Eeuwige liefde

Geliefde lezers,

Ik wil deze meditatie beginnen met een vraag. De vraag is deze: Hoe groot is Gods toorn? Misschien denkt u dat ik me nu vergis, en dat de vraag zó moet luiden: Hoe groot is Gods liefde? Boven de meditatie staat immers: Eeuwige liefde. En toch vergis ik me niet. Daarom herhaal ik mijn vraag: Hoe groot is Gods toorn? Het antwoord op deze vraag vindt u in ons dierbare Avondmaalsformulier: Gods toorn tegen de zonden is zó groot, dat Hij die (eer Hij ze ongestraft liet blijven) aan Zijn lieve Zoon Jezus Christus met de bittere en smadelijke dood des kruises gestraft heeft. God wilde dat eerst aan Zijn gerechtigheid genoeg zou geschieden. Eerst moest Zijn toorn en de hitte van Zijn gramschap geblust worden, voordat Hij in en door Christus aan arme, schuldige, verloren zondaren Zijn Goddelijke liefde kon bewijzen. Hoe zou Gods eeuwige zondaarsliefde werkelijk een wonder voor onze ziel kunnen zijn, zonder dat we eerst Gods toorn en gramschap over onze zonden hebben gevoeld?

Weet u voor wie Gods eeuwige liefde ook een onbegrijpelijk wonder is geworden? Voor de ballingen in Babel. Lang geleden had de HEERE Israël uit alle volken der aarde verkoren tot Zijn volk. Niet omdat zij aantrekkelijker of begerenswaardiger waren dan andere volken, maar omdat Hij Zijn oog van liefde en ontferming op hen had laten vallen. Wat heeft Hij vervolgens Zijn machtige daden getoond in hun uittocht uit Egypte, in hun doortocht door de Rode Zee en hun intocht in Kanaän! Met recht konden de ballingen zeggen: De HEERE is mij verschenen van verre tijden. Zij erkennen daarmee dat God vroeger zeer wonderlijk met hen gehandeld heeft. Maar tegelijkertijd geven zij daarmee ook aan dat het nu zo geheel anders is. In plaats van de blijken van Gods gunst, ondervinden zij nu de blijken van Zijn ongenoegen.

Wie of wat is daarvan de oorzaak? Daarvan zijn zij zélf de oorzaak. Immers, waar waren zij met al Gods weldaden en zegeningen gebleven? Zij hadden God, Die zoveel wonderen had verricht, verlaten en de goden van omliggende volken nagehoereerd. Met veel lankmoedigheid liet de Heere hen door Zijn trouwe dienaren waarschuwen: Staat op de wegen en ziet toe, en vraagt naar de oude paden, waar toch de goede weg zij, en wandelt daarin; zo zult gij rust vinden voor uw ziel (Jer. 6:16). Wat was echter hun antwoord: Wij zullen daarin niet wandelen. Daarom zond de Heere eerst Israël en daarna Juda in ballingschap. Hoor hoe de Heere Zelf de oorzaak van hun ballingschap aanwijst: Wat krijt gij over uw breuk, dat uw smart dodelijk is? Om de grootheid uwer ongerechtigheid, omdat uw zonden machtig veel zijn, heb Ik u deze dingen gedaan (Jer. 30:15).

Zou het daarom niet rechtvaardig geweest zijn als de Heere nooit meer naar hen had omgezien? Jazeker! Maar, o wonder van Gods eeuwige liefde, de trouwe Verbonds-Jehova gedacht in de toorn des ontfermens! Hij had Zijn bondsvolk wel bezocht met de roede en bittere tegenheden, maar toch zou Hij over hen Zijn gunst en goedheid nooit doen enden, niet feilen in Zijn trouw, noch Zijn verbond ooit schenden (Ps. 89: 14, ber.). Waarom niet? Omdat Hij hen liefgehad heeft met een eeuwige en onveranderlijke liefde!

O, welk een onuitsprekelijk wonder wordt het voor Zijn schuldige volk als de HEERE haar wil opzoeken en een stempel op Zijn eigen werk gaat zetten! ‘Ja, het is waar, hoor, dat Ik Mijzelf aan u bekendgemaakt heb. Maar Mijn liefde tot u gaat veel verder terug dan de verre tijden waarover u spreekt, want Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde.’

Deze liefde vindt haar oorsprong in het liefdeshart van de eeuwige en Drie-enige God. Hij heeft naar Zijn soeverein welbehagen in de stilte van de nooit begonnen eeuwigheid een volk tot de zaligheid verkoren, aan wie Hij Zijn uitnemende liefde wil en zal bewijzen. Hoe heeft Hij hun deze liefde bewezen? Door Zijn eniggeboren Zoon niet te sparen, maar Hem in de volheid des tijds naar de wereld te zenden, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe (Joh. 3:16b). ‘Ja’, zegt de apostel Johannes, hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad, en Zijn Zoon gezonden heeft tot een Verzoening voor onze zonden (1 Joh. 4:10). In een weg van lijdelijke en dadelijke gehoorzaamheid, waarin Hij de helse angsten, smarten en benauwdheden voor Zijn volk gedragen heeft, heeft Christus Gods toorn geblust en de vloek van de heilige wet weggenomen. Zo heeft Hij voor een volkomen voldoening aan Gods recht gezorgd, en wordt een helwaardig zondaar met een vertoornd God verzoend!

Nee, de onderwerpen van deze eeuwige liefde zijn geen vrienden, maar vijanden van God; geen liefhebbers, maar haters en verlaters van God, die de eeuwige dood verdiend hebben. Dat maakt nu juist het wonder voor hen uit. In het uur van Zijn Goddelijk welbehagen werpt Hij het koord van Zijn eeuwige liefde en goedertierenheid om hun ziel, en trekt hen uit de ruisende kuil en het modderige slijk van hun zonden en ongerechtigheden. Hij trekt door, zodat zij afgebracht worden van alle valse gronden en zij als een verloren zondaar aan de voeten van hun Rechter terecht komen. Daar is het dat Hij als hun Borg en Middelaar tussenbeide treedt en Zich in Zijn eeuwige liefde aan hun ziel openbaart als hun gepaste, algenoegzame en volkomen Zaligmaker, zeggende: Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde, daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.

O, welk een hartelijke wederliefde vervult dan hun hart, zodat zij uitroepen: Ik zal U liefhebben, HEERE, mijn Sterkte (Ps. 18:2). Ja, dan stemmen zij in met de apostel Paulus: Maar God, Die rijk is in barmhartigheid, door Zijn grote liefde waarmede Hij ons liefgehad heeft, ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus (uit genade zijt gij zalig geworden) (Ef. 2:4, 5).

Onbekeerde medereizigers naar de eeuwigheid, u hebt de Heere Jezus Christus niet lief. Daarom rust de vloek van God op u (1 Kor. 16:22). Vandaar dat we zeer bewogen over u zijn, en willen tegen u zeggen wat Daniël tegen koning Darius zei: O koning, laat mijn raad u behagen, en breek uw zonden af door gerechtigheid (Dan. 4:27a). In de kanttekening lezen we: ‘U hebt nu lang genoeg gezondigd met allerlei ongerechtigheid. Omdat God de Heere u tevoren zo genadig waarschuwt, voorkom dan toch Zijn oordeel en straffen met boetvaardigheid. Breek, snijd of ruk uw zonden af door gerechtigheid.’ Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden (Ps. 2:12a).

Zijn er onder de lezers die in een rechte weg Gods eeuwige liefde in Christus tot hun ziel hebben mogen proeven en smaken? O, u kon het wonder toen niet klein krijgen! Maar zeg eens, hoe is het nu? Och, misschien moet u met schaamte bekennen dat u om eigen schuld in het donker terecht bent gekomen en niet weet hoe het verder moet. O, verdrukte, door onweder voortgedreven, ongetrooste ziel, hoor dan toch eens tot uw vertroosting het woord van uw getrouwe en onveranderlijke Heere: Voor een klein ogenblik heb Ik u verlaten, maar met grote ontfermingen zal Ik u vergaderen. In een kleinen toorn heb Ik Mijn aangezicht van u een ogenblik verborgen, maar met eeuwige goedertierenheid zal Ik Mij uwer ontfermen, zegt de HEERE, uw Verlosser (Jes. 54:7, 8).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen