�Er is geen oplossing meer hetzelfde�

Kanteling

De eerste spreker is mevrouw Heindijk, beleidsmedewerker van de gemeente. In haar presentatie vertelt ze de achtergrond van de nieuwe wet en geeft toelichting op de stand van zaken binnen de gemeente. Belangrijk punt is dat de Wmo een kaderwet is, de regering stelt de doelen vast maar de gemeente moet de wet zelf invullen. De kern van het betoog is de kanteling. Dat wil zeggen dat de relatie tussen de burger en de gemeente wederkerig wordt. Burgers moeten terug naar de zelfredzaamheid en eerst in de eigen omgeving op zoek naar oplossingen. Pas als familie, buren en kennissen niet kunnen helpen gaat de gemeente aan de slag. Heindijk zegt er zelf over: “Het was lastig voor de gemeente, heel lastig. Hoe moeten we hier mee omgaan?”

Ze schetst het toekomstperspectief: “De kanteling is een leerproces voor alle partijen. Daar gaat misschien wel een generatie overheen.” Ze benadrukt dat ondersteuning een recht is geworden in plaats van een middel. Ze legt dit uit met een praktijkvoorbeeld over scootmobielen. Tot voor kort kon iedere bewoner die niet meer uit de voeten kon een scootmobiel aanvragen bij de gemeente. Burgers verwachtten bij wijze van spreken dat ze direct een scootmobiel meekregen als ze die aanvroegen in het gemeentehuis. De gemeente denkt nu na over een poule met scootmobielen. Waarbij mensen die incidenteel een scootmobiel nodig hebben er één gebruiken uit een algemene poule van de gemeente.

Oormerk

Een oudere man maakt gebruik van de vragenronde om zijn stem te laten horen. Hij is boos over het feit dat de ouderen die het land opgebouwd hebben nu worden gepakt. Hij zegt: “Mensen die het nodig hebben, krijgen het straks niet meer.” Een lid van de Wmoraad vraagt of klopt dat het geld van het rijk niet geoormerkt is en door de gemeente dus ook voor andere doeleinden bestemd kan worden. Dat is inderdaad het geval, het geld voor de Wmo kan door de gemeenteraad voor andere doeleinden worden uitgegeven. Theoretisch kan een gat in de begroting worden opgelost door middel van de gelden voor de Wmo.

Positief

Annemiek Koremans vertelt over de Wmo vanuit het perspectief van de cliënt. Zelf is ze één van de laatste poliopatiënten en zit in een rolstoel. Ze is positief over de veranderingen die aanstaande zijn. “Zorgen voor, wordt zorgen dat mensen hun eigen kracht inzetten. We moeten niet meer naar elkaar wijzen maar samen oplossingen zoeken. Het is goed om de spiegel voor te houden en de vraag te beantwoorden: Wat kan ik zelf doen?” Ze benadrukt ook dat het voor veel mensen moeilijk is om hulp te vragen. Maar nadat ze het zelf had geleerd, ontdekte ze dat er veel mensen bereid zijn om hulp te bieden. Ze relativeert ook de onrust: “Wat we weten is dat we niks weten.” Inderdaad is het zo dat de regering nog druk bezig met het de uitwerking van de hoofdlijnen, pas als deze allemaal bekend zijn kan de gemeente de puzzel compleet maken. Volgens Annemiek wordt het in ieder geval een creatief proces, want de ondersteuning wordt maatwerk. “Er is geen oplossing meer hetzelfde.”

Als ervaringsdeskundige geeft ze drie tips voor het keukentafelgesprek. Dat is het gesprek waarin een consulent van de gemeente samen met de cliënt de zorgvraag vaststelt en er oplossingen worden gezocht. “De eerste tip is niet jij’en en jou’en maar dansen met elkaar, dat wil zeggen dat je positief het gesprek aangaat en er de wil moet zijn om samen het probleem op te lossen. De tweede tip is: Doe je niet beter voor dan je bent. De laatste tip is om altijd iemand mee te nemen, twee horen meer dan één.”

Vragen

In de pauze zeggen twee oudere dames tegen elkaar: “Ze weten het zelf ook nog niet.” En wordt er druk gepraat over het thema, veel vragen zijn nog onbeantwoord. Een lid van de Wmoadviesraad spreekt desgevraagd zijn zorgen uit, hij is bang dat er straks door de bezuinigingen mensen tussen wal en schip raken.

Na de pauze geeft een medewerker van de gemeente toelichting op het keukentafelgesprek en de procedure. Na de toelichting zijn er allerlei vragen vanuit de zaal. Een vrouw schetst het voorbeeld van iemand die een kennis bereid vindt om haar wekelijks naar de Bingo te rijden. Wat als de kennis op vakantie gaat of ziek wordt? Hierop zegt de spreker adrem: “Moet de gemeente dit oplossen?” Maar even later nuanceert hij dit antwoord en geeft hij aan dat de gemeente indien nodig snel kan reageren. Een aanwezige zegt hardop: “Ik zie er in de praktijk niks van terecht komen.”

Conclusie Het is zondermeer positief dat de

Het is zondermeer positief dat de gemeente en PGGO de handen ineenslaan om betrokkenen te informeren over Wmo. Het knelpunt is dat de wet nog niet volledig is uitgewerkt, daardoor kan op dit moment nog niemand het complete verhaal vertellen. Verder is het moeilijk om de ingewikkelde materie op een eenvoudige wijze uit te leggen. Het laatste woord over de nieuwe wet is nog lang niet gezegd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen