Kerstfeest - Christusfeest

Het ligt weer enkele dagen achter ons, Kerst. We gedachten opnieuw de komst van de Zone Gods in het menselijke vlees. Geliefde lezer(es), willen we dit heerlijke heilsfeit écht kunnen vieren, dan zullen we het Kerstfeest op een geestelijke wijze beleefd moeten hebben. Zo was het met Simeon. Hij kwam door de Geest in de tempel. En wat heeft hij toen gezien? Toen heeft de Heilige Geest hem álles laten zien. Simeon zegt daarvan in zijn lofzang: ‘Want mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien’.

Nee, met dit zien was het niet begonnen. Simeon heeft eerst wat anders moeten inzien. Namelijk dat hij buiten de zaligheid stond. Dat hij een verloren mens was die voor God niet kon bestaan. Hij was een rampzalige geworden in zichzelf door ontdekkende genade. Maar in die nood was de Heere overgekomen. En nu had Hij hem een belofte geschonken.

Simeon zou namelijk de dood niet zien voordat hij de Christus des Heeren zou zien. En die belofte was nu vervuld. In zijn verwachting van de vertroosting Israëls was hij niet beschaamd uitgekomen. Hoe heerlijk had de Heere in de tempel Zijn Woord waar gemaakt: ‘Uw ogen zullen de Koning zien in Zijn schoonheid’. De oude Simeon kan nu sterven.

Maar tegelijk wil hij sterven. Want eigenlijk begint Zijn lofzang zo: ‘Laat nu Heere, uw dienstknecht gaan in vrede naar Uw Woord’. Het is een gebed om heen te mogen gaan…

Wat is dat een wonder. Immers, wie huivert er niet als de indringende boodschap komt: ‘Bereid uw huis, want gij zult sterven en niet leven’? Een mens van nature kan niet sterven. Hij wil het evenmin. Maar hier zien we dat wanneer onze ogen de Koning hebben gezien, we dan ook de dood onder ogen kunnen zien. Met het zielsoog gericht op de Koning der koningen kan zelfs de koning van de verschrikking worden uitgedaagd. Hoor maar: ‘Dood, waar is uw prikkel?’

Iets wat je vaak gebruikt, raakt versleten. Zo kan het ook gaan met woorden. Als ze veelvuldig worden gebruikt, raken ze uitgesleten. Ook het woord zaligheid ontkomt daar niet aan. Wat klinkt het veel in de kerk. Maar ook, wat maakt de wereld er een misbruik van. Dit diepe woord wordt daardoor al meer afgevlakt. Weet ú nog wat zaligheid inhoudt?

Dat het gaat om de door God gegeven verlossing? Dat het de reddingsboei is voor de drenkeling die elk ogenblik voorgoed kan wegzinken in de golven? Simeon wist daarvan. Hij zingt vanuit de beleving, door de Heilige Geest: ‘Want mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien’. Voor dat woord zaligheid mogen we evengoed schrijven: Zaligmaker. Heel treffend zien we dat bij Luther. In zijn Bijbelvertaling schrijft hij: ‘Want mijn ogen hebben Uw Zaligmaker gezien’. Die twee vallen in Christus Jezus samen: de zaligheid en de Zaligmaker. Immers buiten deze Zaligmaker is er geen leven en ook geen zaligheid. Jaren later zullen de apostelen het zeggen, als ze staan voor de hoge raad: ‘De zaligheid is in geen Ander; want er is ook onder den hemel geen andere Naam, die onder de mensen gegeven is, door welken wij moeten zalig worden’.

Wat heerlijk, dat het gaat om een door God gegeven Zaligmaker. Wij hebben het vaak over ónze zaligheid. En dat is goed. Want daar kun je nooit genoeg mee bezig zijn. Het is nodig dat we onszelf werkelijk krijgen af te vragen: ‘Mijn ziele, doorziet gij uw lot? Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?’ Wat dat betreft zou onze zaligheid ons veel meer ter harte moeten gaan. Want we maken ons overal druk over. Maar wie bekommert zich over dit ene nodige?

Toch gaat het niet om ons. Het gaat om de Heere. Dat zien we bij de oude Simeon zo duidelijk naar voren komen. Terwijl hij het Kindeke Jezus in zijn armen heeft, blijft hij bij dat Kindeke niet stilstaan. Door genade ziet hij omhoog en richt hij zich tot de God en Vader van Christus, Die de Gever is van deze Zaligmaker. Hij zingt: Het is, o God, UW Zaligmaker. Hij is ván U en Hij komt dóór U. Daar is niets van mijzelf bij.

Op de vraag uit de Catechismus wat we dan voor een Middelaar en Verlosser moeten zoeken, moeten wij ziende op onszelf het antwoord schuldig blijven. O zeker, een ontwaakte zondaar gaat overal zijn zaligheid in zoeken. In zijn werkzaamheden, zijn goede gestalten, zijn tranen. Maar die kunnen zijn zaligmaker niet zijn. Om nu overal de grond uit te verliezen en als een arme verloren zondaar behouden te worden door Hem, Die gekomen is om verloren zondaren zalig te maken, dat leert de Heere Zijn kinderen. Dan word je vol van Hém. Omdat de zaligheid alleen in de Persoon van de Middelaar ligt. Dan is je tong te kort om de heerlijkheid van Christus te bezingen. En in Hem de lof des Vaders.

Want voor deze enige en volkomen Zaligmaker heeft God de Vader willen zorgdragen. Toen Hij zag dat er niemand was, toen heeft Zijn arm heil beschikt (naar Jes. 63:5). Is het voor u wel eens een wonder geworden dat God de Vader Zelf voor een Zaligmaker heeft gezorgd? En wat voor Eén! Dan ga je zingen van de Vader én de Zoon dóór de Heilige Geest. ‘Die God is onze zaligheid. Die God is ons een God van volkomen zaligheid.’

Geliefde lezer(es), het is niet genoeg dat we wel eens van die Zaligmaker gehoord hebben. Want met horen alleen zijn we nog niet gered. Het stelt ons echter wel verantwoordelijk. Want in het horen van het Evangelie worden ons de zaligheid en de Zaligmaker aangeboden. ‘En hoe zullen wij dan ontvlieden, indien wij op zo’n grote zaligheid geen acht geven?’ Kijk nog even mee naar Simeon. Hij kan het met een Zaligmaker van Wie hij gehoord heeft niet doen. Hij is ook niet gered met een aangeboden Zaligmaker. En zelfs niet met een beloofde Zaligmaker. Nee, hij moet de Zaligmaker Zelf gezien hebben. En dat is nu gebeurd; in de tempel, door de genade van de Heilige Geest. Hij heeft Hem met eigen ogen mogen aanschouwen. Zodat hij in dat Kind heeft gezien de Eniggeborene van de Vader, vol van genade en waarheid. ‘Mijn ogen hebben Uw Zaligheid gezien.’ Iemand vraagt: Kan dat ook voor mij? Luister, bij de mensen is dat onmogelijk. Maar alle dingen zijn mogelijk bij God. Hij opent blinde zielsogen. Zodat u de grote tegenstelling die er in de tekst staat, gaat zien: mijn ogen en Uw zaligheid. Want met die ogen hebben wij gezondigd. We hebben ons alleen maar verkeken op de dingen van dit leven. We staarden ons blind op wat geen waarde heeft. En daarom zou het naar recht zijn, dat we niets anders zouden zien dan de eeuwige rampzaligheid. Voordat u Christus vóór ogen krijgt, krijgt u dat ónder ogen te zien. Zo wordt het wonder ook werkelijk een wonder!

Uw zaligheid. De van God gegeven Zaligmaker wordt ons in de bediening van de verzoening voor de ogen geschilderd. Hij is de schoonste van alle mensenkinderen. Niets haalt het bij Hem. Wie kan Hem evenaren? De roep gaat daarom uit, hartelijk, ernstig, welmenend: Zie, het Lam. Zie op deze Zaligmaker. Allen wie met geschonken geloofsogen zo mochten zien op Hem, ja op Hem alleen, die zullen het ervaren: De duivel is weg, de zonde is weg en de dood is weg. Dan zien uw ogen niemand anders dan Jezus alleen. En in dat kijken, gaan we ook steeds meer op Hem lijken. Dan worden we naar Zijn Beeld vernieuwd. Om Hem straks tot in eeuwigheid te mogen zien, zoals Hij is. Dat is de volkomen zaligheid!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen