Alles wordt lichter

Het is tijdens zo'n nacht op het werk dat ze hardop uitspreekt wat ze nooit had willen zeggen: “Ik heb een kind.” Als Lehla vraagt waarom het kind niet bij Ylva woont zegt deze: “Het is voorbij, hij is bij zijn vader veel beter af.”

De nachtelijke bekentenis aan Lehla vormt voor Ylva het begin van een zoektocht naar het verleden. Tijdens haar vrije dagen onderneemt ze een zware wandeltocht door de ruige Noorse bergen. Op zoek naar de confrontatie met zichzelf en de omstandigheden die haar brachten waar ze nu is. Afwisselend komt de geschiedenis van Ylva tot leven vanuit de start van het verhaal in 2012 tot tien jaar later als ze op trektocht gaat door de bergen.

In 2012 verliest ze als eentwintigjarige haar moeder met wie ze een nauwe band heeft. Haar vader heeft Ylva nooit gekend, hij is volledig buiten beeld. Ylva voelt zich na de dood van haar moeder intens eenzaam, angstig en onrustig. Ze verkoopt het huis waar ze met haar moeder samenwoonde en besluit op reis te gaan. Een vastomlijnd plan heeft ze niet. Op de bonnefooi pakt ze de bus en strandt bij een boerderij. Daar woont Jacob. De stille veertiger woont sinds het overlijden van zijn ouders alleen op de afgelegen hoeve. Jacob neemt Ylva in huis en samen werken ze op de boerderij. Na verloop van tijd krijgen ze een zoon, Magnus.

Het jongetje huilt veel en is steeds langere periodes ontroostbaar. De geraadpleegde kinderarts in het ziekenhuis verklaart Magnus kerngezond en stuurt de ouders met wat goedbedoelde adviezen naar huis.

Verlatenheid of verbinding

Jacob kan het huilen niet aanhoren en laat Ylva steeds langer alleen met Magnus. Beiden hullen zich in stilzwijgen en kunnen zich niet uiten over wat het voortdurende huilen van Magnus met hen doet. In de loop van het verhaal wordt uiteindelijk duidelijk welke ingrijpende gebeurtenis zich afspeelt op de afgelegen boerderij.

Terug in 2022 kijkt Ylva tijdens haar wandeltocht terug op de afgelopen tien jaar. Ze heeft onderweg een trouwe metgezel – een jongetje dat niet van haar zijde wijkt. Wie hij is en waarom hij meeloopt met Ylva wordt langzaam duidelijk.

Tijdens de ontberingen van de zware bergtocht doet Ylva een ontdekking. Ze zegt tegen een een passant: “We willen altijd ergens anders zijn dan waar we zijn.” Het typeert het leven van Ylva: op de vlucht voor het heden en het verleden. Deze uitspraak laat ook iets zien van de groei die ze op weg naar haar eindbestemming ondergaat.

Het verhaal van Ylva is ontroerend en confronterend. Welke schuld dragen we met ons mee? Wat maakt ons eenzaam? Waar of met wie (Wie?) zoeken we verbinding?

‘Alles wordt lichter’ is een boek dat je ademloos uitleest en soms even weg moet leggen door de tastbaarheid van de verlatenheid die Ylva ervaart. Een bijzondere rol in dit verhaal is weggelegd voor de adembenemende natuur van Noorwegen.

Een glimp van hoop trekt uiteindelijk voorzichtig zijn spoor en doet vermoeden dat Ylva iets van haar last kan afleggen. “Je kunt je pas verbinden met anderen als je verbonden bent met jezelf, je kunt je pas verbinden als je alles kunt zeggen, ook al schaam je je kapot, ook al vergeef je jezelf nooit.”

Janke Reitsma (1988) is gedragswetenschapper en schrijver. In 2021 debuteerde ze met de roman ‘Niets ontgaat ons’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen