inmiddels voor veel veehouders in de regio een vertrouwd gezicht ben, tonen ze nu ook belangstelling voor mijn privéleven.

„Da’s toch niks waard! Dan kom je alleen thuis en moet je dus ook nog koken als je laat klaar bent, zoals nu”, gaat de veehouder verder. Ik stel ’m gerust dat dat nu eenmaal hoort bij mijn wisselende diensten en dat ik het prima fiks als single, maar ik zie dat hij dit niet voor zoete koek slikt. En dat blijkt, want bij volgende bezoeken dropt hij zo nu en dan de naam van een vrijgezelle boer uit de omgeving, gevolgd door een: „Is hij niet iemand voor je?”

Mijn collega’s doen ook een duit in het zakje. Ze ondernemen diverse pogingen om me aan de man te brengen. Zo moet ik tijdens een open dag van de praktijk per se worden voorgesteld aan een vriend van een collega. En tijdens pauzes worden er heel wat namen van mogelijke kandidaten uitgewisseld. Ik laat de plagerijen over me heen komen. „Volgens mij maken wij ons er drukker om dan jijzelf”, concludeerden ze laatst terecht.

Op een dag vertel ik mijn collega’s dat ze hun zoektocht kunnen staken. Mijn vriend is dan wel geen boer van hun kandidatenlijstje, maar komt wel uit de buurt. „Gelukkig maar, want we willen je niet kwijt”, reageren ze enigszins opgelucht.

„En wat vindt hij van jouw vak?” wil een collega weten.

„Hij weet inmiddels hoe dynamisch het kan zijn”, grinnik ik. Een weekend wordt namelijk nogal eens ruw verstoord. Deze zaterdagmiddag bijvoorbeeld. Ik wil bijna gaan koken, als mijn telefoon gaat. Een spoedgeval, dus ik spring in mijn auto. Na de klus rijd ik tevreden naar huis. Daar staat het eten klaar. Ik heb de laatste hap nog niet doorgeslikt, of mijn telefoon rinkelt opnieuw. Een poosje later is ook die klus geklaard. Thuis is de afwas weggewerkt en pruttelt de koffie in de kan. Ik begrijp ineens wat de veehouder bedoelde. Zo thuiskomen is heel wat waard!

HENRIËTTE BRUGGINK

landbouwhuisdierenarts

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen