De dochter van de horlogemaker
Voor u gelezen
“Ze was gevangen geweest, maar de Heer had haar vrij gekregen. Vanaf dat moment – als Saulus van Tarsus na zijn bekering – had ze een missie. Ravensbrück was voor haar de weg naar Damascus.”
Corrie ten Boom heeft in de jaren na de Tweede Wereldoorlog tienduizenden mensen over de hele wereld het Evangelie gebracht. Corrie was de dochter van Casper ten Boom, een diepgelovige horlogemaker uit Haarlem met een grote betrokkenheid met het joodse volk.
Als in 1937 het honderdjarige bestaan van de horlogemakerij wordt gevierd, is er nóg een heugelijk feit: Corrie heeft als eerste Nederlandse vrouw haar opleiding in Zwitserland tot horlogemaker met succes afgerond. Met z’n drieën -vader, Corrie en haar zus Betsie- leidt de familie een dienend bestaan. Ze hebben een warm hart voor iedereen die hulp nodig heeft.
Als de oorlog uitbreekt, raakt Corrie betrokken bij het verzet. Samen met haar vader en Betsie biedt de familie Ten Boom een schuilplaats aan tientallen (Joodse) onderduikers. De onderduikers hebben in Corrie's slaapkamer een verstopplaats in een dubbele muur – de Engelenbak genoemd. Via een ingenieus alarmsysteem worden ze gewaarschuwd bij onraad. Dit gaat lang goed. Het is in de Béjé -zoals het huis met winkel aan de Barteljorisstraat in Haarlem liefkozend wordt genoemd- een komen en gaan van onderduikers. Tot er verraad in het spel blijkt. Corrie, Betsie en vader Casper worden gevangen genomen.
Vader Casper sterft in een Nederlandse gevangenis. De zussen gaan op transport naar concentratiekamp Ravensbrück. Betsie overlijdt hier onder erbarmelijke omstandigheden.
Door een -naar later bleek- administratieve fout kwam Corrie op vrije voeten. Een week later werden al haar leeftijdsgenoten -de vrouwen uit het kamp van vijftig jaar en ouder- vergast.
Deze nieuwe biografie over het leven en werk van Corrie ten Boom brengt aan de hand van dagboekfragmenten, brieven en foto’s het leven van de verzetsstrijdster en dat van haar familie op een gedetailleerde manier voor het voetlicht. Interessant aspect is dat Loftis bij zijn research voor deze biografie onder meer gebruik maakt van dagboekfragmenten van de eerste vaste onderduiker in de Béjé. Hij schreef in 1993 ‘Terug naar de schuilplaats’. Ook verdiepte de auteur zich in belangrijke data en details uit het boek van Corrie’s neef Peter van Woerden ‘The Secret Place’ (1954).
Na duisternis, licht
De schrijver weet deze biografie in een grotere historische context te plaatsen. Zo komen belangrijke (hoofdrol)spelers uit de Tweede Wereldoorlog voor het voetlicht en wordt de opkomst van het antisemitisme in Duitsland geschetst.
Toen Loftis op het spoor van ‘De Schuilplaats’ -het bekendste boek van Corrie- werd gezet, liet deze geschiedenis hem niet meer los. De ontdekking dat Corrie's volledige verzameling brieven, foto’s, paspoorten, plakboeken, notities en evangelische publicaties zijn opgenomen in de de Buswell Library Archives and Special Collections was daarbij van groot belang. Dit archief vormt een onderdeel van de Billy Graham Center Archives.
Voor ‘De dochter van de horlogemaker’ koos Loftis Nederland, haar verzetsbeweging(en) en de samenwerking met onder meer de Britse inlichtingendienst (SEO) als perspectief. In eerdere non-fictie richtte de auteur zich op een aantal westerse geallieerde inlichtingen- en spionagediensten en hun samenwerking met landelijke verzetsbewegingen.
Het boek biedt veel gedocumenteerde informatie en is tegelijk een liefdevol portret van de gedreven evangeliste. De ruime hoeveelheid (vaak onbekende) foto’s van de onderduikers en het dagelijks leven in de Béjé versterken het portret van een bewogen vrouw en haar al even liefdevolle familie.
Loftis raakte schrijvenderwijs diep onder de indruk van het werk en de boodschap van hoop en licht die Corrrie in meer dan zestig landen verkondigde.
Drie herstelcentra richtte Corrie op na de oorlog: twee in Nederland en één in een voormalig concentratiekamp. Vergeving, hoop, licht en herstel door het volbrachte werk van Christus was de kern van haar werk. Loftis schrijft in het nawoord: “Je zou Corries oorlogservaringen en haar jaren daarna als evangelist kunnen samenvatten met het motto van de hervorming: Post tenebras lux. Na duisternis, licht.”
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 mei 2024
Eilanden-Nieuws | 20 Pagina's
