Met je neus in de taart

Papoea-nieuw-guinea

Levi van middendorp (9) vanuit papoea-nieuw-guinea:

De kinderen met wie ik hier speel, weten niet hoe oud ze zijn. Ze tellen hoe vaak ze kerstfeest hebben gevierd. Als ze willen weten hoe oud je bent, vragen ze: “Hamas Krismas?” Dat betekent: Hoeveel Kerstfeest? Ik denk niet dat ze hun verjaardag vieren, maar toen mijn vriend Greg een keer zei dat hij jarig was, maakten we een cake voor hem en gaven we hem cadeaus. Toen zei zijn vader wel honderd keer dank je wel.

Toen m’n broertje Fince jarig was, hadden we bijna geen cadeautjes voor hem. Toch kreeg hij een heel leuk cadeau: een kitten! Vorige maand werd ik 9. M’n vader en moeder zongen voor mij en toen moest ik cadeautjes zoeken, ze waren overal verstopt. Mijn moeder had ze heel lang geleden al gekocht en ze waren met de container met onze spullen naar Papoea-Nieuw-Guinea gekomen. We hadden donuts en op mijn donut stonden negen kaarsjes.”

Ecuador

Amélie (6) en daniel (7) baan vanuit ecuador:

Amélie: Ik ben naar het feestje geweest van een meisje dat Samantha heet. Er was een clown die spelletjes met ons deed. Er werd een piñata kapot gemaakt waar allemaal snoep uit kwam en kleine speeltjes. Er werden chips, stukjes worst en kaas rondgedeeld. De hele klas was uitgenodigd, maar er waren ongeveer tien kinderen met hun ouders, want hier gaan die mee naar het feestje. Er stond een bak waar de cadeautjes in werden gedaan. We konden niet zien wat Samantha kreeg, want uitpakken doe je niet op het feestje waar iedereen bij is. Aan het eind moest Samantha met haar neus in de taart. Toen ik zelf jarig was, mocht ook met m’n neus in de taart.” Daniel: Toen ik een feestje gaf, kwamen er drie vriendjes uit mijn klas en drie jongens uit Amerika. We deden Neder HE landse spelletjes, zoals koekhappen met een blinddoek. Dat hadden ze nog nooit gezien.”

Roemenië

Cornelie (11), Jonathan (9) En rozemarijn (6) Marchal woonden drie jaar in roemenië. Ze zaten op een internationale school met kinderen uit de hele wereld en hadden soms elk weekend wel een verjaardagsfeestje, vertellen ze. Meestal werd de hele klas uitgenodigd. Er kwamen niet alleen Roemeense kinderen, maar ook kinderen uit Amerika, Italië, Venezuela, China, Israël, Turkije en veel andere landen

Roemeen De feestjes bij de nooit se kinderen waren gingen bij hen thuis. We n altijd ergens naartoe om bijvoorbeeld te klimmen, laser tag of bowling te spelen.

Of anders huurden de papa’s en mama’s van Roemeense kinderen gooche-laars, schminckers of entertainers in die spelletjes met ons deden. Er was altijd eten genoeg van een ingehuurde catering, meestal pizza, patat, taart en ander ongezond eten. Cornelie: Ik kreeg soms het gevoel dat het “hoe meer hoe beter” was.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen