Het Zout Der Aarde

Om te begrijpen wat de Here Jezus met bovenstaand tekstwoord bedoelt, is het goed ons eerst af te vragen waarvoor zout zoal wordt gebruikt. Zout wordt in het bijzonder aan spijzen toegevoegd om de smaak te verbeteren. Zout maakt voedsel smakelijker. Zonder zout smaakt het eten flauw. Voorts dient zout als conserveringsmiddel. Vooral vroeger werd het daartoe veel gebruikt. Goed ingezouten vlees kon en kan heel lang bewaard blijven. Zout beschermt dus tegen bederf en verrotting. Zout is volgens Van Dale's Groot Woordenboek der Nederlandse taal ook "het zinnebeeld van de trouw". En wie in de Heilige Schrift nagaat waar het woord "zout" voorkomt, ontdekt dat oudtijds niet alleen de offers met zout moesten worden bestrooid of vermengd (vgl. Lev. 2 : 13), maar dat het zout ook een plaats had bij verbondssluitingen tussen de HERE God en Zijn volk Israël. Er is dan sprake van een "zoutverbond", dat wil zeggen: een duurzaam, bestendig verbond, dat niet verbroken zal worden (vgl. Num. 18 : 19). Als nu de Here Jezus spreekt over "het zout dat

Als nu de Here Jezus spreekt over "het zout dat zijn kracht verhest" moeten wij hierbij niet denken aan ons industrieel gewonnen en gezuiverd zout, maar aan het zout dat oudtijds gewonnen werd aan de oever van de Dode Zee. Het aldaar gevonden en verhandelde zout bevatte ook allerlei vreemde bestanddelen, zoals kalk en gips. Men moest oppassen dat dit zout zijn kracht niet verloor door de inwerking van vocht, waardoor het echte zout werd opgelost. Want men hield dan als restant een waardeloze, onsmakelijke en dus ook onbruikbare kalkachtige substantie over, die men maar liever zo gauw mogelijk weggooide.

Nu wordt al wat duidelijker wat de Here Jezus bedoelt, als Hij Zijn discipelen. Zijn volgelingen "het zout der aarde" noemt. In een wereld vol vuil, onreinheid, onheil en bederf vormen Jezus' discipelen een reinigend, heel makend en bederfwerend bestanddeel. Deze wereld, zoals alles daarin reilt en zeilt, is voor de HERE God smakeloos en ongenietbaar. De gehele wereld ligt in het boze (I Joh. 5 : 19). "Want omdat God wil dat de wereld door Zijn zout doorzouten worde, kan het niet anders, of alles wat met dit zout niet besprengd is, is smakeloos voor Hem, hoe aangenaam het de mensen ook wezen moge" (Joh. Calvijn). Maar van Jezus' discipelen, die trouw blijven aan Gods verbond, blijvend in de weg van Gods Woord, in de navolging van Jezus Christus, van hen gaat reinigende en bewarende kracht uit in deze smakeloze, goddeloze wereld, vol onheil en bederf. Want zoals het zout heel het eten doortrekt, enerzijds bederfwerend, anderzijds er een pittige smaak aan gevend, zó dient de invloed, de uitwerking en de doorwerking van Jezus' discipelen te zijn in deze wereld, in de samenleving der mensen. Uit heel hun levenshouding dient dat te blijken. "Gij zijt het zout der aarde".

Maar als wij deze woorden goed tot ons laten doordringen en op onszelf toepassen, dan slaat de schrik ons om het hart! Zijn wij als Gemeente, als vergadering van allen die bij de Here Jezus Christus behoren en als individuele christenen "het zout der aarde", zó krachtig en zuiver en bederfwerend? Want de Here Jezus spreekt in bovenstaand tekstwoord tevens een hard oordeel uit over zouteloos christendom. Is dat niet een vreselijke mogelijkheid, dat de uiterlijke vormen van het christendom (de ambten, kerkgang, doop en avondmaal, enz.) nog in stand gehouden worden, maar Gods Geest en kracht eraan ontbreken en er niets meer vanuit gaat? De zoutende werking, het levende geloof, door liefde werkende (Gal. 5 : 6) kan gaan ontbreken, zodat we te maken krijgen met de verkalkte resten van wat eens een levende Gemeente was. Wordt er ook in andere tekstwoorden niet ernstig gewaarschuwd tegen lauwheid, flauwheid en ontrouw? (vgl. Openb. 3:1, 16). En hoe zijn wijzelf in onze woorden en daden? Zijn vee) woorden die gebezigd worden, veel gesprekken die gevoerd worden, niet flauw en zouteloos? En zijn wij in onze daden niet ontrouw aan Gods Woord en wereldgelijkvormig? Kunnen wij dan van onszelf verklaren, dat wij "het zout der aarde" zijn? Voelen wij ons integendeel niet schuldig, omdat wij het veel te weinig of zelfs helemaal niet zijn? Hoe kan de Here Jezus dit toch zeggen: "Gij zijt het zout der aarde", terwijl Hij toch Zijn discipelen in hun zwakheid en onmacht kent?

Nu zouden we kunnen denken: de Here Jezus bedoelt natuurlijk "U moet het zout der aarde zijn! U moet uw best doen om het zout der aarde te worden] Toch is dit een misvatting. Indertijd heeft Dietrich Bonhoeffer in zijn bekende boek "Navolging" hiertegen gewaarschuwd met déze woorden: "Gij zijt het zout" — niet, ge moet het zout zijn! Het is niet afhankelijk gesteld van de wil van de discipelen of ze zout willen zijn of niet. Er wordt ook geen beroep op hen 121 gedaan het zout der aarde te wórden, maar ze zijn het, of ze willen of niet, in de kracht van de oproep die tot hen gekomen is. Gij zijt het zout!"

Wij kunnen de hele Bergrede en ook dit tekstwoord over het zout alléén verstaan, als we deze woorden horen en lezen met het oog op Hem, die deze gesproken heeft en die Zichzelf aan het kruis geofferd heeft, want in Zijn kruis heeft God Zijn kracht tot behoud geopenbaard (I Cor. 1 : 18, 24).

In onszelf zijn wij krachteloos, zwak en zouteloos. Hoe zouden wij dan "het zout der aarde" kunnen zijn? Zelf zijn wij immers zondaren, die slechts kunnen leven van genade, van vergeving? Juist daarom worden wij geroepen om bij de Here Jezus te blijven. Alleen in en door Hem kan er sprake zijn van reinigende en bewarende kracht! Die ontvangen wij alléén in en door Hem! Hij schenkt ons Zijn genade. Zijn kracht en Zijn liefde. Alléén door de Here Jezus Christus is er kracht om het kruis te dragen en de smaad, het lijden om Christus' wil te verdragen (vgl. Matth. 5 : 10 t/m 12; I Petr. 3 : 13 t/m 18). Als onze harten voor Hem geopend zijn kan Hij met Zijn kracht en liefde in ons doorwerken, dan is er kracht om onszelf in Zijn dienst te offeren (Rom. 12 : 1). Van hieruit hebben wij de apostolische opwekking te verstaan: "Uw spreken zij te allen tijde aangenaam, niet zouteloos" (Col. 4 : 6) en "Wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken" (Rom. 12 : 2a). Ja, dan is het aan christenen te zien, dat zij bij de Here Jezus Christus behoren! Zijn trekken zijn dan zichtbaar, omdat Hij met Zijn Geest, Zijn kracht en Zijn liefde in hen doorwerkt. Zo kan Paulus zelfs aan de christenen in Corinthe schrijven, dat zij tonen een leesbare brief van Christus te zijn, "kenbaar en leesbaar voor alle mensen" (II Cor. 3 : 3). Laten wij daarom bidden om de Heilige Geest, die onze levens vernieuwt naar het beeld van Jezus Christus, opdat de Heiland met Zijn kracht en liefde in ons werke!

"O grote God die liefde zijt,

o Vader van ons leven,

vervul ons hart, dat wij altijd

ons aan Uw liefde geven.

Laat ons het zout der aarde zijn,

het licht der wereld, klaar en rein.

Laat ons Uw Woord bewaren.

Uw waarheid openbaren".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen