�Als je oog hebt voor je omgeving is er genoeg te doen!�

Het is al jaren vaste prik voor Elly Euser: op zaterdagmiddag trekt ze met een volgeladen auto richting Europoort. Als het te pas komt rijdt ze vooraf nog even langs een rommelmarkt, op zoek naar klapstoelen, kleding, tafeltjes of kinderwagens. Elly lacht: “Mijn auto zit vaak zo vol dat het een drama is als er mensen mee moeten rijden.”

Naast de nodige etenswaren heeft ze altijd een ruime voorraad christelijke lectuur in haar auto. “Pas stapte er een chauffeur op me af en vroeg om een Oekraïense Bijbel.”

De inwoonster van Goedereede is een bezige bij. Altijd al geweest. En ze houdt van mensen. Ze was actief in de pleegzorg en had onder meer werknemers van de marine in de kost, daarnaast runde ze een bed en breakfast. Eind jaren tachtig kwam ze in aanraking met asielzoekers in haar voormalige woonplaats Ouddorp. Ze hoorde in die tijd dat er in Ouddorp werd gesproken over ‘bruine mensen in het dorp die vuilniszakken leeghaalden’. Elly verzamelde hulpgoederen en bracht ze bij het pension waar de asielzoekers verbleven. In het pension hing ze een landkaart aan de muur om aan de gasten te laten zien waar ze terecht waren gekomen en ze zorgde voor afleiding in de vorm van een partijtje schaak of een bezoek aan een zangavond.

Een paar jongelui hielpen haar in die tijd. “Het was mijn eerste ervaring met buitenlandse mensen. Ik hoorde duidelijk hun nood, want als je zelf op vakantie bent in het buitenland hoef je geen vuilniszakken open te maken om iets van je gading te vinden.”

Met handen en voeten

De communicatie verliep in het Engels en waar dat niet lukte met handen en voeten. Elly kreeg lectuur om uit te delen aan de pensiongasten en onderling vertaalden de aanwezigen ook het nodige voor elkaar. “Als je elkaar echt niet begrijpt kun je altijd nog gebruik maken van tekeningen”, weet ze uit ervaring.

Overigens is ze ervan overtuigd dat je niet ver weg hoeft te gaan om iets voor iemand anders te kunnen doen. “Als je oog hebt voor je omgeving is er in je eigen buurt genoeg te doen. “ Ze doet wat haar hand vindt om te doen in haar directe leefomgeving en zo’n tien jaar geleden kwam daar het werk onder buitenlandse vrachtwagenchauffeurs bij.

Kransen en kalenders

Op een dag hoorde ze van haar dochter, zij werkte destijds op de Maasvlakte, dat er bij een fabriek in Europoort al dagen een buitenlandse chauffeur in zijn eentje stond te wachten op een nieuwe lading. Elly bracht de chauffeur verse melk, brood, fruit en Russische lectuur. De man was geraakt door dit gebaar. “Hij werd emotioneel door het feit dat er iemand belangstelling voor hem had.”

Ze legde het voorval voor aan haar broer die werkzaam is in de transportwereld. “Hij vertelde mij dat ik maar eens naar de Waalhaven moest gaan, daar bivakkeerden zo’n 200 buitenlandse chauffeurs op een parkeerterrein.” Inmiddels is de situatie daar overigens flink gewijzigd, weet ze. “Je moet nu betalen om daar te mogen staan.” Het aantal chauffeurs op deze parkeerplaats is daardoor sterk verminderd. De chauffeurs moeten het stageld zelf betalen en dat houdt in de praktijk in dat ze andere parkeerplaatsen opzoeken of gaan zwerven. Elly zoekt ‘haar chauffeurs’ als het moet overal op. “Soms staan ze bijvoorbeeld bij McDonalds in Spijkenisse of bij tankstations.”

Ook tijdens de afgelopen eerste kerstdag was ze samen met iemand uit haar kerkelijke gemeente te vinden tussen de chauffeurs. “We zijn de hele middag in touw geweest. Het was erg druk, dus behalve een plakje cake, gekregen van een Roemeen, en een meegenomen banaan schoot er niet veel tijd over om te eten.”

Voor ze vertrok, was ze langs de bakkers in Ouddorp geweest. Ze kreeg van alles mee om uit te delen: oliebollen, kerstkransen en kerststollen. Van de Hersteld Hervormde Gemeente en de Gereformeerde Bijbelstichting kreeg ze kalenders en evangelisatielectuur mee om uit de delen. Alles propte Elly in haar auto: “Mijn auto was afgeladen”.

Sommige chauffeurs zijn maanden van huis. Anderen nemen hun gezin mee op reis. In december ontmoette ze twee Spaanse chauffeursechtparen. Ze hadden twee kleine kinderen bij zich. “Gelukkig had ik die dag ook een zak knuffels bij me”, glimlacht Elly. Door haar jarenlange contacten met

Door haar jarenlange contacten met de chauffeurs weet ze veel over hun leven te vertellen. De chauffeurs komen uit alle windstreken. Ze ontmoette onder meer Iraanse, Poolse, Tjechische, Griekse, Slowaakse, Roemeense, Marokkaanse, Wit- Russische en Moldavische chauffeurs. “Tijdens de rusttijden leven ze veelal buiten. Op de parkeerplaats koken ze hun potje en praten ze wat met elkaar.” Ze constateert veel eenzaamheid onder de chauffeurs. “Ze voelen zich vaak erg eenzaam; je moet je voorstellen, ze zijn duizenden kilometers van huis en zien hun familie vaak maandenlang niet.”

‘Rote Kreuz Hilfe’

De chauffeurs verdienen veelal, zeker voor de begrippen in hun thuisland, een goede boterham. “Maar in de meeste gevallen sturen ze een groot deel van hun salaris naar de familie en houden zelf maar een heel klein deel om van te leven.” Ongeveer een jaar geleden maakte Elly kennis met een 22-jarige chauffeur uit Roemenië. “Van zijn salaris kunnen zijn zus van 15 en zijn broer van 16 jaar naar school.” De jonge chauffeur maakte al vroeg kennis met de strijd om het bestaan. “Op zijn zestiende ging hij al met de bus naar Italië om te werken”. Af en toe logeert de jonge christen chauffeur een weekend in het huis van Elly. Zo kan hij op zondag even bijtanken en regelmatig komen ook zijn vrienden mee. Hij vertelde Elly nooit vergeten te zijn hoe ze hem ooit de weg wees naar een grote parkeerplaats en hem voor een week te eten gaf. Ze vindt het op haar beurt bijzonder om te zien hoe deze jonge chauffeurs hun geloof beleven. “Ze dragen hun geloof uit in hun omgeving.” De Goereese heeft regelmatig contact met de ouders van de Roemeense chauffeur. “Kijk dit cadeautje gaven zijn ouders mee.” Ze wijst op een aantal glazen potten met kleurige, ingemaakte groenten. Elly draagt nog een andere mooie herinnering mee aan een Russische chauffeur. “Hij kwam naar me toe en vroeg: ‘Mag ik zomaar bidden tot God?’ Dat vond ik bijzonder, zo’n vraag.” Iets verder van huis, in het Achterhoekse Hummelo, kon Stichting Ontmoeting de afgelopen jaren ook rekenen op haar hulp. Ze werkte een aantal perioden als gastvrouw bij een time-out voorziening voor daken thuislozen. Haar 90-jarige moeder ging gezellig mee. “Mijn moeder nam haar breipennen mee.” Elly maakte fietstochtjes met de bewoners, kluste in huis en assisteerde bij tal van andere praktische zaken.

Ze deed en doet haar werk voor anderen met veel plezier. “Er zijn zoveel leuke dingen om te doen!” In dit kader memoreert ze ook haar reizen naar de Oekraïne en Roemenië; ze was jarenlang reisleidster voor de HOE, de Stichting Hulp Oost-Europa. Met de deelnemers aan de reis bezocht ze kinder- en bejaardentehuizen om er vervolgens hulp te bieden. “We reisden met busjes en het was een prachtige tijd.” Nog steeds heeft Elly veel contacten in de voormalige Oostbloklanden. Samen met een vriendin reisde ze soms op de bonnefooi naar Roemenië of naar de Oekraïne. “We spraken van tevoren nooit iets af want we waren altijd wel ergens welkom om te overnachten.” De auto van de dames was een keer zo tjokvol gepropt met hulpgoederen dat er onderweg een chauffeur naar hen toe kwam en vroeg of ze soms van de ‘Rote Kreuz Hilfe’ waren. Elly lacht: “We hebben hem maar verteld dat het ‘nur Hobby’ was.”

Raam zemen

Ze kan zich een leven zonder vrijwilligerswerk niet voorstellen. “Het gevoel dat je iets doorgeeft, dat je contact hebt met een medemens, dat vind ik mooi.” Ze zou iedereen willen aanraden vrijwilliger te worden. “Dat hoef je niet zo extreem te doen als ik hoor, het kan ook gewoon door een raam te zemen voor je buurvrouw.” Haar diepste drijfveer wordt gevormd door de overtuiging dat ze aan anderen wil doorgeven wat voor haarzelf het belangrijkste werd in het leven. “Het enige Nodige, dát is belangrijk! Dat wil ik ook aan anderen vertellen en doorgeven.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen